stuklopen

Dutch

Etymology

From stuk (“broken”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstʏkˌloː.pə(n)/
• Hyphenation: stuk‧lo‧pen

Verb

stuklopen

1. (transitive) to break by walking

   Synonym: kapotlopen

Conjugation

Conjugation of stuklopen (strong class 7, separable)
infinitive	stuklopen
past singular	liep stuk
past participle	stukgelopen
infinitive	stuklopen
gerund	stuklopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop stuk	liep stuk	stukloop	stukliep
2nd person sing. (jij)	loopt stuk, loop stuk2	liep stuk	stukloopt	stukliep
2nd person sing. (u)	loopt stuk	liep stuk	stukloopt	stukliep
2nd person sing. (gij)	loopt stuk	liept stuk	stukloopt	stukliept
3rd person singular	loopt stuk	liep stuk	stukloopt	stukliep
plural	lopen stuk	liepen stuk	stuklopen	stukliepen
subjunctive sing.1	lope stuk	liepe stuk	stuklope	stukliepe
subjunctive plur.1	lopen stuk	liepen stuk	stuklopen	stukliepen
imperative sing.	loop stuk
imperative plur.1	loopt stuk
participles	stuklopend	stukgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.