مجوس
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- [مَج/ئوس]
صفت
[ویرایش]
مجوس
- (جمع): مجوسان؛ زرتشتی، پیرو دین زرتشت، آتش‌پرست، ثنویت، غیر اهل کتاب؛ نامی که عرب مسلمان به زرتشتیان داده بودند.
- مجوس برخلاف تصور عربی نیست بلکه با زبان یونانی‌باستان قرابت دارد و پسوند ئوس مختص زبان یونانی باستان است. مج اشتقاق روشنی ندارد گمان نمی‌رود با مجد همسان باشد محتملا تصحیف شده مگ است.
- احتمالا یک بدعت و آیین التقاطی مانند آیین مزدک که نام پیامبری در زمان ساسانیان بود که با کیش مزدکیان قاطی کیش زرتشت شد.
- ترکیب (اسم، صفت) [معرب، مٲخوذ از آرامی، مٲخوذ از اوستایی] مختصات (مَ) [ معر. ] (ص .)
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| *نویسه انگلیسی | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-96-7
- فرهنگ واژه‌های سره