Saltar ao contido

Eleusis

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaEleusis
Ελευσίνα (el) Editar o valor en Wikidata
Imaxe
EpónimoEleusino (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Localización
Mapa
 38°02′29″N 23°32′43″L / 38.0414, 23.5453
EstadoGrecia
Axencia gobernamentaladministración descentralizada de Ática
PeriferiasPeriferia de Ática
Unidades periféricasÁtica Ocidental (pt) Traducir
ConcelloElefsina Municipality (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Capital de
Poboación
Poboación24.971 (2021) Editar o valor en Wikidata (1.353,08 hab./km²)
Xeografía
Superficie18,455 km² Editar o valor en Wikidata
Altitude5 m Editar o valor en Wikidata
Identificador descritivo
Código postal19200 Editar o valor en Wikidata
Prefixo telefónico210 Editar o valor en Wikidata
Outro
Irmandado con
Páxina webeleusina.gr Editar o valor en Wikidata

Eleusis (grego: Ελευσίνα - Elefsina, grego antigo: Ἐλευσίς - Eleusis) é unha vila e concello de Ática Occidental, Grecia. Está localizada a 18 km ó noroeste de Atenas, no Golfo Sarónico.

Antigamente era unha pequena demo (poboación) de Ática. Aloxou un santuario dedicado á deusa Demeter e á súa filla Perséfone, que se converteu en moi importante como sede dos misterios eleusinos (ou Eleusis), unha das máis grandes cultos da antiga Grecia e despois do Imperio Romano. Tamén é famosa por ser o berce do gran poeta tráxico Esquilo, un dos tres grandes dramaturgos da antigüidade.

Na actualidade Elefsina é unha pequena cidade industrial e o centro administrativo da unidade periférica de Ática Occidental, case absorbida dentro da área metropolitana de Atenas. Está directamente conectado con ela tren suburbano e estrada. É un dos principais centros industriais de Grecia, coa maior refinaría de petróleo de Grecia. Ten un sitio arqueolóxico e un museo.

Eleusis foi elixida como Capital Europea da Cultura en 2021, xunto con Timișoara e Novi Sad.

Mitoloxía

[editar | editar a fonte]

Segundo Pausanias a cidade recibiu o nome do heroe epónimo Eleusis,[1] fillo de Hermes e da oceánida Daira (ou ben de Ogiges). Cando a deusa Perséfone, filla de Deméter, foi secuestrada por Hades, foi a Eleusis, onde coñeceu a Celus, rei do lugar.[2] Triptólemo, fillo do soberano, foi o fundador dos Misterios de Eleusis, culto agrario recibido pola deusa grega, que se estendeu a toda Grecia e, na época romana, a todos os dominios da urbe italiana. No camiño entre Eleusis e Mégara, xunto a un santuario de Metanira, dixéronse que foron enterrados os arxivos que loitaron contra Tebas na expedición coñecida como Os sete contra Tebas.[3]

Historia

[editar | editar a fonte]

Os primeiros asentamentos remóntanse ao ano 2000 a.C., converténdose durante o período micénico nun gran recinto fortificado. É nesta fase cando se introduciu o culto a Deméter, unha divindade relacionada coa natureza e o cultivo de cereais. A continuidade deste culto confirmouse ata a época romana, coa construción de sucesivos templos na parte oriental do outeiro onde se atopa a cidade.

No século VIII a.C. o santuario adquiriu un carácter panhelenico e o seu festival converteuse nun dos máis importantes de Atenas. O tirano ateniense Pisistrato rodeou a cidade e o santuario cunha gran muralla, reforzada por torres de defensa. Máis tarde erixíronse moitos outros edificios públicos, nos períodos clásico e romano, pero a expansión do cristianismo e, sobre todo, a invasión dos Ostrogodos levou ao abandono completo do santuario.

Segundo a tradición,[4] Eleusis incorporouse a Atenas durante o sinecismo de Teseo. De feito, tería que datarse a finais do século VIII a.C. ou principios do VII B.C. Durante as guerras médicas, no ano 480 a.C. - 479 a.C., foi arrasada polo exército exército de Xerxes I e o templo de Deméter foi queimado.[5] De novo foi arrasada durante a Guerra do Peloponeso, cando a Ática foi invadida polo Rei espartano Plistoanacte.[6]

No 170 unha invasión do Imperio Romano, a dos Costobocos, habitantes da zona norte do Mar Negro, chegaron ata Grecia destruíndo parte do santuario de Eleusis. A poboación resistiu á invasión daqueles bárbaros, ademais enviáronse tropas romanas para rexeitalas.

Galería

[editar | editar a fonte]
  • A parte superior dunha das cariátidas que flanqueaba o Propileo Menor do santuario de Deméter e Perséfone en Eleusis.
    A parte superior dunha das cariátidas que flanqueaba o Propileo Menor do santuario de Deméter e Perséfone en Eleusis.
  • Ruínas do Telesterion no Santuario de Deméter en Eleusis con vistas á cidade moderna
    Ruínas do Telesterion no Santuario de Deméter en Eleusis con vistas á cidade moderna
  • Parte das antigas murallas
    Parte das antigas murallas
  • Ruínas do arco triunfal leste de Antoninus Pius, sitio arqueolóxico
    Ruínas do arco triunfal leste de Antoninus Pius, sitio arqueolóxico
  • Busto con coraza de Marco Aurelio, sitio arqueolóxico
    Busto con coraza de Marco Aurelio, sitio arqueolóxico
  • Ánfora funeraria proto-ática cunha representación do cegamento de Polifemo de Odiseo e os seus compañeiros, 670-660 a.C., Museo Eleusis
    Ánfora funeraria proto-ática cunha representación do cegamento de Polifemo de Odiseo e os seus compañeiros, 670-660 a.C., Museo Eleusis
  • Catedral de San Xurxo
    Catedral de San Xurxo
Predecesor:
Croacia Rijeka
Galway
Capital Europea da cultura
xunto con Romanía Timișoara
Novi Sad
2021 		Sucesor:
Pendente

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Pausanias: Descrición de Grecia , I, 38, 7.
  2. ↑ Himnos homéricos, Deméter 96 y sigs.
  3. ↑ Pausanias I, 39.2.
  4. ↑ Por exemplo Tucídides, Historia da Guerra do Peloponeso II.15.1
  5. ↑ Heródoto, Historia IX.65
  6. ↑ Tucídidas, op. cit. I.114.2

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eleusis&oldid=6805614»