پرش به محتوا

سیم‌پیچ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایی از طرح‌وساختار نوعی سیم‌پیچ

سیم‌پیچ (به انگلیسی: Electromagnetic coil) ساختاری است که هرگاه یک‌هادی جریان الکتریکی را به‌صورت دوایری با مراکز مشترک بپیچیم، یک‌نوع ساده از آن خواهیم داشت.[۱] همین‌طور به نام‌های دیگری چون بوبین، یا سلف نیز شناخته می‌شود.

میدان مغناطیسی حاصل از سیم‌پیچ

[ویرایش]

با عبور جریان الکتریکی از سیم‌پیچ، درون و اطراف آن میدان مغناطیسی پدید می‌آید. در صورتی که سیم‌پیچ را ایده‌آل فرض کنیم (سیم‌پیچی که طول آن نسبت به مساحت آن بسیار بزرگتر است) میدان مغناطیسی در داخل سیم‌پیچ یکنواخت است و از میدان مغناطیسی خارج آن بسیار بیشتر است. اندازهٔ میدان مغناطیسی در دهانهٔ سیم‌پیچ نصف میدان مغناطیسی در میانهٔ آن (دور از لبه‌های آن) است. مقدار عددی میدان مغناطیسی B حاصل از سیم‌لوله از رابطهٔ زیر به دست می‌آید:

این میدان انرژی الکتریکی را به صورت انرژی مغناطیسی ذخیره می‌کند.

نماد مقدار
k ضریب تراوایی نسبی مغناطیسی هسته
μ0 ضریب تراوایی مغناطیسی خلأ
I جریان گذرنده از سیم‌پیچ
N شمار دورهای سیم‌لوله
l درازای سیم‌پیچ

کاربرد سیم‌پیچ

[ویرایش]

سیم‌پیچ‌ها معمولاً در همه موتورهای الکتریکی و ترانس‌ها کاربرد دارند و به صورت‌های مختلف از جمله توزیع شده و متمرکز پیچیده می‌شوند. همین‌طور در فیلترهای الکترونیکی، مدارهای مخابراتی و نوسان‌سازهای الکترونیکی کاربرد وسیعی دارند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. اصول کار ماشین‌های الکتریکی تألیف چاپمن ۲۵ ۱۳۸۲