Sara Fratini

Sara Fratini
	; (2015) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Sara Isolina Fratini Sanoja
Jaiotza	Puerto Ordaz (en) , 1985 (38/39 urte)
Herrialdea	Venezuela
Hezkuntza
Heziketa	Facultad de Bellas Artes (Universidad Complutense de Madrid) (en)
Hizkuntzak	gaztelania; italiera
Jarduerak
Jarduerak	ilustratzailea, marrazkilaria, muralist (en) eta kultura-kudeatzailea
Lan nabarmenak	ikusi Q96437274 ;
	sarafratini.com

Sara Fratini (Puerto Ordaz, Venezuela, 1985) Venezuelako marrazkilaria, ilustratzailea, muralista eta kultur kudeatzailea da, lerro beltzen eta pertsonaia bereizgarrien marrazkien bidez ezaguna.

Biografia

Puerto Ordaz-en (Venezuela) jaio zen 1985ean, eta Espainiara bizitzera joan zen Madrilgo Unibertsitate Konplutentseko Arte Ederren karrera egitera. 2012an Italiara joan zen marrazten jarraitzeko. Han sortu zuen La Guarimba Nazioarteko Zinemaldia, eta mundu osoko artisten kartelen erakusketa antolatzen du urtero.^[1]^[2] 2016. urtetik aurrera, Cinemambulante jaialdia ere sustatzen du Amantean.^[3] Bere lanak Facebook, Instagram eta Twitter sare sozialen bidez hedatzeari esker, bere ilustrazioen berri eman zuen eta horrela lortu zuen lehen argitaletxearekin harremanetan jartzea.^[4]

Estiloa

Bere lanetan lerro beltzak erabiltzen ditu hondo zurietan, kolore ukitua dutenak, hala nola arrosa edo gorria. Bere irudietan, emakume pertsonaia bat nabarmentzen da, bihurgune zabalak eta ile nahasiak dituena (oroitzapenekin lotzen den ile luzea).^[5]

Bere lanen bidez, kritika soziala egin nahi die ezarritako edertasun-kanonei eta publizitateak ezartzen duen presio sozialari, "benetako emakumeak" marraztuz, kurbak, pozak eta beldurrak erabiliz, berdintasunaren alde borrokatzen duen feminismotik abiatuta.^[6]^[7]^[8]

Lanak

Fratinik bere lanen berri sare sozialen bidez eman zuen.^[9]2015. urtean, Lumen argitaletxeak bere lehen ilustrazio-liburua argitaratu zuen, La buena vida izenekoa. Bertan, bere pertsonaia bereizgarria, zuri-beltzeko emakume lodikote bat, arrosa ukitu batekin, bere beldurrekin josten du bizitzarekiko gogoa galdu gabe.^[10]

La Vanguardiako Sergio Andreuk honela definitzen ditu haren lanak:

"Ile mataza batean bildutako zurrunbiloak bezalako neskak, jarrera desinhibitua eta diskurtso baikorra duten emakumeen irudiak"^[4]

2016. urtean, argitaletxe berarekin, Una tal Martina y su monstruo argitaratu zuen. Liburu honetan Martina Rossetto izeneko pertsonaiari ematen dio izena (lagun batek inspiratua).^[11]Protagonista neska lizun bat da, bere beldurrei aurre egiten diena: laguntzen dion munstro bat, pertsonen segurtasun-gabeziak eta barne-gatazkak irudikatzen dituena.^[12]

2019an, African-meninas Liderazgo Femenino en el continente Africano (Afrika-meninak Emakumeen Lidergoa Afrikan) haurrentzako libururako ilustrazioak egin zituen, Karo Moret Mirandak koordinatuta, non lider afrikarren biografiak fikzionatzen diren..^[13]^[14]

Ilustrazioez gain, formatu handiko horma-irudi ugari ditu Madril, Malaga, Palma, Soria Hiria, Sizilia, Treviso, Apulia, Kalabria, Saint Louis edo Ngor uhartean.^[15] Horma-irudi horiek Fratiniri hainbat gairen inguruan parte hartzeko deialdia egiten dioten proiektuetakoak dira. Malagan UMeko Arte Ederren Fakultatearen alboa margotu zuen, Amnistia Internazionalak, UMeko Errefuxiatuei Laguntzeko Planak eta Film Festival Nazioarteko Guarimbak deituta. Horma-irudi honek, 18 metroko frontea eta 1,5 metroko altuera zuen, eta finalista izan zen Ilustratzaileen Elkarteko World Illustration Awards lehiaketan.^[16]^[17]2019an, Fratiniri Madrid Street Art Project-eko Muros Tabacalera proiektutik deitu zioten, Espainiako Kultura eta Kirol Ministerioko Arte Ederren Sustapenerako Zuzendariordetza Nagusiarentzat, Madrilgo Tabacalerako muraletako bat margotzeko.^[18]

2024an Basauriko Marienea Emakumeen Etxeak antolatutako "Heriotza duina eta ilustratua" erakusketan Utzidazu joaten pieza jarri zuen ikusgai, beste hainbat ilustratzaileren lanekin batera.

