کاربر:Hoseinbayat

متولد 19بهمن ماه 1345 در یکی از شهرستانهای کرج (ماهدشت)به دنیا آمدم مانند تمام هم سنانم در خانواده معمولی نیمه مرفع تازمان انقلاب زندگی میکردم در سال 59وارد سپاه شدم وبه منطقع بازودراز در یکی از گردانهای سپاه محمد رسوالله به مدت 4ماه مانم فرمانده ما حاج بابا بود مردیکه در موقع کشده شدنش به چند تکه شد او مرد خوبی بود واز او چند نکته ای آموختم ازسال 59 از مدرسه به کرمانشاه وبه لشکر محمد رسول الله اعزام شدم سه ماهه رفته بودم اماپنج ماه طول کشید واین اعزام زنگی مرا عوض کرد چون دیگرنتوانستم بمانم

تا سال 62 سه بار به صورت ماموریت سه ماهه و سپس تا سال 65 مدام در جبهه ماندم

البته سه بار مجروه شدم یک بار از ناحیه شکم یک بار از ناحیه سر ویک بار توست شیمیایی نوشتنش آسان است اما تحملش دشوار تا سال 81 نه بنیاد جانبازان می شناختم ونه ایثارگران وایکاش نمی رفتم که تمام انهمه ازخودگزشتگی را به هیچ دادم والبته بنیاد به علت پارتی بازی وداشتن آشنا برای سه بار مجروحیت 5/ درصد پنج درصد

جانبازی گرفتم وبخاطر 48 ماه جبهه از پارسال ماهی 90000هزارتومان حقوق که درسال میشود 1000000میلیون تومان میبینید این انقلابیون باخدا ومومان چقدر به ما حال میدهند ومن وعده ای از همرزمانم از امام خامنه ای شاکریم که این همه به ما لطف دارند وخواهند داشت وجالب اینجاست که آقایان پر عدعا دررسانها از اینکه اینهمه به رزمندگان دیروز وبزمندگان امروز الطفات کردند ازخودشان متشکرند وشما ارسال به جشواره پشکسوتان دفاع مقدست اگر وجود اندکی دارید این مطلب را چاپ کنید من واهم ای از هیچ کس ندارم اما شماچی اگر کمی قیرت در عمق وجودتان دارید بسم الله

تا شاید کمی به خودشان بیایند امثال من دیگر هیچ نمیخواهند اما حیای گربه کجاست حقوق ملیونی میگیرند آنهم ازچندجا باکفاف نمی کند پولهاشان را در تمام کشورها میریزند آخه این همه پول که نمی توانید استفاده کنید به چه کاری میخورد مگر عمرتان چقدر هست البته بضهاتونم که حقوق سی میلیونی رو که مگیرید بستتان نیست دزدی هم میکنید وای به حالتان حتمآ آن دنیا هم نیست چون اگر میدانستید هست که اینهمه گناه نمیکردید . الیها از من گفتن واز شما نشنیدن تا که به پایان رسد کار همه آدمیان

که نماندند قبل ازما ونمانی پس از آن در ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ (۳۱ شهریور ۱۳۵۹) درگیری‌های پراکنده مرزی دو کشور با یورش همزمان نیروی هوایی عراق به ده فرودگاه نظامی و غیرنظامی ایران و تهاجم نیروی زمینی این کشور در تمام مرزها به یک جنگ تمام عیار تبدیل شد. پیش از آغاز جنگ روابط دو کشور به شدت تیره شده بود که خصومت شخصی صدام حسین و روح‌الله خمینی رهبران دو کشور و مهمتر از آن جاه‌طلبی‌های سیاسی، و اختلافات مرزی و ایدئولوژیکی دو کشور دلایل اصلی آن بودند. این جنگ در نهایت پس از حدود ۸ سال در مرداد ۱۳۶۷ با قبول آتش‌بس از سوی دو طرف و پس از به جا گذاشتن یک میلیون نفر تلفات و ۱۱۹۰ میلیارد دلار خسارات به دو کشور خاتمه یافت.[۴]مبادلهٔ اسیران جنگی بین دو کشور از سال ۱۳۶۹ آغاز شد. ایران آخرین گروه از اسرای جنگی عراقی را در سال ۱۳۸۱ به عراق تحویل داد.[۵]

