هوشنگ
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- [هو/شنگ]
اسم خاص
[ویرایش]هوشنگ
- سومین شخصیت و فرزند سیامک شاهزاده ایرانی در شاهنامه است.
- نگه کرد هوشنگ با هوش و سنگ ..... گرفتش یکی سنگ و شد تیز چنگ
منابع
[ویرایش]ریشه‌شناسی ۲
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- [هوش/اَنگ]
صفت
[ویرایش]هوشنگ
- هوشمند، باهوش، کسی که دارای نبوغ و استعداد زیاد است.
- هوشنگ باخدِ ائیلانهَ علنهَ بی داش توتدِه
- هوشنگ به مار نگاه کرد بدستش سنگی گرفت
- هوشنگ باخدِ ائیلانهَ علنهَ بی داش توتدِه