opdrijven

Dutch

Etymology

From op +‎ drijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpdrɛi̯və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧drij‧ven

Verb

opdrijven

1. (transitive) to drive up

Conjugation

Conjugation of opdrijven (strong class 1, separable)
infinitive	opdrijven
past singular	dreef op
past participle	opgedreven
infinitive	opdrijven
gerund	opdrijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	drijf op	dreef op	opdrijf	opdreef
2nd person sing. (jij)	drijft op, drijf op2	dreef op	opdrijft	opdreef
2nd person sing. (u)	drijft op	dreef op	opdrijft	opdreef
2nd person sing. (gij)	drijft op	dreeft op	opdrijft	opdreeft
3rd person singular	drijft op	dreef op	opdrijft	opdreef
plural	drijven op	dreven op	opdrijven	opdreven
subjunctive sing.1	drijve op	dreve op	opdrijve	opdreve
subjunctive plur.1	drijven op	dreven op	opdrijven	opdreven
imperative sing.	drijf op
imperative plur.1	drijft op
participles	opdrijvend	opgedreven
1) Archaic. 2) In case of inversion.