Borobudur
(jv) ꦕꦤ꧀ꦣꦶꦧꦫꦧꦸꦣꦸꦂ  | ||||
| ||||
| Tipo | xacemento arqueolóxico | |||
|---|---|---|---|---|
| Parte de | Conxunto de Borobudur | |||
| Localización | ||||
| División administrativa | Magelang, Indonesia e Yogyakarta, Indonesia | |||
| Localización | Jawa Tengah | |||
| ||||
| Características | ||||
| Superficie | Patrimonio da Humanidade: 25,38 ha zona de protección: 62,57 ha | |||
| Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade | ||||
| Tipo | Patrimonio cultural | |||
| Data | 1991 (15ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (i), (ii) e (vi) | |||
| Identificador | 592-001 | |||
| Historia | ||||
| Data de creación ou fundación | século VIII | |||
| Data de descuberta ou invención | 1814 | |||
| Páxina web | borobudurpark.com | |||
Borobudur, tamén transcrito Barabudur (en indonesio: Candi Borobudur, en xavanés: ꦕꦤ꧀ꦝꦶꦧꦫꦧꦸꦝꦸꦂ, romanizado: Candhi Barabudhur) é un templo budista Mahayana do século IX na rexencia Magelang de Xava, non lonxe da cidade de Muntilan, Indonesia. É o templo budista máis grande do mundo.[1][2] O templo consta de nove plataformas apiadas, seis cadradas e tres circulares, rematadas por unha cúpula central. Está decorado con 2.672 paneis en relevo e orixinalmente 504 estatuas de Buda. A cúpula central está rodeada por 72 estatuas de Buda, cada unha sentada dentro dunha stupa perforada.[3]
Construído no século IX durante o reinado da dinastía Sailendra, o deseño do templo segue a arquitectura budista xavanesa, que mestura a tradición indíxena indonesia de culto aos antepasados e o concepto budista de acadar o nirvāṇa.[2] O templo demostra as influencias da arte Gupta que reflicte a influencia da India na rexión,[4] aínda que hai suficientes escenas e elementos indíxenas incorporados para facer de Borobudur un monumento puramente indonesio.[5] O monumento é un santuario ao Buda e un lugar para a peregrinación budista. A viaxe do peregrino comeza na base do monumento e segue un camiño ao redor do monumento, ascendendo ata o cumio a través de tres niveis simbólicos da cosmoloxía budista: Kāmadhātu (o reino do desexo), Rūpadhātu (o reino das formas) e Arūpadhātu (o reino sen forma). O monumento guía aos peregrinos a través dun extenso sistema de escaleiras e corredores con 1.460 paneis narrativos en relevo nas paredes e nas balaustradas. Borobudur ten un dos conxuntos de relevos budistas máis grandes e completos do mundo.[2]
A evidencia suxire que Borobudur foi construído no século IX e posteriormente abandonado tras o declive dos reinos hindús en Xava no século XIV e a conversión xavanesa ao islam.[3] O coñecemento mundial da súa existencia non foi ata 1814 cando Stamford Raffles, entón o gobernante británico de Xava, foi informado da súa localización polos indonesios nativos. Desde entón, Borobudur conservouse mediante varias restauracións. O maior proxecto de restauración foi acometido entre 1975 e 1982 polo goberno indonesio e a UNESCO, seguido da inclusión na lista do monumento como Patrimonio da Humanidade da UNESCO.[2]
Borobudur é o templo budista máis grande do mundo, e está xunto a Bagan en Myanmar e Angkor Wat en Camboxa como un dos grandes sitios arqueolóxicos do sueste asiático. Borobudur segue sendo popular para a peregrinación, e os budistas de Indonesia celebran o Día de Vesak no monumento. Borobudur é a atracción turística máis visitada de Indonesia.[6]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Largest Buddhist Temple". guinnessworldrecords.com. Consultado o 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "Borobudur Temple Compounds". unesco.org. Consultado o 2022.
- ↑ 3,0 3,1 Soekmono, R. (1976). Chandi Borobudur; a monument of mankind. ISBN 92-3-101292-4.
- ↑ Rajarajan, R. K. K. (xaneiro de 2020). "Rajarajan 2020 Borobudur et alii A Note on Place Names in Java". In Pedarapu Chenna Reddy, Ed., Heritage of Indian History, Culture, and Archaeology (Festschrift to Dr. M.D. Sampath), Vol. II, Art and Architecture. Delhi: B.R. Publishing Corporation (en inglés).
- ↑ "Borobudur : A Wonder of Indonesia History". indonesia.travel. Archived from the original on 14 de abril de 2012. Consultado o 2022.
- ↑ Elliott, Mark (2003). Indonesia. Lonely Planet Publications Pty Ltd. ISBN 1-74059-154-2.
