toeleiden

Dutch

Etymology

From toe +‎ leiden.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

toeleiden

1. to induce

Conjugation

Conjugation of toeleiden (weak, separable)
infinitive	toeleiden
past singular	leidde toe
past participle	toegeleid
infinitive	toeleiden
gerund	toeleiden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leid toe	leidde toe	toeleid	toeleidde
2nd person sing. (jij)	leidt toe, leid toe2	leidde toe	toeleidt	toeleidde
2nd person sing. (u)	leidt toe	leidde toe	toeleidt	toeleidde
2nd person sing. (gij)	leidt toe	leidde toe	toeleidt	toeleidde
3rd person singular	leidt toe	leidde toe	toeleidt	toeleidde
plural	leiden toe	leidden toe	toeleiden	toeleidden
subjunctive sing.1	leide toe	leidde toe	toeleide	toeleidde
subjunctive plur.1	leiden toe	leidden toe	toeleiden	toeleidden
imperative sing.	leid toe
imperative plur.1	leidt toe
participles	toeleidend	toegeleid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• induceren

Derived terms

• toeleiding

Anagrams

• leiden toe