Batz-sur-Mer
|
Por samtitola artikolo vidu la paĝon Batz-sur-Mer (stacidomo). |
| Batz-sur-Mer | |||
| komunumo | |||
_-_Batz-sur-Mer.jpg) Kapelo de Mûrier
| |||
|
|||
| komunumo en Francio | |||
|---|---|---|---|
| Regno |  Francio
| ||
| Regiono | Pays de la Loire | ||
| Departemento | Loire-Atlantique | ||
| Kantono | Le Croisic | ||
| Arondismento | Saint-Nazaire | ||
| Interkomunumo | Cap Atlantique | ||
| Situo | Batz-sur-Mer | ||
| - koordinatoj | 47° 16′ 41″ N 02° 28′ 44″ U / 47.27806 °N, 2.47889 °U (mapo) | ||
| Plej alta punkto | |||
| - alteco | 21 m s. m. | ||
| Plej malalta punkto | |||
| - alteco | 0 m s. m. | ||
| Areo | 9,27 km² (927 ha) | ||
| Loĝantaro | 3 071 (2010[1]) | ||
| Horzono | MET (UTC+1) | ||
| - somera tempo | MET (UTC+2) | ||
| Poŝtkodo | 44740 | ||
| INSEE | 44010 | ||
| |||
| |||
 Vikimedia Komunejo: Batz-sur-Mer
| |||
| Retpaĝo: Retpaĝoj de la urbodomo | |||
| |||
.svg)
Batz-sur-Mer estas franca komunumo, en la departemento Loire-Atlantique en la regiono Luarlandoj.
Geografio
[redakti | redakti fonton]Situo
[redakti | redakti fonton]
Batz-sur-Mer situas okcidente de la departemento Loire-Atlantique, je 27 kilometroj okcidente de Saint-Nazaire, je 87 kilometroj de Nantes kaj je 80 kilometroj de Vannes.
Ĝi apartenas al la duoninsulo de Guérande, kiu apartigas la salmarĉojn de Guérande disde Atlantiko.
Aparteco de la urbo estas la alta sonorilturo de ĝia preĝejo. La roka bordo estas rompita per sablaj plaĝoj : Valentin, la Govelle, Saint-Michel, kiun ŝirmas digo apud kiu staras la menhiro de Pierre-Longue (esperantlingve "longa ŝtono").
La najbaraj komunumoj estas : Le Croisic okcidente, Guérande norde kaj Le Pouliguen oriente.
Fizika geografio
[redakti | redakti fonton]Geologia historio de la loko
[redakti | redakti fonton]Ĝis en la 9-a jc[2], la konfiguro estis malsama : estis du insuloj (Le Croisic kaj Batz), elementoj de la sablolango de Le Croisic[3], apartigitaj de la marbordo (la sablolango de Guérande) per marbrako. Poste, pluraj sablopintoj estiĝis: tiu de Pen-Bron okcidente, ankoraŭ nekompleta ; tiu de la plaĝo Valentin, kiu kunigis la du insulojn ; tiu de la dunoj de Escoublac, kiu kreis la golfeton de Le Pouliguen.
Reliefo
[redakti | redakti fonton]Granda parto de la teritorio konsistas el salmarĉoj, kiuj kovras 459 el la 927 hektaroj de la surfaco de la urbo. La limo inter Guérande kaj Batz sekvas la disbranĉiĝojn de la ĉefaj salejkanaloj : la salejkanalo de Curusson kaj la bondre du Yoro, kiuj dependas de la salejkanalo de Pen-Bron ; la salejkanalo de Sigomo kaj la bondre de Laguecan, kiuj dependas de la salejkanalo de Le Pouliguen.
La resto de la teritorio staras sur malalta platformo, iomete klinanta norden. La suda rando, longa je ĉirkaŭ 3,5 kilometroj de la pinto de Casse-Caillou al la golfeto de Scall (limo kun Le Pouliguen), estas alta je inter naŭ kaj dek kvin metroj. La kulmina punkto, alta je 15 metroj troviĝas en Cancornet. Norde, la ebenaĵo, larĝa ĝenerale je unu kilometro (preskaŭ du en Trégaté) malsupreniras al ses metroj antaŭ ol malaperi sub la marĉojn.
