پرش به محتوا

سرزمین پیری

مختصات: ۸۲°۳۸′ شمالی ۳۲°۳۰′ غربی / ۸۲٫۶۳۳°شمالی ۳۲٫۵۰۰°غربی / 82.633; -32.500
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سرزمین پیری
تصویر ماهواره‌ای ناسا از شمال سرزمین پیری در ژوئیه ۲۰۰۴، شامل دماغه موریس جسوپ.
خطای لوآ در پودمان:Location_map در خط 553: ناتوان در یافتن تعریف‌های واردشده برای نقشهٔ مکان‌نما: «پودمان:Location map/data/گرینلند» موجود نیست.
Map
جغرافیا
مکانشمال شرق گرینلند
مختصات۸۲°۳۸′ شمالی ۳۲°۳۰′ غربی / ۸۲٫۶۳۳°شمالی ۳۲٫۵۰۰°غربی / 82.633; -32.500
پهنه‌های آبی نزدیکفیورد ویکتوریا
طول۳۶۰ کیلومتر (۲۲۴ مایل)
عرض۲۰۰ کیلومتر (۱۲۰ مایل)
بیشترین ارتفاع۱۹۲۹ متر (۶٬۳۲۹ پا)
بلندترین نقطهقله هلوِتیا
کشور
گرینلند (دانمارک)
جمعیت‌شناسی
جمعیت۰
کاوشگر آمریکایی رابرت پیری با لباس‌های قطبی

سرزمین پیری (انگلیسی: Peary Land) یک شبه‌جزیره در شمال گرینلند است که به اقیانوس منجمد شمالی امتداد دارد. این شبه‌جزیره از فیورد ویکتوریا در غرب تا فیورد ایندیپندنس در جنوب و جنوب شرق و اقیانوس منجمد شمالی در شمال گسترده شده است و شامل دماغه موریس جسوپ، شمالی‌ترین نقطه سرزمین اصلی گرینلند، و دماغه بریجمن در شمال شرق است.[۱]

تاریخچه

[ویرایش]

سکونت‌های باستانی

[ویرایش]

سرزمین پیری در گذشته محل سکونت سه فرهنگ مختلف بوده که در دوره‌هایی با آب‌وهوای معتدل‌تر از شرایط کنونی زندگی می‌کردند:

کاوش‌های پیری

[ویرایش]

این منطقه به نام رابرت پیری نام‌گذاری شده که برای اولین بار در سفر اکتشافی خود در سال‌های ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۲ آن را کاوش کرد. در ابتدا تصور می‌شد که سرزمین پیری یک جزیره است و کانالی به نام کانال پیری آن را از جزیره اصلی جدا می‌کند. اما این کانال وجود نداشت.[۲] لودویگ میلیوس-اریکسن، رهبر بدفرجام هیئت دانمارک، در جستجوی این کانال در سال ۱۹۰۷ گمراه و به مرگ کشیده شد.[۳] اولین سفر کنود راسموسن در سال ۱۹۱۲ تأیید کرد که سرزمین پیری یک شبه‌جزیره است.

تحقیق و استخراج معدن

[ویرایش]

دو ایستگاه تحقیقاتی قطبی در فیورد یورگن برونلوند، برونلوندوس (تأسیس ۱۹۴۸) و دماغه هارالد مولتکه (تأسیس ۱۹۷۲) قرار دارند. این ایستگاه‌ها توسط ایگیل کنوت تأسیس شده و پایه بسیاری از تحقیقات علمی بوده‌اند.

دماغه هارالد مولتکه بعداً در ارتباط با استفاده از باند فرودگاه طبیعی شرق دهانه آب‌درهٔ یورگن برونلوند ساخته شد.[۴] این دو ایستگاه در فاصله ۱۰ کیلومتری از یکدیگر در دو طرف آبدره قرار دارند، برونلوندوس در سمت غربی و ارتباط بین آنها در تابستان از طریق قایق و با توجه به شرایط یخ انجام می‌شود. پس از مرگ ایگیل کنوت، این ایستگاه‌ها توسط بنیاد سرزمین پیری اداره می‌شوند. امروزه، برونلوندوس به‌عنوان موزه‌ای با مجموعه‌ای از آثار اکتشافات قطبی توصیف می‌شود.

در سال ۱۹۹۳، روی و سرب در آبدره سیترونن کشف شدند.[۵] این ذخایر به‌عنوان بزرگ‌ترین ذخایر روی بهره‌برداری‌نشده در جهان شناخته می‌شوند و بهره‌برداری از معدن سیترونن در مرحله آماده‌سازی است.[۶] همچنین ذخایر مهم روی و باریم در آبدره ناوارانا شناسایی شده‌اند.[۷]

جغرافیا

[ویرایش]

سرزمین پیری از دریای لینکلن (در غرب دماغه موریس جسوپ) و دریای وانلد در شمال، بخشی از اقیانوس منجمد شمالی، محدود شده است. جزیره اوداک، شمالی‌ترین نقطه خشکی جهان، در سواحل شمالی این منطقه قرار دارد. آبدره فردریک ای. هاید که از شرق تا عمق ۱۵۰ کیلومتر (۹۳ مایل) به سرزمین پیری نفوذ می‌کند، آن را به سرزمین پیری شمالی و سرزمین پیری جنوبی تقسیم می‌کند. دماغه آیلر راسموسن شرقی‌ترین نقطه این شبه‌جزیره است. خط ساحلی آن با آبدره‌های کوچکتر مانند آبدره جی. بی. اشلی و آبدره هلفیسک در شرق و آبدره سندز، آبدره بندیکت، آبدره جی. پی. کوچ، آبدره دی لانگ و آبدره وِیپیریچت در غرب به شدت فرورفته است. رودخانه بورگلوم، بزرگ‌ترین رودخانه گرینلند، نیز در این منطقه قرار دارد.

