Eunice Odio
| Eunice Odio | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | San José, 1919ko urriaren 18a |
| Herrialdea |  Costa Rica  Mexiko |
| Heriotza | Mexiko Hiria, 1974ko martxoaren 23a (54 urte) |
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | gaztelania |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | itzultzailea, kazetaria, saiakeragilea, poeta eta idazlea |
Yolanda Eunice Odio Infante, ezizenez Catalina Mariel (San Jose, Costa Rica, 1919ko urriaren 18a - Mexiko Hiria, Mexiko, 1974ko martxoaren 23a) Costa Ricako poeta ospetsua izan zen.
Bizitza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Graciela Infante Álvarezen alaba, jaiotza-aktan alaba natural gisa ageri da, amaren abizenekin baino ez: Yolanda Eunice Infante Álvarez. Aniceto Odio Escalante, aita, 1934an ama hil eta bederatzi hilabete geroago, notario aurrean, alaba legitimotzat aitortu zuen. Handik aurrera, hamabost urte bete berri zituenean, Odio abizena hartu zuen. Ama umezurtza zen arren, ez zen aitaren ondoan bizitzen hasi; hasieran, "Rogelio Odio osabaren etxean hartu zuten, eta, 1934 eta 1937 bitartean, 10. hiribidean bizi izan zen, bera baino ia hogei urte zaharragoa zen lehengusina batekin, Clementina Odio Naranjorekin, eta haren amarekin; "familiako arazo baten ondorioz, Eunice etxe horretatik joan zen eta Eladio Odio osabaren etxean, Ikasleen Pasealekuan kokatua, hartu zuten."[1]
Lehen mailako ikasketak Guebarako Delia Urbina eskolan egin zituen eta bigarren mailakoak Señoritas Goi Eskolan. Bere hezkuntza irakurketa zabalekin osatu zuen, batez ere poesia modernoarekin. 1937an, 1938ko amaierara arte, posta-bulegoan lan egin zuen; gero, 1939ko maiatzean, Enrique Coto Conderekin ezkondu zen, eta hark adina bikoizten zion; bi urte baino gehixeago baino ez ziren bizi: 1943aren erdialdean jada dibortziatu ziren ofizialki.[1]
Ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Aukera berrien bila zebilen etengabe eta horrek bidaiatzera eraman zuen: Nikaraguara, El Salvadorrera, Hondurasera, Guatemalara, Kubara eta Estatu Batuetara.
Bere jaioterrira itzuli zenean, 1940ko hamarkadaren hasieran, bere poemak irratian irakurtzen ziren Catalina Mariel izengoitiarekin. 1945etik 1947ra, Joaquín García Mongeren Errepertorio Amerikarrean, La Tribuna egunkarian eta Mujer y Hogar egunkarian argitaratu zituen poemak.
1947an, Guatemalara joan zen, poesia-sari bat jasotzera eta hitzaldiak ematera. Azkenik, herrialde hartan bizitzen geratzea erabaki zuen. Han Hezkuntza Ministerioan lan egin zuen, aldizkari eta egunkarietan idazten zuen, eta, denbora luzez iraun ondoren, 1948an Guatemalako nazionalitatea eskuratu zuen. 1954an, Jacobo Árbenz boteretik kendu ondoren, Guatemala utzi eta Mexikora joan zen bizitzera. Hantxe bizi izan zen hil arte, Estatu Batuetan bizi izan zen bi urte eta erdi izan ezik (1959-1962).[1] Mexikon kultura-kazetaritzan eta arte-kritikan lan egin zuen; gainera, itzulpenak egin zituen ingelesez, eta ipuinak, saiakerak, aipamenak eta narrazioak idatzi eta argitaratu zituen arte- eta literatura-egunkari espezializatuetan.
1962an, Mexikon nazionalizatu zen, eta 1966an bigarren aldiz ezkondu zen Rodolfo Zanabria margolariarekin (Mexiko, 1927-2004).[2][3]
1963an, komunismoaren eta Fidel Castroren aurkako hainbat artikulu argitaratu zituen. Horrek Mexikoko ezkerraren gaitzespena ekarri zion, eta hori oztopo bat izan zen bere kazetaritza-ibilbidean. 1964an, Venezuelako Zona Franca aldizkariarekin kolaboratzen hasi zen.
Zanabriarekin ezkondu eta hurrengo urtean, pintorea Parisera joan zen ikastera, eta bikotea pixkanaka urrunduz joan zen. "Odiok 1964an Zanabriari hirurogeita hamarreko hamarkadaren hasiera arte bidalitako gutunetan jaso zen harreman horren –edo hausturaren– testigantza".[2] Korrespondentzia hori 2017an argitaratu zuen Costa Ricako Unibertsitateko Argitaletxeak, Del amor hacia el desamor izenburupean. Eunice Odiok Rodolfori egindako gutunak.
Pobre eta bakarrik hil zen Mexiko Hirian 1974ko martxoaren 23an.
2012tik aurrera, Costa Rica argitaletxeak bi urtez behin ematen du Eunice Odio saria, poesiako lanak bereizten dituena.[4]
Sariak eta aintzatespenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 1947ko Irailaren 15ean Erdialdeko Amerikako Poesia Lehiaketa irabazi zuen, Los elementos terrestres liburuarekin. Urtebete geroago argitaratu zen liburua.
- 1953an, Zona en tierra del alba poesia-liburua argitaratu zen Argentinan. Testu hori Erdialdeko Amerikak aukeratu zuen Brigada Lirikoak bilduman argitaratzeko.
- 1957an, El tránsito de fuego postaz bidali zuen, El Salvadorreko Kultura Lehiaketan parte hartzeko. Lehiaketaren arduradunek ez zuten garaiz jaso bidalketa, eta, beraz, ez zuten sariketan kontuan hartu. Hala ere, poemaren meritu ukaezinagatik, autoreari, lehiaketatik kanpo, bigarren sariaren erdia eman zitzaion, eta, are garrantzitsuagoa dena, argitaratzea.
Lanak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Besteak beste, argitalpen hauek argitaratu dira:[5]
- Los elementos terrestres, 1948 Guatemala, El libro de Guatemala argitaletxea
- Zona en territorio del alba, Argentina, Brigada Lirikoak, 1953.
- El tránsito de fuego, El Salvador, Kultura Ministerioko Argitalpen Saila, Col. Poesia, zk. 1957.
- El rastro de la mariposa, Mexiko, Finisterre, s.f.
- Lurraldea eta beste poema batzuk, 1974.
- Eunice Odio Antología, 1975.
- El tránsito de fuego hiru liburukitan, 1996. Peggy von Mayer, Costa Rica, Costa Ricako Unibertsitateko argitaletxearen edizioa.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ a b c «Arraigo onírico.Tras la pista de la joven Eunice Odio», Cuadernos Inter-c-a-mbio, año 9, n.º10 (2012), Portal de Revistas de la Universidad de Costa Rica; acceso 12.02.2021
- ↑ a b Eunice Odio, apartado «Contextualización», Enciclopedia de la literatura en México, s/f; acceso 12.02.2021
- ↑ Chen Sham, Jorge. «Introducción a Cartas de Eunice Odio a Rodolfo» Revista de la Academia Norteamericana de la Lengua 6 (11): 229-239..
- ↑ Ganadores del Premio Eunice Odio, portal de la Editorial Costa Rica, s/f; acceso 12.02.2021
- ↑ «Eunice Odio» web.archive.org 2007-08-12.
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q5850856
Multimedia: Eunice Odio / Q5850856