wciągnąć

Polish

Etymology

From wciągać +‎ -nąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈft͡ɕɔŋɡ.nɔɲt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔŋɡnɔɲt͡ɕ
• Syllabification: wciąg‧nąć

Verb

wciągnąć pf (imperfective wciągać)

1. (transitive) to pull in, to pull inside
2. (transitive) to hoist, to raise
3. (transitive) to draw, to inhale, to breathe in

Conjugation

Conjugation of wciągnąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wciągnąć
future tense	1st	wciągnę			wciągniemy
	2nd	wciągniesz			wciągniecie
	3rd	wciągnie			wciągną
	impersonal	wciągnie się
past tense	1st	wciągnąłem, -(e)m wciągnął	wciągnęłam, -(e)m wciągnęła	wciągnęłom, -(e)m wciągnęło	wciągnęliśmy, -(e)śmy wciągnęli	wciągnęłyśmy, -(e)śmy wciągnęły
	2nd	wciągnąłeś, -(e)ś wciągnął	wciągnęłaś, -(e)ś wciągnęła	wciągnęłoś, -(e)ś wciągnęło	wciągnęliście, -(e)ście wciągnęli	wciągnęłyście, -(e)ście wciągnęły
	3rd	wciągnął	wciągnęła	wciągnęło	wciągnęli	wciągnęły
	impersonal	wciągnięto
conditional	1st	wciągnąłbym, bym wciągnął	wciągnęłabym, bym wciągnęła	wciągnęłobym, bym wciągnęło	wciągnęlibyśmy, byśmy wciągnęli	wciągnęłybyśmy, byśmy wciągnęły
	2nd	wciągnąłbyś, byś wciągnął	wciągnęłabyś, byś wciągnęła	wciągnęłobyś, byś wciągnęło	wciągnęlibyście, byście wciągnęli	wciągnęłybyście, byście wciągnęły
	3rd	wciągnąłby, by wciągnął	wciągnęłaby, by wciągnęła	wciągnęłoby, by wciągnęło	wciągnęliby, by wciągnęli	wciągnęłyby, by wciągnęły
	impersonal	wciągnięto by
imperative	1st	niech wciągnę			wciągnijmy
	2nd	wciągnij			wciągnijcie
	3rd	niech wciągnie			niech wciągną
passive adjectival participle		wciągnięty	wciągnięta	wciągnięte	wciągnięci	wciągnięte
anterior adverbial participle		wciągnąwszy
verbal noun		wciągnięcie

Further reading

• wciągnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wciągnąć in Polish dictionaries at PWN