vrijhouden

Dutch

Etymology

From vrij +‎ houden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvrɛi̯ˌɦɑu̯də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: vrij‧hou‧den

Verb

vrijhouden

1. to keep free

Conjugation

Conjugation of vrijhouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive	vrijhouden
past singular	hield vrij
past participle	vrijgehouden
infinitive	vrijhouden
gerund	vrijhouden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hou vrij, houd vrij	hield vrij	vrijhou, vrijhoud	vrijhield
2nd person sing. (jij)	houdt vrij, hou vrij2, houd vrij2	hield vrij	vrijhoudt	vrijhield
2nd person sing. (u)	houdt vrij	hield vrij	vrijhoudt	vrijhield
2nd person sing. (gij)	houdt vrij	hieldt vrij	vrijhoudt	vrijhieldt
3rd person singular	houdt vrij	hield vrij	vrijhoudt	vrijhield
plural	houden vrij	hielden vrij	vrijhouden	vrijhielden
subjunctive sing.1	houde vrij	hielde vrij	vrijhoude	vrijhielde
subjunctive plur.1	houden vrij	hielden vrij	vrijhouden	vrijhielden
imperative sing.	hou vrij, houd vrij
imperative plur.1	houdt vrij
participles	vrijhoudend	vrijgehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• houden vrij