La suda marbordo estas parto de la Sovaĝa Bordo kun siaj rokaj klifoj kaj multaj golfetoj. La roko (granito) estis ekspluatita en la marbordaj minoj, precipe ĉirkaŭ la pinto de Casse-Caillou.
Historio
[redakti | redakti fonton]
Nomo kaj teritorio
[redakti | redakti fonton]La nomo de la urbo fariĝis Batz-sur-Mer en 1931, post Bourg de Batz[Noto 1].
Historie, la paroĥo Saint Guénolé de Batz etendiĝis sur la tuta duoninsulo de Le Croisic (la nuna kantono).
Le Croisic, malnova subparoĥo, estis starigita al plenrajta paroĥo nur en 1763 kaj Le Pouliguen fariĝis sendependa komunumo nur en 1854 per apartigo de la komunumo de Batz.
Civila heredaĵo
[redakti | redakti fonton]
- La malnovaj cisternoj de Trémondais[4]
- Estas tri enterigitaj cisternoj, kiuj datiĝas de la komenco de la 17-a jc. Ili estis klasitaj kiel historiaj monumentoj en 1918.
- Kun la kolombejo apude videbla, ili dependis de la kastelo de Kerbouchard.
- La muzeo de la salmarĉoj[5]
- Fondita en 1887 de religiulino originanta el Batz, Adèle Pichon, poste fermita en 1970, la muzeo malfermiĝis denove en 1984 kun la nuna nomo. Nun okazas etendaj laboroj por inkluzivigi precipe la malnovajn najbarajn seltenejojn.
- Tiu muzeo pri artoj kaj popolaj tradicioj, indikita per « La Porteresse », monumenta statuo el bronzo de Jean Fréour, enhavas sur la teretaĝo, refaritan batzan dominternon de la 19-a jc per ruĝe farbitaj mebloj kaj kolekto de salmarĉistaj vestaĵoj: laborvestaĵoj kaj ceremonikostumoj (geedziĝo). La interetaĝo estas dediĉita al la sellaboro : modelo de salmarĉo, iloj de salmarĉistoj faritaj tute el ligno, salrikolto kaj salmanipulado (transporto per sakoj, komerco, imposto). La vizito kompletiĝas per filmo pri la laboro sur la marĉoj kaj pri la faŭno kiu tie vivas.
- La muzeo de la granda bunkro[6]
- Temas pri unu el la bunkroj la plej bone konservitaj de la atlantika muro. La muzeo, kiun ĝi enhavas rekreis germanan pafkomandejon.
- La muelejo de la Falaise (esperantlingve "klifo")
- Konstruita en la 16-a jc sur la komunumo Guérande, ĝi estis movita en ĉirkaŭ 1924 al la dunoj, kiuj etendiĝas inter Batz-sur-Mer kaj Le Croisic. Ĝi estis poste renovigita en 1992 kaj ĉiam aktivas.
- Notindas ke la muelejo de la Falaise (situanta apud la minigolfo direkte al Le Croisic) suferis gravan ŝtormon en la semajno de la 11-a al la 17-a de julio 2011 kaj perdis parton de siaj aloj. La aloj estis renovigitaj kaj la muelejo refunkciis ekde aprilo 2012[7].
Religia heredaĵo
[redakti | redakti fonton]- La preĝejo Saint-Guénolé (aŭ Saint-Guignolai)[8]
- Ĝi estis konstruita en la 15-a kaj 16-a jc.
- La kapelo Notre-Dame-du-Mûrier[9],[10] ,[11]
- Tamen la uzata vorto mûrier (esperantlingve "morusarbo") ne rilatas al samnoma arbusto en la franca lingvo (eĉ se laŭ legendo, ŝiprompulo, la senjoro Jean de Rieŭ de Ranrouët, gvidata al la bordo per brila statuo de la dipatrino staranta sur morusarbo, sur la punkto, kie li estus konstruigita tiun kapelon), sed pli verŝajne de murié, misformo de la latina muria, kiu signifas peklakvo, aŭ per etendo salmarĉo.
