چسب زخم
چسب زخم (به انگلیسی: adhesive bandage یا plaster) پانسمان کوچکی است که برای زخم‌ها و آسیب‌های ناچیز استفاده می‌شود که نیاز به پانسمان بزرگ ندارند.[۱]
تاریخچه
[ویرایش]چسب زخم برای اولین بار در سال ۱۹۲۱ توسط شخصی به نام ارل دیکسون (۱۸۹۲ تا ۱۹۶۱) اختراع شد.[۲] او با مشاهدهٔ آسیب‌های کوچک و مداوم همسرش در آشپزخانه به این فکر رسید که می‌تواند با گذاشتن قطعات کوچک گازاستریل بر روی چسب در فواصل معین، کار پانسمان اینگونه آسیب‌های کوچک را ساده کند. این ابتکار به اختراع چسب زخم منجر شد.[۳]
پیشرفت‌های جدید
[ویرایش]امروزه و با پیشرفت‌های جدید، دانشمندان موفق به ساخت نسل‌های جدید این محصول شده‌اند. دانشمندان در آلمان با به‌کاربردن الیاف سیلیکاژن، موفق به ساخت چسب زخم جذب‌شونده شده‌اند.[۴] همچنین دانشمندان در آمریکا، نسل چسب زخم‌های ضد آب را با الهام از پاهای مارمولک تولید نموده‌اند.[۵] در همین راستا در انگلستان چسب زخم نورانیِ ضد سرطان ساخته شده‌است.[۶] همچنین برای اولین بار در ایران، چسب زخم مایع تولید شده‌است.[۷]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]
- ↑ مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی. «Adhesive bandage». دریافت‌شده در ۲۳ مه ۲۰۰۹.
- ↑ مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی. «Band-Aid». دریافت‌شده در ۲۳ مه ۲۰۰۹.
- ↑ «سایت پزشکان بدون مرز». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۳ مه ۲۰۰۹.
- ↑ «پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک». دریافت‌شده در ۲۳ مه ۲۰۰۹.[پیوند مرده]
- ↑ «جام جم آنلاین». دریافت‌شده در ۲۳ مه ۲۰۰۹.
- ↑ «پایگاه خبری آی‌تی ایران». دریافت‌شده در ۲۳ مه ۲۰۰۹.[پیوند مرده]
- ↑ «سایت آفتاب». دریافت‌شده در ۲۳ مه ۲۰۰۹.