Acólito
Nalgunhas igrexas cristiáns un acólito é o que axuda a un sacerdote ou a un diácono nas funcións litúrxicas.
Ata o Concilio Vaticano II o acólito, no seo da igrexa latina, era un crego promovido á máis alta das ordes menores. Tiña como tarefas principais prender as candeas do altar, levalas en procesión, prepararlle a auga e viño ó sacerdote para a celebración da misa. Actualmente e logo das cartas apostólicas Ministeria quaedam e Ad Pascendum[1] de Paulo VI de 1972 un acólito é un ministerio instituído para axudar nas funcións litúrxicas, en especial na misa, ó sacerdote e ó diácono, principalmente a preparación do altar e dos vaso sagrados e extraordinariamente distribuír a eucaristía [2] tradicionalmente exercen as funcións dos acólitos rapaces homes menores de idade que non están formalmente instituídos no ministerio pero que exercen esas funcións, agás as extraordinarias relacionadas coa eucaristía e os vasos sagrados, neste caso dos acólitos non instituídos permítese tamén a participación das mulleres se o aproba o bispo da diocese oído o parecer da Conferencia Episcopal nacional.[3]
Algúns grupos tradicionalistas, como a Fraternidade Sacerdotal de San Pedro, dentro do seo da Igrexa Católica teñen autorización para ordenar seminaristas con ordes menores, incluíndo acólitos . Outros grupos tradicionalistas fóra da autoridade da Igrexa Católica, como a Sociedade de San Pío X ou lefebvristas seguen coa tradición anterior ó Concilio Vaticano II.
Na tradición anglicana un acólito pode ser de calquera xénero e idade e as súas funcións son semellantes ás dos acólitos católicos.
