dziwaczny

Polish

Etymology

From dziwak +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑiˈvat͡ʂ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡ʂnɘ
• Syllabification: dzi‧wacz‧ny

Adjective

dziwaczny (comparative dziwaczniejszy, superlative najdziwaczniejszy, derived adverb dziwacznie)

1. weird, bizarre

Declension

Declension of dziwaczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	dziwaczny		dziwaczna	dziwaczne	dziwaczni	dziwaczne
genitive	dziwacznego		dziwacznej	dziwacznego	dziwacznych
dative	dziwacznemu		dziwacznej	dziwacznemu	dziwacznym
accusative	dziwacznego	dziwaczny	dziwaczną	dziwaczne	dziwacznych	dziwaczne
instrumental	dziwacznym		dziwaczną	dziwacznym	dziwacznymi
locative	dziwacznym		dziwacznej	dziwacznym	dziwacznych

Related terms

adjective

• dziwny

 

adverb

• dziwnie

 

nouns

• dziw
• dziwactwo
• dziwaczenie
• dziwaczka
• dziwaczność
• dziwak
• dziwność

 

verbs

• dziwaczeć
• zdziwaczeć

 

Further reading

• dziwaczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziwaczny in Polish dictionaries at PWN