Célula NKT
As células NKT (Natural killer T cell) ou células T asasinas naturais son un grupo heteroxéneo de células T que comparten propiedades das células T e das células NK (células Natural Killer ou asasinas naturais). Moitas destas células recoñecen a molécula non polimórfica CD1d, que é unha molécula presentadora do antíxeno, que se une a lípidos propios e estraños e a glicolípidos. Constitúen só o 0,2% de todas as células T do sangue periférico.[1]
Nomenclatura
[editar | editar a fonte]O termo "célula NKT" foi utilizado primeiro en ratos para definir un subconxunto de células T que expresaban o marcador NK.1 (CD161) asociado ás células NK. Hoxe acéptase xeralmente que o termo "célula NKT" se restrinxe ás células T co receptor CD1d, presentes tanto en ratos coma en humanos, que coexpresan o receptor de células T (TCR) e marcadores de célula NK.[2] As células NKT non deben confundirse coas células NK.
Caracterización molecular
[editar | editar a fonte]As células NKT son un subconxuto de células T que se caracterizan por expresar á vez un receptor de células T (TCR) αβ, e tamén diversos marcadores tipicamente asociados ás células NK como o NK1.1. Difiren das células T αβ convencionais en que os seus TCR están moito máis limitados en diversidade e en que están especializados en recoñecer lípidos e glicolípidos presentados polo receptor CD1d, que é membro da familia CD1 de moléculas presentadoras do antíxeno, en lugar de recoñecer complexos péptido-complexo maior de histocompatibilidade (CMH ou, en inglés e máis usado MHC). As células NKT son importantes no recoñecemento de glicolípidos de microorganismos patóxenos como as micobacterias que causan a tuberculose. As células NKT comprenden as células NK1.1+ e NK1.1-, e as células CD4+, CD4-, CD8+ e CD8-. As células NKT comparten outras características coas células NK, como a expresión dos marcadores CD16 e CD56 e a produción de grancima.[3][4] As células asasinas naturais invariantes ou células iNKT son dependentes do regulador da transcrición dedo de cinc da leucemia promielocítica (PLZF) para o seu desenvolvemento.[5][6]
Clasificación
[editar | editar a fonte]Propúxose unha clasificación das células NKT en tres grupos:[2]
| Tipo 1 NKT | Tipo 2 NKT | Similares ás NKT | |
|---|---|---|---|
| Outros nomes | NKT clásica NKT invariante (iNKT) Vα14i NKT (rato) Vα24i NKT (humano) |
NKT non clásicas NKT diversa |
Células T NK1.1+ células T CD3+ CD56+ |
| Restrición | CD1d | CD1d | MHC, outros? |
| Reactividade α-GalCer |
+ | - | - |
| Repertorio TCR | Vα14-Jα18: Vβ8.2, 7, 2 (rato) Vα24-Jα18: Vβ11 (humano) |
diverso | diverso |
Células iNKT
[editar | editar a fonte]O subconxunto mellor coñecido de células NKT dependentes de CD1d expresan unha cadea α do receptor de células T (TCR-α) invariable. Denomínanse como tipo I ou células NKT invariantes (iNKT). Estas células están conservadas evolutivamente en ratos e humanos e están implicadas en moitos procesos inmunolóxicos.
Función
[editar | editar a fonte]Unha vez activadas, as células NKT poden producir grandes cantidades de interferón-gamma, Interleucina-4, e factor estimulante das colonias de granulocitos-macrófagos (GM-CSF), xunto con outras múltiples citocinas e quimiocinas (como a Interleucina-2, interleucina-13, Interleucina-17, Interleucina-21 e TNF-alfa).
Significado
[editar | editar a fonte]As células NKT parecen ser esenciais en varios aspectos da inmunidade porque a súa disfunción ou deficiencia leva ao desenvolvemento de enfermidades autoinmunes (como a diabetes ou a aterosclerose) e cánceres. As células NKT foron implicadas recentemente na progresión de doenzas como a asma humana.[7]
O potencial clínico das células NKT débese á súa rápida liberación de citocinas (como IL-2, IFN-gamma, TNF-alfa, e IL-4), que promoven ou suprimen diversas respostas inmunitarias.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Jerud, ES; Bricard G, Porcelli SA (2006). "Natural Killer T cells: Roles in Tumor Immunosurveillance and Tolerance". Transfus. Med. Hemother. 33 (1): 18–36. doi:10.1159/000090193.
- ↑ 2,0 2,1 Godfrey, DI; MacDonald HR, Kronenberg M, Smyth MJ, Van Kaer L (2004). "NKT cells: what’s in a name?". Nat. Rev. Immunol. 4 (3): 231. PMID 15039760. doi:10.1038/nri1309.
- ↑ Van der Vliet, HJ; Nishi N, Koezuka Y, Peyrat MA, Von Blomberg BM, Van den Eertwegh AJ, Pinedo HM, Giaccone G, Scheper RJ (1999). "Effects of alphagalactosylceramide (KRN7000), interleukin-12 and interleukin-7 on phenotype and cytokine profile of human Va24+ Vb11+ T cells". Immunology 98 (4): 557–563. PMC 2326955. PMID 10594688. doi:10.1046/j.1365-2567.1999.00920.x.
- ↑ Vivier, E; Anfossi N (2004). "Inhibitory NK-cell receptors on T cells. Witness of the past, actors of the future.". Nat Rev Immunol 4 (3): 190–198. PMID 15039756. doi:10.1038/nri1306.
- ↑ Kovalovsky D, Uche OU; et al. (2008). "The BTB-zinc finger transcriptional regulator PLZF controls the development of invariant natural killer T cell effector functions.". Nature Immunology 9 (9): 1055–64. PMC 2662733. PMID 18660811. doi:10.1038/ni.1641.
- ↑ Savage AK, Constantinides MG; et al. (2008). "The transcription factor PLZF directs the effector program of the NKT cell lineage.". Immunity 29 (3): 391–403. PMC 2613001. PMID 18703361. doi:10.1016/j.immuni.2008.07.011.
- ↑ Cromie, William J. Researchers uncover cause of asthma Arquivado 05 de abril de 2006 en Wayback Machine. Harvard University Gazette, March 16, 2006.