En ĉirkaŭ la mezo de la 15-a jc, la pesto disvastiĝis en Bretonio. Pour sin protekti, la batzanoj ĵurpromesis restarigi malnovan sanktejon tiam ruinan, situantan apud la preĝejo Saint Guénolé. Kvankam tiutempe, la salkomerco prosperis, la lokaj rimedoj fariĝis nesufiĉaj por pagi la konstruadon. Tiel, la duko de Bretonio Johano la 5-a petis la papon Eŭgeno la 4-a konsenti indulgencojn al la fideluloj, kiuj vizitos la kapelon kaj kiuj per siaj donacoj helpos al la konstruo de la kapelo, kiu estis finita en 1496. Sed la tegmento estis forŝirita per uragano en 1819 kaj la konstruaĵo restis ekde tiam en ruina stato. La urba konsilio rifuzis cedi ĝin al la paroĥa konsilio de Le Pouliguen en 1847.
- La kruco de Roffiat
- Tiu stranga kruco el ligno ornamita per dek tri koroj estas dediĉita al "Notre-Dame du Bonheur". Ĝin vizitis antaŭlonge junaj fianĉoj. Videblas martelo kaj lanco, tio estas la instrumentoj de la Pasiono.
- La kapelo Saint-Marc kaj la kalvario de Kervalet
- Situanta en la vilaĝo Kervalet, la kapelo Saint-Marc estas riĉa je meblaro registrita en la ĝenerala inventaro de la kultura heredaĵo. Tie estas aparte modelo de ŝipo (dankmemorigilo) de la 18-a jc[12] kaj sunhorloĝo datita de 1693[13].
- La kruco de la doloroj
- Tiu kruco estas registrita inter la historiaj monumentoj ekde 1944[14].
-
Sonorilturo de la preĝejo Saint-Guénolé -
Orgeno de la preĝejo Saint-Guénolé -
Kapelo Notre-Dame-du-Mûrier -
Interno de la kapelo -
kruco de la doloroj
_-_Batz-sur-Mer.jpg)
_-_Batz-sur-Mer.jpg)
Natura heredaĵo
[redakti | redakti fonton]- La plaĝo Valentin
- Situanta ĉe la limo kun Le Croisic, inter la loko Barrière kaj la pinto de Casse-Caillou, la nomo de la plaĝo Valentin venas de la nomo de Charles Louis Édouard Killian dirata Valentin, posedanto de la unua bandomo konstruita meze de la 19-a jc. Same fora de la centroj de Batz kaj de Le Croisic, multaj bildkartoj montris ĝin sur la teritorio de Le Croisic.
-
Salmarĉoj -
La muelejo de la Falaise -
La menhiro -
La golfeto de Derwin -
La plaĝo Saint-Michel -
Selamaso -
La ĝeto de la Madeleine rande de la plaĝo Saint-Michel
.jpg)
.jpg)
Kulto
[redakti | redakti fonton]Katolika kulto : Batz-sur-Mer apartenas al la paroĥo Saint-Yves de la Côte Sauvage.
Ĝemeliĝo
[redakti | redakti fonton]Batz-sur-Mer estas ĝemeligita al :
Elstaraj personoj ligitaj al la urbo
[redakti | redakti fonton]
Naskiĝintaj en la 14-a jc
[redakti | redakti fonton]- Nicolas Bouchart, naskiĝinta en Batz en la 14-a jc estis admiralo de la duklando de Bretonio[18].
Naskiĝintaj en la 15-a jc
[redakti | redakti fonton]- Alain Bouchard, naskiĝinta en Batz-sur-Mer en 1478, mortinta en tiu sama urbo en 1530, estis la aŭtoro de Grandes chroniques de Bretagne (1514). Plej ĝenerale, la senjora familio Bouchard estas ligita al la vilaĝo Kerbouchard.
Naskiĝintaj en la 19-a jc
[redakti | redakti fonton]- Pierre Eugène Appert, pentristo, naskiĝinta en Angers la 29-an de decembro 1814 kaj mortinta en Cannes la 7-an de marto 1867. Lia nomo estis donita al la strato, kiu kondukas al lia bieno.
- Pavel Urysohn, naskiĝinta en 1898 en Odessa (nuna Ukraino), akcidente mortinta en 1924 en Batz-sur-Mer, estis rusa matematikisto konata pro sia laboro pri dimensioj kaj topologio ;
- Michel-Auguste Colle, naskiĝinta en Baccarat en 1872 kaj akcidente mortinta en Batz-sur-Mer en 1949, estis franca pentristo.
