حمورابی
| حمورابی | |
|---|---|
 حمورابی در حال دریافت نشان سلطنتی از شاماش | |
| سلطنت | ۱۷۹۲–۱۷۵۰ پیش از میلاد |
| پیشین | سین-موبالیت یکم |
| جانشین | سامسو-ایلونا |
| زاده | ۱۸۱۰ پ. م بابل |
| درگذشته | ۱۷۵۰ پیش از میلاد بابل |
| فرزند(ان) | سامسو-ایلونا (پسر) |
| پدر | سین-موبالیت یکم |
حمورابی (به اکدی (برگرفته از اموری): Ammurāpi) ششمین شاه بابل از سال ۱۷۹۲ تا ۱۷۵۰ پیش از میلاد (۴۲ سال) بود. او پس از کناره‌گیری پدر خود، امپراتور بابل شد و در طی این مدت بابل را تا میانرودان گسترش داد و در طول سلطنت خود، ایلام و دولت‌شهرهای لارسا، اشنونا و ماری را تسخیر کرد.[۱]
معروفترین بازماندهٔ او، قانون حمورابی است که بر روی یک سنگ ثبت شده‌است. این سنگ نوشته بر روی یک قرص سنگ ایستاده با بیش از ۸ پای بلند (۲٫۴ متر) حک شده و در سال ۱۹۰۱ در شوش، ایران پیدا شد. حمورابی به دلیل آگاهیش برای نوشتن این قوانین، زمانی که مردم در شرایط سخت بودند، در سراسر جهان شهرت بسیاری دارد.
سال‌های امپراتوری
[ویرایش]حمورابی از امپراتورهای سلسلهٔ بابل بود که پس از کناره‌گیری پدرش در سال ۱۷۹۲ پیش از میلاد، امپراتور بابل شد.[۲] بابل یکی از کشورهای باستانی میانرودان (بین‌النهرین) بود که برای کنترل زمین‌های حاصلخیز کشاورزی نبرد به راه می‌انداخت.[۳] اگرچه فرهنگ همزیستی چندانی در میانرودان وجود نداشت، اما مردم بابل به دلیل فرهنگ خوبشان در خاورمیانه شهرت زیادی داشتند. امپراتورهای پیش از حمورابی، به تحکیم قدرت خود در میانرودان می‌پرداختند و در زمان سلطنت خود، شهرهای بورسیپا، سیپار و کیش را فتح کردند؛ بنابراین حمورابی پس از به دست آوردن تاج و تخت، خود را امپراتوری کوچک در برابر امپراتوران قبلی بابل می‌دانست. کشورهای همسایهٔ بابل در اوایل سلطنت حمورابی از شرق ایلام، از شمال شمشی آباد،[۴] اشنونا نیز کنترل بالای رودخانه دجله و لارسا نیز کنترل دلتای رودخانه را بر عهده داشت.[۵]
چند دههٔ اول سلطنت حمورابی صلح‌آمیز گذشت. حمورابی با استفاده از قدرت‌های خود یک سری اقدامات عمومی انجام داد؛ از جمله دیواره‌های شهر را برای مقاصد دفاعی و گسترش معبدها تشدید کرد.[۶] ۱۸۰۱ سال پیش از میلاد، پادشاهی قدرتمند ایلام که مسیرهای تجاری مهم در سراسر کوه‌های زاگرس را بسته بود، به میانرودان حمله کرد.[۷] سرانجام متحدان دشت میانرودان از ایلام شکست خوردند، پادشاهی اشنونا تخریب شد و تعدادی از دولت‌شهرها از بین رفتند.[۸] ایلام در جهت تحکیم موقعیت خود، سعی کرد که جنگی بین بابل و پادشاهی لارسا به راه بیندازد.[۹] ایلام که از متحد شدن این دو کشور می‌ترسید، به حمورابی کمک‌های نظامی کرد. پس از شکست خوردن لارسا در این نبرد، حمورابی به یکی از قدرت‌های بزرگ تبدیل شد و کنترل تمامی پایین دشت میانرودان را در سال ۱۷۶۳ پیش از میلاد بر عهده گرفت.[۱۰]
حمورابی در طول نبرد در جنوب به دلیل عدم وجود سرباز و کمک‌های نظامی ایلام، دچار ناآرامی شد. حمورابی به فکر تصرف شمال میانرودان افتاد و اشنونا را از چنگ ایلام درآورد.[۱۱] سپس ارتش بابل، کشورهای باقی‌ماندهٔ شمالی میانرودان و از جمله ماری متحد خود را فتح کرد؛ هر چند این نبرد بدون درگیری پایان یافت. در چند سال حمورابی در متحد کردن تمام میانرودان تحت حکومت خود موفق شد. تنها قسمت‌هایی از میانرودان مانند حلب و کانته و غرب سوریه استقلال خود را حفظ کردند.[۱۲][۱۳][۱۴] با این حال حمورابی در ستون سنگی قوانین خود ادعا کرده‌است که امپراتور تمام میانرودان است.[۱۵]
تعداد زیادی از ستون‌های سنگی و ۵۵ نامه مربوط به امپراتوری بزرگ حمورابی کشف شده‌است.[۱۶] این نامه‌ها نگاهی اجمالی به حکومت روزانهٔ حمورابی، سیل و تقویم ناقص، و همچنین مراقبت از گله‌های دام بزرگ بابل دارند.[۱۷] پس از مرگ حمورابی در سال ۱۷۵۰، حکومت بابل به پسر حمورابی یعنی سامسو-ایلونا سپرده شد.[۳]
