سهیلا بسکی
سهیلا بسکی | |
|---|---|
| زاده | ۱۳۳۲ |
| درگذشته | ۶ خرداد ۱۳۹۴[۱] استانبول ترکیه |
| پیشه | نویسنده، مترجم، کارآفرین |
| زمینه کاری | نویسندگی، ترجمه |
| ملیت | ایرانی |
| دانشگاه | مدرسه عالی مدیریت گیلان |
| کتاب‌ها | در محاق ذره بی‌بی پیک عکس‌های فوری |
| همسر(ها) | رضا امیررحیمی |
| پدر و مادر | غلامعلی بسکی |
جوایز
| |
سهیلا بسکی (۱۳۳۲–۱۳۹۴)، نویسنده و مترجم ایرانی بود. او هم‌چنین بنیان‌گذار جایزه معمار، نشریه تخصصی معمار، و نشریهٔ شهر بود. بسکی در سال ۱۳۸۲ برنده جایزه گلشیری برای بهترین مجموعه داستان اول سال ۱۳۸۱ شد.
زندگی‌نامه
[ویرایش]سهیلا بسکی در سال ۱۳۳۲ به دنیا آمد. پس از اتمام دوره دبیرستان علی‌رغم علاقه به رشته معماری با توجه به اینکه دیپلمش ریاضی نبود وارد مدرسه عالی مدیریت گیلان شد و در رشته مدیریت شروع به تحصیل کرد. وی پس از اتمام دوره کارشناسی برای تحصیل در رشته اقتصاد به دانشگاه ایالتی میشیگان آمریکا رفت. وی در سال ۱۳۵۶ به ایران بازگشت و در دانشگاه بوعلی همدان مشغول به کار شد. پس از انقلاب به تهران نقل مکان کرد و در دانشگاه علوم تربیتی تدریس اقتصاد را آغاز کرد که با وقوع انقلاب فرهنگی، دانشگاه تعطیل و او بی‌کار شد.
در این ایام شروع به ترجمه کتاب کرد و در سال ۱۳۶۹ نیز داستان‌نویسی را آغاز کرد. پس از مدتی در بخش اقتصادی مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی شهرسازی و معماری مشغول به کار شد در همین مرکز بود که مسئول انتشار مجله آبادی شد و از سال ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۶ مسئولیت انتشار این مجله را برعهده داشت. پس از خروج از مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی شهرسازی و معماری با سرمایه شخصی در تیرماه ۱۳۷۷ مجله معمار را منتشر کرد و در سال ۱۳۸۰ به صورت هم‌زمان مجله شهر را هم روانه بازار مطبوعات کرد.[۲] او مدیر مؤسسه معمار نشر و برگزار کننده جایزه بزرگ معمار نیز بود.
سهیلا بسکی در سال ۱۳۸۲ مجموعه داستان کوتاه پارهٔ کوچک برنده جایزه گلشیری شد. هیئت داوران آن دوره از جایزه گلشیری به خاطر دقت در مشاهده و کشف جزئیات داستانی، زبانی روان و پالوده، جان بخشیدن به اشیاء روزمره و خلق داستان‌های کوتاهی سرشار از لایه‌های متعدد معنایی پاره کوچک را شایسته دریافت عنوان بهترین مجموعه داستان اول سال ۱۳۸۱ دانستند.[۳]دومین مجموعه داستان او به نام بی بی پیک نیز در سال ۱۳۸۵ نامزد همین جایزه شد.
او در ۶ خرداد ۱۳۹۴ به وقت دیدار با اعضای خانواده‌اش در استانبول درگذشت.[۴][۵]
کتاب‌شناسی
[ویرایش]داستان و رمان
[ویرایش]- مجموعه داستان پارهٔ کوچک، انتشارات آگاه
- مجموعه داستان بی‌بی پیک، انتشارات نیلوفر[۶]
- در محاق(چاپ انتشارات فروغ در آلمان و نیلوفر در ایران)[۷]
- رمان گذشته‌ای هست که نمی‌گذرد، انتشارات باران در سوئد و نیلوفر در ایران (در یک کتاب با دو رمان، به نام در محاق)
- رمان در حکایت ساختن مبال در بم، انتشارات فروغ در آلمان
- رمان ذره، انتشارات فروغ در آلمان[۸]
- مجموعه داستان عکس‌های فوری (۱۳۹۳)، انتشارات ققنوس[۹]
ترجمه
[ویرایش]- زندگی‌نامه ویرجینیا وولف، نوشته کوئنتین بل، انتشارات نیلوفر[۱۰]
- آن‌گونه که من زیستم (خودزندگی‌نامه)، اما گلدمن، انتشارات نیلوفر[۱۱]
پانویس
[ویرایش]- ↑ «تسلیت مدرسه فمینیستی به مناسبت درگذشت سهیلا بسکی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۷ خرداد ۱۳۹۴.
- ↑ «گفتگو با سهیلا بسکی». معمارنت. دریافت‌شده در ۸ خرداد ۱۳۹۴.
- ↑ «سومین دوره اهدای جایزه ادبی هوشنگ گلشیری». بنیاد گلشیری. دریافت‌شده در ۸ خرداد ۱۳۹۴.
- ↑ «سهیلا بسکی، مترجم، داستان‌نویس و کارآفرین معاصر درگذشت». رادیو فردا.
- ↑ «سهیلا بسکی، نویسنده، مترجم و ناشر مجله 'معمار' درگذشت». بی‌بی‌سی فارسی.
- ↑ بسکی، سهیلا. انتشارات نیلوفر. نیلوفر.[پیوند مرده]
- ↑ شهرنوش پارسی‌پور (۳ مرداد ۱۳۸۷). «تابوی یک عشق ممنوع». رادیو زمانه. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۰۸.
- ↑ «"ذره"، نوشتهٔ سهیلا بسکی». رادیو فرانسه.
- ↑ بسکی، سهیلا (۱۳۹۳). عکس‌های فوری. ققنوس. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۲۷۸-۰۰۳-۴.
- ↑ بل، کوئنتین. ویرجینیا وولف (زندگی‌نامه). نیلوفر.[پیوند مرده]
- ↑ گلدمن، اما (۱۳۸۸). آن‌گونه که من زیستم (خودزندگی‌نامه). ترجمهٔ بسکی، سهیلا. نیلوفر. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۴۸-۳۲۰-۲.
منابع
[ویرایش]- «گفتگو با سهیلا بسکی». معمارنت. دریافت‌شده در ۸ خرداد ۱۳۹۴.
- نقش ۸۱، انتشارات نیلوفر، ۱۳۸۳، ص. ۵۳، شابک ۹۶۴-۴۴۸-۲۲۱-۲