Nukleo magnetikozko memoria
Nukleoa magnetikozko memoriak, konputagailuetako memoria nagusia egiteko modua izan zen 1955tik 1975era arte. Memoria mota horren zeregina gaurko RAM memoriaren antzekoa zen: konputagailuko CPUrako lan-eremua da, bertan grabatzen dira kalkulu partzialak egiteko burutzen diren eragiketen emaitzak. DRAM teknologian oinarritutako RAM ez bezala, ferrita nukleoaren propietate magnetikoetan oinarritzen denez memoria lurrunkorra da, hau da, balioak gatzen dira amatatuz gero.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Aurretik existitu ziren beste biltegiratze-teknologia batzuk desplazatu eta gero, nukleo magnetikozko memoria ordenagailu-industrian 1950 eta 1960.eko hamarkadetan nagusitu egin zen. Konputagailuetan eta bestelako gailu elektronikoetan, hala nola, kalkulagailuak. Geroago Intel enpresa sortu zuten egoera solidozko memoriak sustatzeko. 1971n, Intel gai izan zen DRAM motako memoria bat lortzeko, errendimendu onarekin eta nahiko prezio txikiarekin, merkatu osoa bereganatu zuen eta orduan merkatuetan nukleo magnetikozko memoriak iragana bihurtu ziren.
Memoria digitalezko beste mota batzuk
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Kondentsadore-memoria. (Atanasov)
- Atzerapen-lerro akustikoak
- Burbuila memoria
- CCD memoria
- Memoria holografikoa
- Selektroia
- Williams hodia
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q839647
Multimedia: Core memory / Q839647