γλῶττα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡlɔ̂ːt.ta/ → /ˈɣlot.ta/ → /ˈɣlo.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡlɔ̂ːt.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈɡlot.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɣlot.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈɣlot.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈɣlo.ta/

Noun

γλῶττα • (glôtta) f (genitive γλώττης); first declension

1. Attic form of γλῶσσα (glôssa)

Inflection

First declension of ἡ γλῶττᾰ; τῆς γλώττης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ γλῶττᾰ hē glôtta	τὼ γλώττᾱ tṑ glṓttā	αἱ γλῶτται hai glôttai
Genitive	τῆς γλώττης tês glṓttēs	τοῖν γλώτταιν toîn glṓttain	τῶν γλωττῶν tôn glōttôn
Dative	τῇ γλώττῃ têi glṓttēi	τοῖν γλώτταιν toîn glṓttain	ταῖς γλώτταις taîs glṓttais
Accusative	τὴν γλῶττᾰν tḕn glôttan	τὼ γλώττᾱ tṑ glṓttā	τᾱ̀ς γλώττᾱς tā̀s glṓttās
Vocative	γλῶττᾰ glôtta	γλώττᾱ glṓttā	γλῶτται glôttai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀθυρόγλωττος (athuróglōttos)
• γλωττίζω (glōttízō)
• γλωττικός (glōttikós)
• γλωττίς (glōttís)
• γλωττοδεψέω (glōttodepséō)
• γλωττοειδής (glōttoeidḗs)
• γλωττοποιέω (glōttopoiéō)
• γλωττοστροφέω (glōttostrophéō)
• θρασυγλωττία (thrasuglōttía)
• κατάγλωττος (katáglōttos)
• ψευδογλωττέω (pseudoglōttéō)

 

References

• “γλῶττα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• γλῶττα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γλῶττα in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)