bluzgać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *bľuzgati. First attested in the 16th century.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈbluz.ɡat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uzɡat͡ɕ
  • Syllabification: bluz‧gać

Verb

[edit]

bluzgać impf (perfective bluznąć)

  1. (intransitive) to spurt, to jet [with instrumental]
    Synonyms: chlustać, siurać, tryskać
    deszcz bluzgarain spurts
    krew bluzgablood spurts
    bluzgać strugami deszczuto spurt spouts of rain
    bluzgać farbąto spurt dye/paint
    bluzgać krwiąto spurt blood
    bluzgać sokiemto spurt juice
  2. (colloquial, intransitive) to swear, to cuss, to curse (use offensive language) [with instrumental ‘with which words’ and na (+ accusative) ‘at what/whom’]
    Synonyms: bluźnić, kląć, przeklinać
    bluzgać obelgamito cuss with insults
    bluzgać przekleństwamito cuss with curses
    bluzgać wulgaryzmamito cuss with vulgarisms
    bluzgać wyzwiskamito cuss with epithets
    bluzgać cynizmemto cuss with cynicism
    bluzgać nienawiściąto cuss with hate
    bluzgać oskarżeniamito cuss accusations
    bluzgać na policjantówto cuss at police officers
    bluzgać na politykówto cuss at politions
    bluzgać na przechodniówto cuss at passers-by
    bluzgać na edukacjęto cuss at education
    bluzgać na władzęto cuss at power/authority
    bluzgać na własny krajto cuss at one's own country
    bluzgać pod nosemto cuss under one's breath
    bluzgać przy dzieciachto cuss in front of children
    dosadnie bluzgaćto cuss creatively
    głośno bluzgaćto cuss loudly

Conjugation

[edit]
Conjugation of bluzgać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bluzgać
present tense 1st bluzgam bluzgamy
2nd bluzgasz bluzgacie
3rd bluzga bluzgają
impersonal bluzga się
past tense 1st bluzgałem,
-(e)m bluzgał
bluzgałam,
-(e)m bluzgała
bluzgałom,
-(e)m bluzgało
bluzgaliśmy,
-(e)śmy bluzgali
bluzgałyśmy,
-(e)śmy bluzgały
2nd bluzgałeś,
-(e)ś bluzgał
bluzgałaś,
-(e)ś bluzgała
bluzgałoś,
-(e)ś bluzgało
bluzgaliście,
-(e)ście bluzgali
bluzgałyście,
-(e)ście bluzgały
3rd bluzgał bluzgała bluzgało bluzgali bluzgały
impersonal bluzgano
future tense 1st będę bluzgał,
będę bluzgać
będę bluzgała,
będę bluzgać
będę bluzgało,
będę bluzgać
będziemy bluzgali,
będziemy bluzgać
będziemy bluzgały,
będziemy bluzgać
2nd będziesz bluzgał,
będziesz bluzgać
będziesz bluzgała,
będziesz bluzgać
będziesz bluzgało,
będziesz bluzgać
będziecie bluzgali,
będziecie bluzgać
będziecie bluzgały,
będziecie bluzgać
3rd będzie bluzgał,
będzie bluzgać
będzie bluzgała,
będzie bluzgać
będzie bluzgało,
będzie bluzgać
będą bluzgali,
będą bluzgać
będą bluzgały,
będą bluzgać
impersonal będzie bluzgać się
conditional 1st bluzgałbym,
bym bluzgał
bluzgałabym,
bym bluzgała
bluzgałobym,
bym bluzgało
bluzgalibyśmy,
byśmy bluzgali
bluzgałybyśmy,
byśmy bluzgały
2nd bluzgałbyś,
byś bluzgał
bluzgałabyś,
byś bluzgała
bluzgałobyś,
byś bluzgało
bluzgalibyście,
byście bluzgali
bluzgałybyście,
byście bluzgały
3rd bluzgałby,
by bluzgał
bluzgałaby,
by bluzgała
bluzgałoby,
by bluzgało
bluzgaliby,
by bluzgali
bluzgałyby,
by bluzgały
impersonal bluzgano by
imperative 1st niech bluzgam bluzgajmy
2nd bluzgaj bluzgajcie
3rd niech bluzga niech bluzgają
active adjectival participle bluzgający bluzgająca bluzgające bluzgający bluzgające
contemporary adverbial participle bluzgając
verbal noun bluzganie

Derived terms

[edit]
noun

References

[edit]
  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “bluzgać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  2. ^ bluzgać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]
  • bluzgać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bluzgać in Polish dictionaries at PWN