اهریمن
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- شاهنامه
آوایش
[ویرایش]- /اَهریمَن/
اسم مصدر
[ویرایش]
اهریمن
- شیطان. هریک از شیاطین، اهرمن.
- بگوی آن دو ناپاک بیهوده را/ دو اهریمن مغز پالوده را «فردوسی
- اهریمن یا آهرمن به زبان معیار باستان با آه شروع می‌شوند، اما در بخش دوم کمی متفاوت‌اند. با حذف آه یا اَه از اهریمن، ریمن باقی خواهد ماند که به معنی خودکامه است و ممکن است منظور جنس مؤنث بوده باشد.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه