beslabberen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beslabberen. Equivalent to beslabben +‎ -eren.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈslɑ.bə.rə(n)/
• Hyphenation: be‧slab‧be‧ren
• Rhymes: -ɑbərən

Verb

beslabberen

1. (transitive, obsolete) to stain, to soil with food or while eating

Conjugation

Conjugation of beslabberen (weak, prefixed)
infinitive	beslabberen
past singular	beslabberde
past participle	beslabberd
infinitive	beslabberen
gerund	beslabberen n
	present tense	past tense
1st person singular	beslabber	beslabberde
2nd person sing. (jij)	beslabbert, beslabber2	beslabberde
2nd person sing. (u)	beslabbert	beslabberde
2nd person sing. (gij)	beslabbert	beslabberde
3rd person singular	beslabbert	beslabberde
plural	beslabberen	beslabberden
subjunctive sing.1	beslabbere	beslabberde
subjunctive plur.1	beslabberen	beslabberden
imperative sing.	beslabber
imperative plur.1	beslabbert
participles	beslabberend	beslabberd
1) Archaic. 2) In case of inversion.