سیلیلی شخصیتی الهی است که در لوح ششم حماسه گیلگمش ذکر شده‌است. گیلگمش به جاذبه‌های ناخواسته الهه ایشتار اعتراض می‌کند و عاشقان پیشین ایشتار و مصیبت‌هایی را که برایشان پیش آمده برمی‌شمرد. او ادعا می‌کند که ایشتار زمانی عاشق اسب بوده است، اما در نهایت مصیبت‌های زیادی برای او رقم زده‌است، از جمله ناله‌های مداوم "مادرش، سیلیلی". از آنجا که سیلیلی فقط به صورت گذرا ذکر شده است، نمی‌توان در مورد شخصیت او گفت، به جز اینکه او یک شخصیت الهی زن است که نزدیک به اسب است.[۱]
سالیلی در لوح ششم خط ۵۷ به عنوان «مادرش، الهه سیلیلی («AMA-šú d Si-li-li») نامیده شده‌است.[۲]
