opleggen

Dutch

Etymology

op + leggen

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opleggen

1. to put on
2. to impose

   Levenslange gevangenisstraf is in de meeste landen die de doodstraf niet kennen de hoogste straf die door een rechtbank kan worden opgelegd.^[1] — In most countries where the death sentence is not recognized, a life sentence is the maximum sentence that can be imposed by a court of law.

Conjugation

Conjugation of opleggen (weak, separable)
infinitive	opleggen
past singular	legde op
past participle	opgelegd
infinitive	opleggen
gerund	opleggen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leg op	legde op	opleg	oplegde
2nd person sing. (jij)	legt op, leg op2	legde op	oplegt	oplegde
2nd person sing. (u)	legt op	legde op	oplegt	oplegde
2nd person sing. (gij)	legt op	legde op	oplegt	oplegde
3rd person singular	legt op	legde op	oplegt	oplegde
plural	leggen op	legden op	opleggen	oplegden
subjunctive sing.1	legge op	legde op	oplegge	oplegde
subjunctive plur.1	leggen op	legden op	opleggen	oplegden
imperative sing.	leg op
imperative plur.1	legt op
participles	opleggend	opgelegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• leggen op