خطای پرسپکتیو
خطای پرسپکتیو در عکاسی و فیلم‌برداری، به تغییر نسبت‌های سوژه که در اثر زاویه لنز نسبت آن بروز می‌کند، گفته می‌شود. در صورتی که محل استقرار دوربین را نسبت به سوژه ثابت نگه داشته و زاویه دیدمان را با تغییر فاصله کانونی لنز بسته‌تر یا بازتر نماییم، پرسپکتیو تغییر نخواهد کرد. در متون نسبتاً قدیمی این بحث‌ها را تحت نام علم مناظر و مریا انجام می‌دادند.
عوامل مؤثر
[ویرایش]
دو عمل در خطای پرسپکتیو نقش دارند:
- زاویه‌ای که تصویر، به وسیلهٔ دوربین از آن زاویه ثبت شده‌است.
- زاویه‌ای که سوژه در آن قرار دارد یا از آن زاویه دیده می‌شود.
زاویه دید لنز
[ویرایش]زمانیکه تصاویر با لنز نرمال تهیه شوند، بیننده عکس خطای پرسپکتیو عجیبی را مشاهده نخواهد کرد. ولی وقتی برای یک عکس پرتره از یک لنز زاویه باز استفاده نماییم، اعوجاج عجیبی روی خواهد داد. یعنی بینی بزرگ‌تر از حد طبیعی و صورت کاملاً پهن ثبت خواهد شد. ولی وقتی همین قاب‌بندی را با یک لنز تله انجام دهیم، تصویر برجسته و خطوط بدون پرسپکتیو ثبت می‌شوند. به همین دلیل است که برای یک دوربین ۳۵ میلیمتری، لنز مناسب پرتره، لنزی است که فاصله کانونی آن مابین ۱۰۵ تا ۱۳۵ میلی‌متر باشد.[۱] استفاده از لنزهای بلندتر موجب کاهش شدید عمق میدان و عدم وضوح کافی تصویر خواهد شد.
تغییر نسبت پس‌زمینه به پیش‌زمینه (پرسپکتیو) در عکاسی با قاب‌بندی مشترک با لنزهای فاصله کانونی متفاوت.
پانویس
[ویرایش]- ↑ عباسی، فرهنگ عکاسی، ۱۴۰.
منابع
[ویرایش]- کتاب‌ها
- فارسی
- عباسی، اسماعیل (۱۳۸۵). فرهنگ عکاسی. تهران: سروش. شابک ۹۶۴-۳۷۶-۴۱۰-۹.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Perspective distortion (photography)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ فوریه ۲۰۱۲.