prawo

See also: prawò

Old Polish

Etymology

From prawy +‎ -o. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /praːvɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /prɒvɔ/

Noun

prawo n

1. law (group or system of legally binding norms)
   1. law determining course action between a peasant and a lord
2. law (one such norm)
3. right (legal, just or moral entitlement)
4. document granting or ensuring a right
5. court; court session
6. jurisdiction (material, personal or territorial scope of the court)
7. judgement (court's decision)
8. duty or obligation resulting from a legal decision
9. justice, fairness

Descendants

• Polish: prawo
• Silesian: prawo

References

• Boryś, Wiesław (2005) “prawo”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Bańkowski, Andrzej (2000) “prawo”, in Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “prawo”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish prawo. By surface analysis, prawy +‎ -o. Compare Kashubian prawò and Slovincian prawô.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈpra.vɔ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈprɒ.vɔ/

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -avɔ
• Syllabification: pra‧wo

Noun

prawo n (related adjective prawny)

1. (uncountable) law (body of binding rules and regulations, customs and standards established in a community by its legislative and judicial authorities)

   Synonyms: legislacja, prawodawstwo, ustawodawstwo

2. (uncountable) law (discipline studying such a body; formal field of study of such at an institution; branch at such an institution dedicated to such study)

   Synonym: prawoznawstwo

3. (countable) law (binding regulation or custom established in a community in this way)
4. (countable) right (legal, just or moral entitlement) [with do (+ genitive) ‘to what’]

   Synonym: uprawnienie

   1. (obsolete) document granting or ensuring a right
5. (countable) law (natural rule that must be followed)

   Synonym: zasada

6. (obsolete) lawsuit

   Synonym: proces

7. (obsolete) duty, obligation

   Synonyms: obowiązek, powinność

8. pretense (unsupported claim made or implied)

   Synonyms: pretensja, roszczenie

9. (obsolete) correctness, fairness; rightness (state of being correct, fair, or right)

Declension

Declension of prawo

	singular	plural
nominative	prawo	prawa
genitive	prawa	praw
dative	prawu	prawom
accusative	prawo	prawa
instrumental	prawem	prawami
locative	prawie	prawach
vocative	prawo	prawa

Adverb

prawo (not comparable)

1. (only in some phrases) to the right

   Synonyms: na prawo, w prawo

Derived terms

adverbs

• na granicy prawa
• prawem i lewem
• prawem kaduka
• w majestacie prawa

 

nouns

• bierne prawo wyborcze
• czynne prawo wyborcze
• konflikt z prawem
• prawa człowieka
• prawa kardynalne
• prawo autorskie
• prawo chełmińskie
• prawo dżungli
• prawo dżungli
• prawo jazdy
• prawo książęce
• prawo magdeburskie
• prawo magdeburskie
• prawo materialne
• prawo Mojżeszowe
• prawo naturalne
• prawo natury
• prawo Parkinsona
• prawo pierwotne
• prawo poboru
• prawo powielaczowe
• prawo procesowe
• prawo rzeczowe
• prawo serii
• prawo starszeństwa
• prawo średzkie
• prawo ulicy
• prawo wtórne
• psie prawo
• stróż prawa
• wilcze prawo

 

particle

• jakim prawem

 

phrase

• wszelkie prawa zastrzeżone

 

verbs

• poczuć się w prawie pf, czuć się w prawie impf
• postawić się ponad prawem pf, stawiać się ponad prawem impf
• stanąć ponad prawem pf, stać ponad prawem impf
• wyjąć spod prawa pf

 

Related terms

adjective

• bezprawny

 

adverb

• bezprawnie

 

nouns

• bezprawie
• bezprawność

 

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), prawo is one of the most used words in Polish, appearing 66 times in scientific texts, 45 times in news, 75 times in essays, 21 times in fiction, and 42 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 249 times, making it the 213th most common word in a corpus of 500,000 words.

Further reading

• prawo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• prawo in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “prawo”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “prawo”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
• “PRAWO”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku, 2015 June 30
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “prawo”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “prawo”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “prawo”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 980
• prawo in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish prawo. By surface analysis, prawy +‎ -o.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpra.vɔ/
• Rhymes: -avɔ
• Syllabification: pra‧wo

Noun

prawo n

1. law (group or system of legally binding norms)
2. right (legal, just or moral entitlement)
3. right side, right direction (not left)

Declension

Declension of prawo

	singular	plural
nominative	prawo	prawa
genitive	prawa	praw
dative	prawu	prawōm
accusative	prawo	prawa
instrumental	prawym	prawami/prawōma
locative	prawie	prawach
vocative	prawo	prawa

Further reading

• prawo in silling.org