پرش به محتوا

کاسینی-هویگنس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Cassini–Huygens
انگاشت هنری از قرارگیری مداری کاسینی به دور کیوان
گونه مأموریتکاسینی: مدارگرد کیوان
فضاپیمای هویگنس: سطح‌نشین تیتان
اپراتورکاسینی: ناسا / آزمایشگاه پیش‌رانش جت
هویگنس: آژانس فضایی اروپا / سازمان فضایی ایتالیا
شناسهٔ کوسپار1997-061A
شماره ستکات25008
وبگاه
* NASA * ESA * ASI
مدت مأموریت
  • زمان کل:
  • ۱۹ سال و ۳۳۵ روز از زمان پرتاب
  • ۱۳ سال و ۷۶ روز به دور کیوان
  • طول سفر: ۶ سال و ۲۶۱ روز
  • مأموریت نخست: ۳ سال
  • ماموریت‌های پسین:
    • Equinox: ۲ سال و ۶۲ روز
    • Solstice: ۶ سال و ۲۰۵ روز
    • Finale: ۴ ماه و ۲۴ روز
ویژگی‌های فضاپیما
سازندهکاسینی: آزمایشگاه پیش‌رانش جت
هویگنس: تالس آلنیا اسپیس
جرم پرتاب۵٬۷۱۲ کیلوگرم (۱۲٬۵۹۳ پوند)[۱]
جرم خشک۲٬۵۲۳ کیلوگرم (۵٬۵۶۲ پوند)[۲]
توان~۸۸۵ وات (در هنگام آغاز مأموریت)
~۶۷۰ وات (۲۰۱۰)
~۶۶۳ وات در پایان ماموریت
آغاز مأموریت
تاریخ راه‌اندازی۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ (۸:۴۳:۰۰) ساعت هماهنگ جهانی
موشکTitan IV(401)B B-33
سایت پرتابسکوی پرتاب SLC-40 در پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال
پایان مأموریت
Disposalشیرجه کنترل شده به درون کیوان
واپسین تماسسپتامبر ۲۰۱۷ (۱۱:۵۵:۴۶) ساعت هماهنگ جهانی
تاریخ واپاشی۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷ (۱۰:۳۱) (ساعت هماهنگ جهانی)[۳]
مشخصات مداری
سامانه مرجعKronocentric
پرواز از ناهید (کمک گرانشی)
نزدیک‌ترین فاصله۲۶ آویل ۱۹۹۸
فاصله۲۸۳ کیلومتر (۱۷۶ مایل)
پرواز از ناهید (کمک گرانشی)
نزدیک‌ترین فاصله۲۴ ژوئن ۱۹۹۹
فاصله۶٬۰۵۲ کیلومتر (۳٬۷۶۱ مایل)
پرواز از سامانه زمین-ماه (کمک گرانشی)
نزدیک‌ترین فاصله۱۸ اوت ۱۹۹۹ (۰۳:۲۸) ساعت هماهنگ
فاصله۱٬۱۷۱ کیلومتر (۷۲۸ مایل)
پرواز از سیارک ۲۶۸۵ (تصادفی)
نزدیک‌ترین فاصله۲۳ ژانویه ۲۰۰۰
فاصله۱٬۶۰۰٬۰۰۰ کیلومتر (۹۹۰٬۰۰۰ مایل)
پرواز از هُرمُز (کمک گرانشی)
نزدیک‌ترین فاصله۳۰ دسامبر ۲۰۰۰
فاصله۹٬۸۵۲٬۹۲۴ کیلومتر (۶٬۱۲۲٬۳۲۳ مایل)
مدارگرد کیوان
ورود به مدار۱ ژوئیه ۲۰۰۴ (۰۲:۴۸) ساعت هماهنگ جهانی
سطح‌نشین تیتان
اجزای فضاپیمافضاپیمای هویگنس
تاریخ فرود۱۴ ژانویه ۲۰۰۵
 

کاسینی-هویگنس (به انگلیسی: Cassini–Huygens) یکی از برنامه‌های قدیمی‌تر برنامه فلگ‌شیپ ناسا و همچنین یکی از مهمترین مأموریت‌های فضایی است که به‌طور مشترک توسط ناسا و آژانس فضایی اروپا و برای کاوش سیاره کیوان و قمرهای آن به فضا فرستاده شده‌بود.[۴]

فضاپیما دارای دو بخش اصلی بود: مدارگرد فضایی پژوهشی کاسینی به همراه کاوشگر هویگنس که از کاسینی به سمت یکی از ماه‌های کیوان بنام تیتان فرستاده شد و اطلاعاتی از سطح آن به زمین فرستاد.[۵]

نام گذاری

[ویرایش]
کاوشگر فضایی کاسینی هویگنس بر روی زمین

نام این دو فضاپیما از دو ستاره‌شناس پرآوازه جووانی دومنیکو کاسینی و کریستیان هویگنس گرفته شده‌است.