قانون حمورابی
[ویرایش]
حمورابی به عنوان بهترین راه حل برای اعلام قوانین جدید بابل شناخته می‌شود. این قانون یکی از اولین قانون‌های نوشته شده در جهان است. قانون حمورابی بر روی یک ستون سنگی حک شده و در یک مکان عمومی قرار داده شده بود تا همه بتوانند آن را ببینند. تصور می‌شود که این قانون توسط چند باسواد نوشته شده باشد. ستون سنگی بعدی کشف شده مربوط به ایلام است که در پایتخت آن شوش گذاشته شده بود و در سال ۱۹۰۱ کشف گردید و هم‌اکنون در موزهٔ لوور پاریس است. قانون حمورابی شامل ۲۸۲ قانون می‌شود و توسط باسوادها در ۱۲ روز نوشته شده‌است. برخلاف قوانین اکدی، این قوانین به زبان بابلی نو آن زمان نوشته شده بود و هر فرد باسواد در شهر می‌توانست آن را بخواند.[۱۸]
ساختار قوانین بسیار خاص و ارتکاب جرم به مجازات مشخص شده‌است. این مجازات بسیار خشن، با استانداردهای مدرن و گاهی منجر به مرگ بوده‌است.[۱۹] این قوانین یکی از اولین نمونه‌هایی بوده‌است که متهم می‌تواند شواهدی را ارائه کند.[۲۰] با این حال هیچ گونه تخفیفی برای مجازات مجرم وجود نداشته‌است.
کنده کاری‌ها در بالای ستون سنگی نشان می‌دهد که این قوانین از خدا یا مردوک دریافت شده‌اند.[۲۱] تشابه زیادی بین این روایت و روایت عبرانیان باستان زمان موسی وجود دارد. البته تفاوت‌های بارزی هم بین این دو روایت وجود دارد.[۲۲][۲۳][۲۴][۲۵][۲۶][۲۷]
میراث و یادبودها
[ویرایش]تحت قوانین جانشینان حمورابی، امپراتوری بابل توسط فشار نظامی هیتی‌ها در حدود ۱۵۳۱ پیش از میلاد ضعیف شد.[۲۸] سرانجام با فتح بابل در سپتامبر سال ۵۳۹ پیش از میلاد به دست کوروش بزرگ، کشور بابل سقوط کرد.
.jpg)
از آنجا که حمورابی برای قوانینش شهرت زیادی دارد، تصویر او را می‌توان بر روی چندین ساختمان در دولت ایالات متحده آمریکا یافت. حمورابی یکی از ۲۳ تصویر در سنگ مرمر نقش برجسته در تالار نمایندگان ایالات متحده آمریکا می‌باشد. همچنین حمورابی در دیوار جنوبی ساختمان دادگاه عالی ایالات متحده آمریکا است.[۲۹]
جستارهای وابسته
[ویرایش]| پادشاه پیشین: ریم-سین اول |
حمورابی امپراتور بابلی زمان حکمرانی ۱۷۹۲ تا ۱۷۵۰ پیش از میلاد. |
جانشین: سامسو-ایلونا |
پانویس
[ویرایش]- ↑ Beck, Roger B. (1999). World History: Patterns of Interaction. Evanston, IL: McDougal Littell. ISBN 0-395-87274-X. OCLC 39762695.
- ↑ (Van De Mieroop 2005، ص. 1)
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ (Arnold 2005، ص. 42)
- ↑ (Van De Mieroop 2005، صص. 3–4)
- ↑ (Van De Mieroop 2005، ص. 16)
- ↑ (Arnold 2005، ص. 43)
- ↑ (Van De Mieroop 2005، صص. 15–16)
- ↑ (Van De Mieroop 2005، ص. 17)
- ↑ (Van De Mieroop 2005، ص. 18)
- ↑ (Van De Mieroop 2005، ص. 31)
- ↑ (Van De Mieroop 2005، صص. 40–41)
- ↑ (Van De Mieroop 2005، صص. 54–55)
- ↑ (Van De Mieroop 2005، صص. 64–65)
- ↑ (Arnold 2005، ص. 45)
- ↑ Clay, Albert Tobias (1919). The Empire of the Amorites. Yale University Press. pp. 97.
- ↑ (Breasted 2003، ص. 129)
- ↑ (Breasted 2003، صص. 129–130)
- ↑ (Breasted 2003، ص. 141)
- ↑ Review: The Code of Hammurabi, J. Dyneley Prince, The American Journal of Theology Vol. 8, No. 3 (Jul. , 1904), pp. 601-609 Published by: The University of Chicago Press Stable URL: http://www.jstor.org/stable/3153895
- ↑ Victimology:Theories and Applications, Ann Wolbert Burgess, Albert R. Roberts, Cheryl Regehr,Jones & Bartlett Learning, 2009, p. 103
- ↑ Jaynes, Julian (1976). The Origin of Consciousness in the Breakdown of the Bicameral Mind. Houghton Mifflin Company Publishing. ISBN 0-395-20729-0.
