ویلیام ویلبرفورس
ویلیام ویلبرفورس | |
|---|---|
 | |
| دوره مسئولیت ۳۱ اکتبر ۱۷۸۰ – ۲۵ مارس ۱۷۸۴ | |
| عضو پارلمان از یورکشایر | |
| دوره مسئولیت ۲۹ نوامبر ۱۷۸۴ – ۲۹ سپتامبر ۱۸۱۲ | |
| عضو پارلمان از برمبر | |
| دوره مسئولیت ۲۴ نوامبر ۱۸۱۲ – فوریهٔ ۱۸۲۵ | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۲۴ اوت ۱۷۵۹ کینگستن هال، پادشاهی بریتانیای کبیر |
| درگذشته | ۲۹ ژوئیهٔ ۱۸۳۳ (aged ۷۳) لندن، پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند |
| حزب سیاسی | مستقل |
| همسر(ان) | Barbara Spooner |
| فرزندان | ویلیام، باربارا، الیزابت، رابرت، ساموئل و هنری |
ویلیام ویلبرفورس (انگلیسی: William Wilberforce; ۲۴ اوت ۱۷۵۹ – ۲۹ ژوئیهٔ ۱۸۳۳) یک سیاستمدار اهل بریتانیا و رهبر جنبش لغو برده‌داری در این کشور بود. ویلبرفورس کار سیاسی را در سال ۱۷۸۰ آغاز کرد و از ۱۷۸۴ تا ۱۸۱۲ نمایندهٔ مستقل حوزهٔ انتخابیهٔ یورکشایر در مجلس عوام بود. او در سال ۱۷۸۵ به مسیحیت انجیلی گروید که باعث شد تغییرات عمده‌ای در سبک زندگی و دغدغه‌اش نسبت به اصلاح امور ایجاد شود.
ویلبرفورس در سال ۱۷۸۷ با توماس کلارکسون و گروهی از فعالان مدنی مخالف با تجارت برده آشنا شد از جمله گرانویل شارپ، هانا مور و چارلز میدلتون. آن‌ها ویلبرفورس را متقاعد کردند که آرمان لغو برده‌برداری را راهبری کند و ویلبرفورس مدت کوتاهی پس از آن رهبر جنبش لغو برده‌داری در بریتانیا شد. او سرپرست کارزاری در پارلمان بریتانیا بود که به مدت ۲۰ سال با تجارت برده مخالفت کرد و تلاش‌های مستمر آن‌ها نهایتاً به تصویب قانون لغو برده‌داری در سال ۱۸۰۷ انجامید.[۱]
ویلبرفورس معتقد بود مذهب، اخلاق و آموزش اهمیت بسیار بالایی دارند. او حامی آرمان‌ها و کارزارهایی مانند «انجمن سرکوب گناه»، اقدامات میسیونری در هندوستان، ایجاد مستعمرهٔ آزاد در سیرالئون، تأسیس جامعهٔ هیئت‌های تبلیغی کلیسا و «جامعهٔ پیشگیری از بی‌رحمی با حیوانات» بود. محافظه‌کاری ویلبرفورس باعث می‌شد او از برخی قوانین که از نظر سیاسی و اجتماعی جنجالی و مورد اختلاف بودند حمایت کند و همین امر باعث می‌شد این انتقاد را نسبت به او مطرح کنند که بی‌عدالتی را در وطن خود نادیده می‌گیرد اما برای حمایت از بردگان کشورهای دیگر مبارزه می‌کند.
طی سالیان بعد، ویلبرفورس از کارزار لغو کامل برده‌داری حمایت کرد تا سال ۱۸۲۶ که به خاطر بیماری از پارلمان استعفا داد. این کارزار نهایتاً منجر به تصویب قانون لغو برده‌داری ۱۸۳۳ شد که برده‌داری را در بخش اعظم امپراتوری بریتانیا لغو می‌کرد. ویلبرفورس تنها سه روز پس از شنیدن این خبر که تصویب قانون مذکور در پارلمان قطعی شده، از دنیا رفت. پیکر او را در کلیسای وست‌مینستر، نزدیک به دوستش ویلیام پیت جوان‌تر، به خاک سپردند.[۲]
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «William Wilberforce». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۴.
- «William Wilberforce». دریافت‌شده در ۱ اوت ۲۰۱۴.[پیوند مرده]
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد یک سیاستمدار است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- اصلاحطلبان اهل بریتانیا
- اعضای پارلمان بریتانیا برای حوزههای انتخابیه انگلیسی
- افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو
- انسانگرایان مسیحی
- انگلیکانهای اهل انگلستان
- انگلیکانهای سده ۱۹ (میلادی)
- اهالی انگلستان در سده ۱۸ (میلادی)
- اهالی انگلستان در سده ۱۹ (میلادی)
- خاکسپاریها در کلیسای وست‌مینستر
- دانشآموختگان کالج سنت جان، کمبریج
- درگذشتگان ۱۸۳۳ (میلادی)
- زادگان ۱۷۵۹ (میلادی)
- سیاستمداران اهل کینگستون آپون هال
- قدیسان کلیسای آنگلیکان
- مخالفان با برده‌داری اهل انگلستان
- مخالفان با برده‌داری اهل بریتانیا
- مرگها در لندن
- مسیحیان مخالف با برده‌داری
- مسیحیت انجیلی
- نمایندگان مجلس عوام بریتانیا ۰۲-۱۸۰۱
- نمایندگان مجلس عوام بریتانیا ۰۶-۱۸۰۲
- نمایندگان مجلس عوام بریتانیا ۰۷-۱۸۰۶
- نمایندگان مجلس عوام بریتانیا ۱۲-۱۸۰۷
- نمایندگان مجلس عوام بریتانیا ۱۸-۱۸۱۲
- نمایندگان مجلس عوام بریتانیا ۲۰-۱۸۱۸
- نمایندگان مجلس عوام بریتانیا ۲۶-۱۸۲۰
- نویسندگان انگلیکان
- نویسندگان غیرداستانی سده ۱۹ (میلادی) اهل انگلستان
- نویسندگان مذهبی اهل انگلستان
- نویسندگان مرد غیرداستانی اهل انگلستان
- نیکوکاران اهل انگلستان