پرش به محتوا

مریانا مراش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مریانا دختر فتح‌الله بن نصرالله مَرّاش (عربی: مریانا بنت فتح‌الله بن نصرالله مَرّاش، ۱۸۴۸ – ۱۹۱۹ م) که با نام‌های ماریانا المراش یا مریانا مراش الحلبیه نیز شناخته می‌شود، نویسنده و شاعر سوری بود. او سنت مجمع ادبی زنان در جهان عرب را احیا کرد و اولین زن سوری بود که مجموعه شعر منتشر کرد. او همچنین اولین زنی است که در روزنامه‌های عرب زبان مطالب می‌نوشت.

زندگی

[ویرایش]

پیشینه و آموزش

[ویرایش]
صفحه عنوان بنت فیکور

ماریانا مراش در حلب، شهری در سوریه، در خانواده ای قدیمی از بازرگانان که به خاطر علایق ادبی خود شهرت داشتند، به دنیا آمد.[۱] پس از به دست آوردن ثروت بالایی در قرن هجدهم، خانواده به خوبی در حلب جای خود را پیدا کرده و در آنجا مستقر شدند،[۲] دوران حیات او در حلب، با درگیری‌های مذهبی و فرقه‌ای همراه بود تا جایی که پدر ماریانا، با نوشتن رساله‌ای در سال ۱۸۴۹، تلاش کرد تا درگیری‌های فرقه‌ای را خنثی کند.[۳] او یک کتابخانه خصوصی بزرگ ساخته بود[۴] تا به سه فرزندش فرانسیس، عبدالله و ماریانا آموزش کامل، به ویژه در زمینه زبان و ادبیات عربی بدهد.[۵] همان‌طور که مرلین بوث گفته‌است، مادر ماریانا از «خانواده مشهور الآنتاکی» بود که با اسقف اعظم دیمیتریوس آنتاچی ارتباط داشت.[۶]

حلب در آن زمان مرکز مهم فکری امپراتوری عثمانی بود که متفکران و نویسندگان زیادی در آن نگران آینده اعراب بودند.[۷] در مدارس مبلغان فرانسه بود که خانواده مراش زبان عربی را با زبان فرانسه و سایر زبان‌های خارجی (ایتالیایی و انگلیسی) آموختند.[۷] به نقل از مرلین بوث، والدین ماریانا با ارائه آموزش به دخترشان، در زمانی که زنان مدیترانه شرقی هیچ آموزشی دریافت نمی‌کردند، این باور رایج در آن زمان را به چالش کشیدند که یک دختر نباید آموزش ببیند.[۸] بدین ترتیب فتح‌الله دختر پنج ساله خود را به مدرسه مارونی فرستاد[۹] بعدها، ماریانا توسط راهبه‌های سنت جوزف در حلب آموزش دید.[۱۰] او سرانجام به یک مدرسه انگلیسی در بیروت رفت.[۱۱] او علاوه بر تحصیلات رسمی در این مدارس، جایی که در معرض فرهنگ فرانسوی و آنگلوساکسون قرار داشت، تحت تعلیم پدر و برادرانش بود، به ویژه در زمینه ادبیات عرب از پدرش آموزش دید.[۴] در اولین بیوگرافی مریانا ذکر شده‌است که او در زبان‌های فرانسوی، عربی و ریاضیات عالی بود و قانون می‌نواخت و به زیبایی آواز می‌خواند.[۱۲]

محمد راغب الطباخ مورخ حلبی نوشت که او در حلب بی نظیر بود و «مردم با چشم دیگری به او می‌نگریستند».[۱۲] با اینکه خواستگاران زیادی داشت، در ابتدا آرزو داشت مجرد بماند.[۱۲] با این حال، او پس از مرگ مادرش متقاعد شد که ازدواج کند و حبیب قضبان را که از فرزندان یک خانواده مسیحی محلی بود، برای شوهر انتخاب کرد. حاصل این ازدواج یک پسر و دو دختر بود.[۱۳]

حرفه ادبی

[ویرایش]

در اوایل سال ۱۸۷۰، مراش شروع به همکاری با مقالات و اشعار در مجلاتی در بیروت کرد.[۱۴] او در مقالات خود از وضعیت زنان عرب انتقاد کرد و از زنان عرب خواست - صرف نظر از تعلقات مذهبی آنها - به دنبال آموزش باشند و در مورد مسائل مورد علاقه خود اظهار نظر کنند.[۱۵] مجموعه شعر او بنت فیکور (دختری اندیشه) در سال ۱۸۹۳ در بیروت منتشر شد. مراش پس از سرودن شعری در تعالی سلطان عبدالحمید دوم، از سوی دولت عثمانی اجازه چاپ کتاب خود را دریافت کرد.[۴] سبک شعر او بسیار سنتی تر از برادرش فرانسیس بود، که نمونه آن مرثیه ای بود که او برای زاری از مرگ او سروده بود.[۱۶] با این حال، او با شعر رمانتیک‌های فرانسوی، به ویژه شعر آلفونس دو لامارتین و آلفرد دو موسه، در خانه بود.[۱۶]