کاوشگر هویگنس

[ویرایش]
نمای «هویگنس» از سطح تیتان
تصویر مشابه با پردازش داده های مختلف

کاوشگر هویگنس توسط آژانس فضایی اروپا تهیه شد. کاسینی ابرها، جو و سطح تیتان را در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۵ به دقت بررسی کرد. کاوشگر برای ورود و کاهش سرعت در اتمسفر تیتان و چتر نجات یک آزمایشگاه روباتیک کاملاً مجهز طراحی شده بود.[۶]

سیستم کاوشگر شامل خود کاوشگر بود که به سمت تیتان فرود آمد و تجهیزات پشتیبانی کاوشگر که به فضاپیمای در حال گردش متصل بودند باقی ماندند. پی‌اس‌ای شامل تجهیزات الکترونیکی است که کاوشگر را ردیابی می‌کند، داده های جمع آوری شده در طول فرود آن را بازیابی می‌کند، و داده ها را پردازش و به مدارگرد ارسال می‌کند که آن را به زمین ارسال می‌کند. پردازنده کامپیوتر کنترل اصلی مأموریت یک سیستم کنترل اضافی MIL-STD-1750A بود.

داده ها توسط یک پیوند رادیویی بین هویگنس و کاسینی که توسط زیرسیستم رله داده کاوشگر ارائه شده بود، منتقل شد. از آنجایی که مأموریت کاوشگر به دلیل فاصله زیاد از زمین نمی‌تواند از راه دور فرمان داده شود، به طور خودکار توسط زیرسیستم مدیریت داده فرماندهی مدیریت می‌شود. PDRS و CDMS توسط سازمان فضایی ایتالیا ارائه شده است.

پس از پرتاب کاسینی، مشخص شد که داده‌های ارسال شده از کاوشگر هویگنس به مدارگرد کاسینی (و سپس دوباره به زمین ارسال می‌شود) تا حد زیادی غیرقابل خواندن خواهد بود. علت این بود که پهنای باند الکترونیک پردازش سیگنال بسیار باریک بوده و تغییر دوپلر پیش‌بینی‌شده بین فرودگر و سفینه مادر سیگنال‌ها را خارج از محدوده سیستم قرار می‌داد. بنابراین، گیرنده کاسینی قادر به دریافت داده ها از هویگنس در طول فرود خود به تیتان نخواهد بود.[۷]

پس از تلاش های زیاد یک راه حل برای بازیابی ماموریت پیدا شد. مسیر کاسینی برای کاهش سرعت خط دید و در نتیجه تغییر دوپلر تغییر یافت.[۸] مسیر بعدی کاسینی با مسیری که قبلاً برنامه ریزی شده بود یکسان بود، اگرچه این تغییر، دو مدار قبل از مأموریت هویگنس را با سه مدار کوتاه تر جایگزین کرد.

پایان مأموریت

[ویرایش]

در پانزده سپتامبر ۲۰۱۷ کاوشگر کاسینی بنا به تصمیم ناسا برای جلوگیری از برخورد کنترل نشده کاوشگر با ماه‌های کیوان (به خصوص تیتان) و احتمال آلودگی یا نابودی هرگونه زیست فرازمینی احتمالی در آن‌ها، با استفاده از آخرین مقادیر سوخت باقیمانده به درون جو کیوان سقوط کرده و بخشی از سیاره‌ای شد که بیش از یک دهه را به مطالعه آن پرداخته بود. با نابودی کاسینی و دریافت آخرین اطلاعات و سیگنال های فرستاده شده از کاسینی این مأموریت شگفت انگیز نیز پایان یافت.[۵]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ Krebs, Gunter Dirk. "Cassini / Huygens". Gunter's Space Page. Retrieved June 15, 2016.
  2. ↑ "Cassini–Huygens: Quick Facts". NASA. Retrieved August 20, 2011.
  3. ↑ "Saturn Tour - Latest Updates". Archived from the original on 15 September 2017. Retrieved September 15, 2017.
  4. ↑ https://saturn.jpl.nasa.gov/mission/spacecraft/cassini-orbiter/
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ «ماموریت کاسینی تمام شد». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۵.
  6. ↑ "How to Land on Titan" (به انگلیسی). ژوئن ۲۰۰۵. Archived from the original on 21 July 2011. Retrieved 1 February 2023.
  7. ↑ "Our Saturn years' - Cassini-Huygens' epic journey to the ringed planet, told by the people who made it happen"" (به انگلیسی). ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷.
  8. ↑ "How Huygens avoided disaster" (به انگلیسی). ۱۷ ژانویه ۲۰۰۵.

منابع

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کاسینی-هویگنس موجود است.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کاسینی-هویگنس&oldid=39782225»