در این جنگ ارتش عراق به طور گسترده از جنگ‌افزارهای شیمیایی علیه کردهای عراقی و مردم و نظامیان ایران استفاده کرد. ولی ادعای استفاده ایران از سلاح‌های شیمیایی ثابت نشده‌است. همچنین دو طرف در مقاطعی اقدام به بمباران و موشک‌باران شهرها و اهداف غیرنظامی نمودند که در این مورد نیز عراق همواره پیش‌قدم بود. درگیری‌ها برای مدتی در اواخر جنگ به خلیج فارس کشیده شد و طی آن تعداد زیادی سکوی نفتی و کشتی‌های تجاری و نفت‌کش با پرچم کشورهای گوناگون آسیب دیدند.

ایالات متحده آمریکا در اواخر جنگ به شکل مستقیم وارد درگیری با ایران شد. از سوی دیگر کشورهای سوریه، کره شمالی و لیبی نیز از ایران حمایت تسلیحاتی و تکنولوژیکی کردند.

از بعد نظامی عراق با استفاده از عنصر غافلگیری در ابتدای جنگ موفق شد بخش‌هایی از خاک ایران از جمله شهر خرمشهر را اشغال نماید. ایران در سال‌های دوم و سوم جنگ موفق شد بیشتر مناطق اشغالی از جمله خرمشهر را آزاد نموده و در سال چهارم و پنجم جنگ نقاط مهمی همچون شبه جزیره فاو در جنوب و نیز ارتفاعات مشرف به سلیمانیه در شرق کشور عراق را تصرف کند.

شوروی یکی از دو ابرقدرت آن دوران از سال ۱۹۸۰ تامین نظامی هر دو کشور را متوقف کرده بود اما از سال ۱۹۸۲ به منبع اصلی عراق برای خرید سلاح‌های پیشرفته تبدیل شد. آمریکا نیز در سال ۱۹۸۵ در جریان مذاکراتی پنهانی اقدام به فروش سلاح به ایران کرد. ایران که از سال ۱۹۸۴ جنگ را به داخل خاک عراق کشانده بود، در فوریه ۱۹۸۶ موفق به تصرف فاو یکی از مهمترین بنادر صدور نفت عراق شد. در ۸ ژانویه ۱۹۸۷ ایران عملیات عظیمی به نام کربلای ۵ را برای تصرف بصره دومین شهر بزرگ عراق به انجام رساند که در جریان آن ۶۵ هزار سرباز ایرانی و ۲۰ هزار عراقی کشته شدند. ایران در ۲۶ فوریه این عملیات را متوقف کرد و در شرایطی که بن‌بست نظامی در جبهه جنوبی جنگ کامل شده بود جنگ نفتکش‌ها با حملات دو طرف به سوی کشتی‌های غیرنظامی در خلیج فارس به اوج خود رسید. کشتی‌های کویتی یکی از اهداف مورد علاقه ایرانی‌ها بودند. حملات نیروهای ایران به نفتکش‌های شوروی و آمریکا که در خدمت دولت کویت بودند و حمله غافلگیرانه یک جنگنده عراقی به کشتی جنگی آمریکایی که به آسیب شدید ناوچه یواس‌اس استارک و مرگ ۳۷ سرباز آمریکایی انجامید، کشتیرانی بین‌المللی را در معرض خطر قرار داده و زمینه مداخله بیشتر هر دو ابرقدرت را فراهم کرد به طوری‌که هر دو از قطعنامه‌های شورای امنیت که از دو طرف درخواست آتش‌بس داشت، حمایت می‌کردند.[۶]

شورای امنیت سازمان ملل متحد در کل ۸ قطعنامه در این خصوص صادر نمود که همگی به جز قطعنامه ۵۹۸ توسط ایران رد شد. دو کشور در طول جنگ آسیب‌های فراوان اقتصادی را متحمل شدند و بیش از یک میلیون نفر در این جنگ کشته یا مجروح شدند.

نویسنده : hoseinbayat : ۱٢:٢٥ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/٧/