Naskiĝintaj en la 20-a jc
[redakti | redakti fonton]- Jean Fréour, naskiĝinta en 1919 en Nantes kaj mortinta en Batz-sur-Mer en 2010, estis franca skulptisto, kiu ekloĝis en Batz en 1955. Li estis urbestro de la urbo dum unu jaro ;
- Francine Caron, naskiĝinta en 1945 en Batz-sur-Mer, estas franca instruistino kaj verkistino.
Notoj kaj referencoj
[redakti | redakti fonton]Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Tiu nomŝanĝo okazis por eviti konfuzojn kun la komunumo de la insulo de Batz kaj, precipe, por promocii la banan disvolviĝon de la urbo.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ http://www.insee.fr/fr/ppp/bases-de-donnees/recensement/populations-legales/commune.asp?annee=2010&depcom=44010
- ↑ Vidi André Vigarié, Yves Nouailhat et alii, Loire-Atlantique, eldoninto "Éditions Bonneton", Parizo, 1998, paĝoj 228 kaj 232. Vidi ankaŭ la multe pli detalaj elementoj provizitaj de kontribuanto en la diskuto.
- ↑ Ibid°, paĝoj 232 kaj 248. La sablolango de Le Croisic plilongiĝas oriente per Evens, Baguenaud, etc.
- ↑ Datumbazo Mérimée: PA00108568
- ↑ La salmarĉa muzeo sur la retpaĝoj de la urbodomo
- ↑ Oficialaj retpaĝoj de la muzeo de la granda bunkro. Arkivita el la originalo je 2013-05-20. Alirita 2013-06-10.
- ↑ Arkivo de gazeto "Ouest France" [1], artikolo de la 16-a de aprilo 2012
- ↑ Datumbazo Mérimée: PA00108570
- ↑ A. Brohand et J.-Y. Richard, Le Bourg-de-Batz
- ↑ Histoire et Patrimoine culturel de Batz-sur-mer de Gildas Buron (estro de la salmarĉa muzeo).
- ↑ Datumbazo Mérimée: PA00108567
- ↑ Datumbazo Palissy: IM44000080
- ↑ Datumbazo Palissy: PM44000050
- ↑ Datumbazo Mérimée: PA00108569
- ↑ Urbaj sciigoj de Salies-de-Béarn. Arkivita el la originalo je 2015-01-23. Alirita 2013-06-10.
- ↑ Projekto pri ĝemeliĝo sur la retpaĝoj de la urbodomo de Batz-sur-Mer. Arkivita el la originalo je 2008-11-12. Alirita 2013-06-10.
- ↑ retpaĝoj de la ĝemeliĝa komitato
- ↑ Fernand Guériff & Gaston Le Floc'h. Terroirs du pays de Guérande. Éditions Label LN - Brest 2006. ISBN 2 915915 14 8.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- A. Brohand kaj J.-Y. Richard. (1951) Le Bourg-de-Batz. Batz-sur-Mer: Éditions des Korrigans, p. 89.
- Guillemin (R.). Le Bourg-de-Batz : tradition et actualité, Éditions des Paludiers, La Baule, 1975 (rééd. 1983), 71 p.
- Le Patrimoine des communes de la Loire-Atlantique, Éditions Flohic (collection Le Patrimoine des communes de France), Charenton-le-Pont, 1999 (« Batz-sur-Mer » : volumo 1, paĝoj 323-334)
- « Le musée de Batz-sur-Mer », en la revuo Ar Men, n° 9, 1987.
- Gildas Buron. Bretagne des marais salants. Skol Breizh - Morlaix 1999. ISBN 2 911447 37 9. ;
- Gildas Buron. Hommes du sel. ISBN 2 911447 42 5..
- Fernand Guériff & Gaston Le Floc'h. Terroirs du pays de Guérande. Éditions Label LN - Brest 2006. ISBN 2 915915 14 8. ;
- Les Cahiers du Pays de Guérande, n°47, 2008. Société des Amis de Guérande. ;
- Les Cahiers du Pays de Guérande, n°48, 2009. Société des Amis de Guérande..
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Oficialaj retpaĝoj de la urbo Arkivigite je 2003-02-15 per la retarkivo Wayback Machine
- Batz-sur-Mer sur la retpaĝoj de INSEE
- Geografiaj datumoj pri Batz-sur-Mer - LION1906 (Localisation Interactive, Orthodromie et Navigation) Arkivigite je 2012-05-14 per la retarkivo Wayback Machine