mensa
Apariencia
mensa | |
pronunciación (AFI) | [ˈmen.sa] |
silabación | men-sa |
acentuación | llana |
longitud silábica | bisílaba |
rima | en.sa |
Forma adjetiva
[editar]- 1
- Forma del femenino singular de menso.
mēnsa | |
clásico (AFI) | [ˈmẽː.sa] ⓘ [ˈmɛn.sa] |
rima | en.sa |
Etimología
[editar]Del protoitálico *menssa- ("medida"), probablemente el femenino de mēnsus ("medido") participio perfecto de mētior ("medir").[1]
Sustantivo femenino
[editar]Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | mēnsa | mēnsae |
Vocativo | mēnsa | mēnsae |
Acusativo | mēnsam | mēnsās |
Genitivo | mēnsae | mēnsārum |
Dativo | mēnsae | mēnsīs |
Ablativo | mēnsā | mēnsīs |
- 3
- Mesa para los sacrificios, altar.
Locuciones
[editar]Locuciones con mēnsa [▲▼]
|
Información adicional
[editar]- Derivados: mensula, mensularius, mensarius
Descendientes
[editar]Descendientes [▲▼]
Lingua franca nova
[editar]mensa | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo
[editar]Singular | Plural |
---|---|
mensa | mensas |
- 1
- Mes.
Referencias y notas
[editar]- ↑ Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Páginas 372-73. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.
Categorías:
- Wikcionario:Desambiguación
- Español
- ES:Palabras llanas
- ES:Palabras bisílabas
- ES:Rimas:en.sa
- Formas adjetivas en femenino singular
- Latín
- LA:Rimas:en.sa
- LA:Palabras provenientes del protoitálico
- LA:Sustantivos
- LA:Sustantivos femeninos
- LA:Primera declinación
- Lingua franca nova
- LFN:Palabras sin transcripción fonética
- LFN:Palabras de etimología sin precisar
- LFN:Sustantivos