Argitalpenak

(2013). Cartas desde mi cuarto propio : colección 2013. Madril: Ed. Verkami. Egileak: Irusta Rodríguez, E. y Fratini, S. ISBN: 978-84-942279-1-2
(2015). La buena vida. Bartzelona: Lumen argitaletxea. Egilea: Fratini, S. ISBN 978-84-264-0191-5.
(2016). Una tal Martina y su monstruo. Bartzelona: Lumen argitaletxea. Egilea: Fratini, S. ISBN 978-84-264-0292-9.
(2019). African - Meninas: Liderazgo Femenino en el Continente Africano. Bartzelona: Wanafrica argitaletxea. Egileak: Moret Miran. Ilustrazioak: Fratini, S. eta Cebrián, A. ISBN: 978-84-17150-77-8.

Erreferentziak

↑ Sara Fratini. 16 de noviembre de 2016.
↑ «Associazione Culturale La Guarimba» La Guarimba Film Festival.
↑ Ass. Culturale CinemAmbulante. «Cinemambulante» Cinemambulante.
↑ ^a ^b Andreu, Sergio. «Sara Fratini: casi me desmayo al saber que compartiría editorial con Mafalda» La Vanguardia.
↑ Abella, Anna. (22 de febrero de 2015). «Cotidianidad ilustrada» elperiodico.
↑ JIMÉNEZ, JESÚS. (19 de febrero de 2015). «Las mujeres sin complejos de la ilustradora Sara Fratini» RTVE.es.
↑ Delgado, Isbel. (28 de febrero de 2015). «Sara Fratini y sus mujeres sin complejos» Emedemujer Venezuela.
↑ JIMÉNEZ, JESÚS. (27 de abril de 2016). «Sara Fratini: "Martina es una joven que ha logrado superar sus miedos"» RTVE.es.
↑ Lozano, Gema. (26 de febrero de 2015). «Las sirenas de tierra y mar de Sara Fratini» Yorokobu.
↑ «Sara Fratini debuta en el catálogo de Lumen con una oda a la feminidad» www.europapress.es 21 de febrero de 2015.
↑ Mendoza, Daniella. (28 de abril de 2016). «Martina, la gordura sin complejos» La Razón.
↑ Calderón, Esther L.. (25 de abril de 2016). «Martina o cómo hacerte amiga de tu monstruo (para dejar de boicotearte)» divinity.
↑ Soto, Rosa. (3 de marzo de 2020). «African-Meninas, un libro ante “la falta de representación de afrodescendientes en los cuentos”» Cuartopoder.
↑ Vicente, Eduardo de. (3 de marzo de 2020). «Un festival muestra las películas de las nuevas directoras africanas» elperiodico.
↑ «MURALES DE SARA FRATINI» Sara Fratini.
↑ JIMÉNEZ, JESÚS. (30 de mayo de 2017). «Los murales artísticos y solidarios de Sara Fratini» RTVE.es.
↑ «World Illustration Awards 2017: Sara Fratini, The Sea» The AOI.
↑ Muros Tabacalera 2019. .

Kanpo estekak

Datuak: Q96436681
Multimedia: Sara Fratini / Q96436681

[1] Sara Fratini. 16 de noviembre de 2016.

[2] «Associazione Culturale La Guarimba» La Guarimba Film Festival.

[3] Ass. Culturale CinemAmbulante. «Cinemambulante» Cinemambulante.

[:0-4] Andreu, Sergio. «Sara Fratini: casi me desmayo al saber que compartiría editorial con Mafalda» La Vanguardia.

[5] Abella, Anna. (22 de febrero de 2015). «Cotidianidad ilustrada» elperiodico.

[6] JIMÉNEZ, JESÚS. (19 de febrero de 2015). «Las mujeres sin complejos de la ilustradora Sara Fratini» RTVE.es.

[7] Delgado, Isbel. (28 de febrero de 2015). «Sara Fratini y sus mujeres sin complejos» Emedemujer Venezuela.

[8] JIMÉNEZ, JESÚS. (27 de abril de 2016). «Sara Fratini: "Martina es una joven que ha logrado superar sus miedos"» RTVE.es.

[9] Lozano, Gema. (26 de febrero de 2015). «Las sirenas de tierra y mar de Sara Fratini» Yorokobu.

[10] «Sara Fratini debuta en el catálogo de Lumen con una oda a la feminidad» www.europapress.es 21 de febrero de 2015.

[11] Mendoza, Daniella. (28 de abril de 2016). «Martina, la gordura sin complejos» La Razón.

[12] Calderón, Esther L.. (25 de abril de 2016). «Martina o cómo hacerte amiga de tu monstruo (para dejar de boicotearte)» divinity.

[13] Soto, Rosa. (3 de marzo de 2020). «African-Meninas, un libro ante “la falta de representación de afrodescendientes en los cuentos”» Cuartopoder.

[14] Vicente, Eduardo de. (3 de marzo de 2020). «Un festival muestra las películas de las nuevas directoras africanas» elperiodico.

[15] «MURALES DE SARA FRATINI» Sara Fratini.

[16] JIMÉNEZ, JESÚS. (30 de mayo de 2017). «Los murales artísticos y solidarios de Sara Fratini» RTVE.es.

[17] «World Illustration Awards 2017: Sara Fratini, The Sea» The AOI.

[18] Muros Tabacalera 2019. .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]