- ↑ Barton, G.A: Archaeology and the Bible. University of Michigan Library, 2009, p.406. Barton, a former professor of Semitic languages at the University of Pennsylvania, stated that while there are similarities between the two texts, a study of the entirety of both laws "convinces the student that the laws of the Old Testament are in no essential way dependent upon the Babylonian laws." He states that "such resemblances" arose from "a similarity of antecedents and of general intellectual outlook" between the two cultures, but that "the striking differences show that there was no direct borrowing." (ibid, p.406)
- ↑ Archer, G.L. , Jr. : A Survey of Old Testament Introduction. Chicago: Moody Press, 1964, 1974, p.162
- ↑ Unger, M.F. : Archaeology and the Old Testament. Grand Rapids: Zondervan Publishing Co. , 1954, p.156, 157
- ↑ Free, J.P. : Archaeology and Biblical History. Wheaton: Scripture Press, 1950, 1969, p. 121
- ↑ Sayce, A.H. : Monument Facts and Higher Critical Fancies. London: The Religious Tract Society, 1904, p.72
- ↑ McDowell, J. : The New Evidence that Demands a Verdict. Thomas Nelson Publishers, 1999, p.427-28. Some of the differences between the Code of Hammurabi and the Mosaic Law include: Purely religious injunctions under the Mosaic Law (Unger); laws pertaining to specific elements of society, such as tax-collectors, soldiers, and wine merchants under the Code of Hammurabi (Barton; Free); greater emphasis in the Mosaic Law on the value of human life regardless of occupation, social class, or gender (Unger); the cultural milieu and ideologies that each law is tailored towards (Archer; Unger); and lastly, a heavier emphasis/credit given in the Babylonian account—not to the divine (Shamash)—but to the human receptor (Hammurabi) for the establishing of the Law Code, whereas the Mosaic Law places heavier emphasis on God as the sole redactor and establisher of the Law, with Moses merely as the human receptor (Unger).
- ↑ (DeBlois 1997، ص. 19)
- ↑ "Courtroom Friezes" (PDF). Supreme Court of the United States. Archived from the original (PDF) on 1 June 2010. Retrieved 2008-05-19.
منابع
[ویرایش]- Arnold, Bill T. (2005). Who Were the Babylonians?. Brill Publishers. ISBN 90-04-13071-3. OCLC 225281611..
- Breasted, James Henry (2003). Ancient Time or a History of the Early World, Part 1. Kessinger Publishing. ISBN 0-7661-4946-3. OCLC 69651827..
- DeBlois, Lukas (1997). An Introduction to the Ancient World. Routledge. ISBN 0-415-12773-4. OCLC 231710353..
- Van De Mieroop, Marc (2005). King Hammurabi of Babylon: A Biography. Blackwell Publishing. ISBN 1-4051-2660-4. OCLC 255676990.
مطالعهٔ بیشتر
[ویرایش]- Finet, André (1973). Le trone et la rue en Mésopotamie: L'exaltation du roi et les techniques de l'opposition, in La voix de l'opposition en Mésopotamie. Bruxelles: Institut des Hautes Études de Belgique. OCLC 652257981.
- Jacobsen, Th. (1943). "Primitive democracy in Ancient Mesopotomia". Journal of Near Eastern Studies. 2 (3): 159–172. doi:10٫1086/370672.
{{cite journal}}: Check|doi=value (help) - Finkelstein, J. J. (1966). "The Genealogy of the Hammurabi Dynasty". Journal of Cuneiform Studies. 20 (3): 95–118. doi:10٫2307/1359643.
{{cite journal}}: Check|doi=value (help) - Hammurabi (1952). Driver, G.R.; Miles, John C. (eds.). The Babylonian Laws. Oxford: Clarendon Press.
- Leemans, W. F. (1950). The Old Babylonian Merchant: His Business and His Social Position. Leiden: Brill.
- Munn-Rankin, J. M. (1956). "Diplomacy in Western Asia in the Early Second Millennium BC". Iraq. 18 (1): 68–110. doi:10٫2307/4199599.
{{cite journal}}: Check|doi=value (help) - Pallis, S. A. (1956). The Antiquity of Iraq: A Handbook of Assyriology. Copenhagen: Ejnar Munksgaard.
- Richardson, M.E.J. (2000). Hammurabi's laws: text, translation and glossary. Sheffield: Sheffield Acad. Press. ISBN 1-84127-030-X.
- Saggs, H.W.F. (1988). The greatness that was Babylon: a survey of the ancient civilization of the Tigris-Euphrates Valley. London: Sidgwick & Jackson. ISBN 0-283-99623-4.
- Yoffee, Norman (1977). The economic role of the crown in the old Babylonian period. Malibu, CA: Undena Publications. ISBN 0-89003-021-9.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