سرزمین پیری بخشی از هیچ شهرداری نیست و تحت مدیریت پارک ملی شمال شرق گرینلند است. اندازه این منطقه حدود ۳۷۵ کیلومتر (۲۳۳ مایل) از شرق به غرب و ۲۰۰ کیلومتر (۱۲۴ مایل) از شمال به جنوب است و مساحتی تخمینی برابر با ۵۷٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۲۲٬۰۰۸ مایل مربع) دارد. این منطقه تنها کمی بیش از ۷۰۰ کیلومتر (۴۳۵ مایل) جنوب قطب شمال قرار دارد.

سرزمین پیری تحت پوشش کلاهک یخی نیست زیرا هوا بیش از حد خشک است که بتواند برف تولید کند. میزان بارش در این منطقه بسیار کم است (تنها حدود ۲۵ میلیمتر (۱ اینچ) در سال) و بیشتر سطح آن بیابان قطبی است. این منطقه که بیشتر در شمال مدار ۸۲ درجه شمالی قرار دارد، شامل شمالی‌ترین منطقه بدون یخ جهان است، عمدتاً در سرزمین پیری جنوبی (مانند سرزمین ملوایل و ساحل هرلوسهولم) در شمال آبدره ایندیپندنس. این منطقه در آخرین عصر یخبندان تحت پوشش یخچال‌ها قرار نگرفته است. با این حال، در بخش غربی آن، کلاهک یخی هانس تاوزن با یخی به ضخامت حداقل ۳۴۴ متر (۱٬۱۲۹ فوت) قرار دارد.

کوه‌ها

[ویرایش]

سرزمین پیری منطقه‌ای کوهستانی است؛ بلندترین ارتفاع آن قله هلوِتیا با ارتفاع ۱٬۹۲۹ متر (۶٬۳۲۹ فوت) در رشته‌کوه روزولت، شمالی‌ترین رشته‌کوه جهان، قرار دارد.[۸] کوه ویستار با ارتفاع ۱٬۷۳۷ متر (۵٬۶۹۹ فوت) در نوردکرونه[۹] و استیِرن‌بانرتینده با ارتفاع ۱٬۴۳۳ متر (۴٬۷۰۱ فوت)، بلندترین نقطه رشته‌کوه اچ. اچ. بندیکت (زیرمجموعه‌ای از رشته‌کوه روزولت)، از دیگر ارتفاعات این منطقه هستند.[۱۰][۱۱]

نقشه شمال شرق دور گرینلند.
سرزمین پیری - موقعیت در گرینلند

گیاهان و جانوران

[ویرایش]

گاو مشک و موش قطبی یقه‌دار شمالی توسط پوشش گیاهی پراکنده‌ای که تنها ۵٪ از سطح این منطقه را می‌پوشاند، عمدتاً در اطراف آبدره یورگن برونلوند پشتیبانی می‌شوند. سایر جانوران شامل روباه قطبی، گرگ شمالگان، خرس قطبی و خرگوش قطبی هستند. در گذشته گوزن شمالی نیز در این منطقه حضور داشت، اما آخرین گزارش از مشاهده گوزن شمالی زنده در شمال گرینلند مربوط به سرزمین هال در سال ۱۹۲۲ است.[۱۲]

فلورای این منطقه شامل ۳۳ گونه از گیاهان گلدار است.

یک تا دو میلیون سال پیش، زمانی که آب‌وهوا گرم‌تر بود، درختانی مانند سیاه‌کاج، نوئل سیاه، توس، سرخدار و نوش در شمالی‌ترین بخش سرزمین پیری رشد می‌کردند.

منابع

[ویرایش]
  1. "Frederick E. Hyde Fjord". Mapcarta. Retrieved 5 May 2016.
  2. Koch, L. (1925). "The Question of Peary Channel". Geographical Review. 15 (4): 643–649. doi:10.2307/208628. JSTOR 208628.
  3. G. Amdrup: Report on the Danmark Expedition to the North-East Coast of Greenland 1906–1908. In: Meddelelser om Grønland 41, 1913, pp. 1–270
  4. "DPC - for researchers - Logistics - Kap Harald Moltke". Archived from the original on 2009-08-02. Retrieved 2009-08-02.
  5. Citronen Lead-Zinc Project
  6. Shipping from northern Greenlandic mine feasible, owner says
  7. Zinc potential at Navarana Fjord -Greenlands minerals authority
  8. Liviu Ivanescu, Arctic astronomy
  9. Den grønlandske Lods - Geodatastyrelsen
  10. Geographical Items on North Greenland Encyclopedia Arctica, vol. 14
  11. Prostar Sailing Directions 2005 Greenland and Iceland Enroute, p. 130
  12. Meldgaard, Morten. Greenland Caribou: Zoogeography, Taxonomy, and Population Dynamics. p. 44.

پیوند به بیرون

[ویرایش]