آثار

[ویرایش]
  • بنت فیکور (دختری از اندیشه)، ۱۸۹۳.
  • [تاریخ] [سوریه] الحدیث (تاریخ سوریه مدرن).[۱۷]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ (Wielandt 1992); (Zeidan 1995).
  2. ↑ (Wielandt 1992); (Hafez 1993).
  3. ↑ (Wielandt 1992).
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ (Zeidan 1995).
  5. ↑ (Wielandt 1992); (Tomiche 1991).
  6. ↑ (Booth 2001); (Ṭarrāzī 1913).
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ (Tomiche 1991).
  8. ↑ (Watenpaugh, H. Z. , 2010); (Booth 2001).
  9. ↑ (Booth 2001).
  10. ↑ (Dabbāgh 1972); (Watenpaugh, K. D. , 2006).
  11. ↑ ("Māryānā Marrāsh").
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ (Watenpaugh, H. Z. , 2010).
  13. ↑ (Watenpaugh, H. Z. , 2010); .
  14. ↑ (Halevi و Zachs 2015); (Watenpaugh, H. Z. , 2010); (Eissa 2000); (Zeidan 1995).
  15. ↑ (Zeidan 1995); (Ende و Steinbach 2010).
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ (Somekh 1992); (Zeidan 1995).
  17. ↑ (Ashour، Ghazoul و Reda-Mekdashi 2008).

منابع

[ویرایش]
  • Al-Mawsūالگو:Aynah al-ṣuḥufīyah al-الگو:AynArabīyah الموسوعة الصحفیة العربیة (به عربی). Vol. 6. 1997. ISBN 978-9973150455.
  • Ashour, Radwa; Ghazoul, Ferial J.; Reda-Mekdashi, Hasna, eds. (2008). Arab Women Writers: a Critical Reference Guide, 1873–1999. American University in Cairo Press. ISBN 978-9774161469.
  • Booth, Marilyn (2001). May Her Likes Be Multiplied: Biography and Gender Politics in Egypt. University of California Press. ISBN 978-0-520-22420-9.
  • Charon, Cyrille (1903). "L'Église grecque melchite catholique (Suite.)". Revue des études byzantines (به فرانسوی). 6 (39): 113–118. doi:10.3406/rebyz.1903.3453.
  • Dabbāgh, الگو:AynĀʼishah (1972). Al-Ḥarakah al-fikrīyah fī Ḥalab fī al-nișf al-thānī min al-qarn al-tāsiالگو:Ayn الگو:Aynashar wa-maṭlaالگو:Ayn al-qarn al-الگو:Aynishrīn الحرکة الفکریة فی حلب فی النصف الثانی من القرن التاسع عشر ومطلع القرن العشرین (به عربی). Dār al-Fikr. OCLC 23515087.
  • Eissa, Ashraf A. (2000). "Majallat al-jinān: Arabic Narrative Discourse in the Making". Quaderni di Studi Arabi. 18: 41–49. JSTOR 25802893.
  • Ende, Werner; Steinbach, Udo, eds. (2010). Islam in the World Today: a Handbook of Politics, Religion, Culture, and Society. Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-4571-2.
  • Hafez, Sabry (1993). The Genesis of Arabic Narrative Discourse: a Study in the Sociology of Modern Arabic Literature. Saqi Books. ISBN 978-0-86356-149-8.
  • Halevi, Sharon; Zachs, Fruma (2015). Gendering Culture in Greater Syria: Intellectuals and Ideology in the Late Ottoman Period. I. B. Tauris. ISBN 978-1-78076-936-3.
  • Kuroki, Hidemitsu (1993). "The Orthodox-Catholic Clash in Aleppo in 1818". Orient. 29: 1–18. doi:10.5356/orient1960.29.1.
  • "Māryānā Marrāsh" ماریانا مراش. www.almoajam.org (به عربی). Archived from the original on 29 April 2018. Retrieved 8 March 2022.
  • Masters, Bruce (2001). Christians and Jews in the Ottoman Arab World: the Roots of Sectarianism. Cambridge University Press. ISBN 0-521-80333-0.
  • Somekh, Sasson (1992). "The Neo-classical Arabic poets". In Badawi, Mohammed Mustafa (ed.). Modern Arabic Literature. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-33197-5.
  • Ṭarrāzī, Fīlīb dī (1913). Tārīkh al-ṣiḥāfah al-الگو:AynArabīyah تاریخ الصحافة العربیة (به عربی). Vol. 2. Al-Maṭbaالگو:Aynah al-adabīyah. OCLC 31793402.
  • Tomiche, N. (1991). "Marrās̲h̲, Fransīs b. Fatḥ Allāh b. Naṣr". Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Vol. 6. Brill. doi:10.1163/1573-3912_islam_SIM_4971. ISBN 978-90-04-08112-3.
  • Watenpaugh, Heghnar Zeitlian (2010). "The Harem as Biography: Domestic Architecture, Gender and Nostalgia in Modern Syria". In Booth, Marilyn (ed.). Harem Histories: Envisioning Places and Living Spaces. Duke University Press. ISBN 978-0-8223-4858-0.
  • Wielandt, Rotraud (1992). "Fransis Fathallah Marrashs Zugang zum Gedankengut der Aufklärung und der französischen Revolution". In van Gelder, Geert Jan; de Moor, Ed (eds.). The Middle East and Europe: Encounters and Exchanges (به آلمانی). Rodopi Publishers. ISBN 978-90-5183-397-3.
  • Zeidan, Joseph T. (1995). Arab Women Novelists: the Formative Years and Beyond. State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-2172-7.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=مریانا_مراش&oldid=40268423»