نیروهای مسلح لبنان
| نیروهای مسلح لبنان | |
|---|---|
| القوات المسلحة اللبنانية | |
 پرچم نیروهای مسلح لبنان | |
| بنیان‌گذاری | ۱ اوت ۱۹۴۵ |
| شکل کنونی | ۱۹۸۳ و ۱۹۹۱ |
| شاخه‌ها |  نیروی زمینی لبنان نیروی هوایی لبناننیروی دریایی لبنان |
| ستاد | یرزه، لبنان |
| وبگاه | |
| رهبری | |
| فرمانده کل | میشل عون |
| وزیر دفاع | زینه اَکار |
| فرمانده نیروهای مسلح | جوزف عون |
| نیروی انسانی | |
| سن سربازی | ۱۸–۳۰ سال، به‌صورت داوطلبانه |
| خدمت سربازی | داوطلبانه از ۲۰۰۷ |
| دسترسی برای خدمت سربازی | ۱٬۱۰۶٬۸۷۹ مردان، سن ۱۸–۴۹، ۱٬۱۲۲٬۵۹۵ زنان، سن ۱۸–۴۹ |
| فراخور برای خدمت سربازی | ۹۳۴٬۸۲۸ مردان، سن ۱۸–۴۹، ۹۴۸٬۳۲۷ زنان، سن ۱۸–۴۹ |
| نیروی فعال | ۸۰٬۰۰۰ |
| دخل و خرج | |
| بودجه | ۲٫۵ میلیارد دلار (۲۰۱۸)[۱] |
| درصد تولید ناخالص داخلی | ۲٫۸٪ |
| صنعت | |
| تأمین کنندگان خارجی |  ایالات متحده آمریکا فرانسه بریتانیا ایران ایتالیا آلمان روسیه کره جنوبی |
| جستارهای وابسته | |
| تاریخ |
جنگ عرب‌ها و اسرائیل (۱۹۴۸) |
نیروهای مسلح لبنان (به عربی: القوات المسلحة اللبنانية) (به فرانسوی: Forces Armées Libanaises) که به ارتش لبنان (به عربی: الجيش اللبناني)(به فرانسوی: Armée libanaise) نیز شهرت دارد، مجموعه نیروهای مسلح جمهوری لبنان است. نیروهای مسلح لبنان، شامل سه شاخه است: نیروی زمینی لبنان، نیروی هوایی لبنان و نیروی دریایی لبنان.[۳] وظیفهٔ اصلی این نیروها، دفاع از لبنان و مردم آن در برابر تهدیدات خارجی و دشمنان، حفظ ثبات، امنیت و منافع این کشور و شرکت در فعالیت‌های بین‌المللی بشردوستانه است.[۴]
شعار نیروهای مسلح لبنان افتخار، جان‌فشانی و وفاداری (به عربی: شرف · تضحية · وفاء) و نماد آن، متشکل از یک درخت سدر لبنانی، دربرگرفته شده با دو شاخه از گیاه برگ‌بو است.[۵]
ویژگی‌ها
[ویرایش]نیروهای مسلح لبنان دارای ۸۴٬۲۰۰ نفر نیروی فعال است. حدود ۸۰٬۰۰۰ نفر در نیروی زمینی، ۲٬۵۰۰ نفر در نیروی هوایی و ۱٬۷۰۰ نفر در نیروی دریایی لبنان، خدمت می‌کنند. سایر پرسنل نیز شامل فرماندهان، مشاوران، مهندسان و اعضای نیروهای ویژهٔ این کشور هستند. این نیروها به‌طور کاملاً داوطلبانه به ارتش پیوسته‌اند و مقر اصلی فرماندهی آن‌ها در یرزه، در شرق پایتخت، بیروت واقع است. ایالات متحده آمریکا، از حامیان و شرکای اصلی نیروهای مسلح لبنان است و حدود ۸۵٪ از تجهیزات نظامی این نیروها، ساخت این کشور هستند. سایر تجهیزات این نیرو نیز عموماً ساخت بریتانیا، فرانسه و شوروی هستند.[۶][۷]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ International Institute for Strategic Studies: The Military Balance 2015, p.338
- ↑ United Nations Interim Force in Lebanon Peacekeeping in between the Blue Line
- ↑ «الموقع الرسمی للجیش اللبنانی». www.lebarmy.gov.lb (به عربی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۰۱.
- ↑ «Lebanese Army Website». web.archive.org. ۲۰۰۹-۰۶-۱۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژوئن ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۰۱.
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «[Lebanese Armed Forces]». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ژوئن ۲۰۱۱.
- ↑ «Lebanese Army Official Website». web.archive.org. ۲۰۰۶-۰۷-۱۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ ژوئیه ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۰۱.
- ↑ «US Military Assistance to Lebanon: Equipping LAF Not Transforming It | Official Website of the Lebanese Army». www.lebarmy.gov.lb. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۰۱.