Feve
| Feve | |
|---|---|
 | |
| Acrónimo | FEVE |
| Tipo | empresa pública e empresa ferroviária |
| Data de fundación | 23 de setembro de 1965 |
| Data de disolución | 31 de decembro de 2012 |
| Nomeado en referencia a | Ferrocarril de vía estreita |
| Sede | Madrid |
| País | España |
| Na rede | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Ferrocarriles Españoles de Vía Estrecha (FEVE)[1] foi unha compañía pública de ferrocarril de España, que operaba nas comunidades de Galicia, Asturias, Cantabria, do País Vasco, Castela e León e da Rexión de Murcia sobre unha importante rede de 1.250 km formada en 1965, recollendo a explotación dos distintos ferrocarrís de vía estreita en España, que ata devandito ano achábanse englobados na empresa tamén estatal EFE (Explotación de Ferrocarriles por el Estado). Ao longo da súa historia, FEVE chegou a posuír simultaneamente ferrocarrís de cinco largos de vía distintos: 1.435 mm, 1.062 mm, 1.000 mm, 915 mm e 750 mm.
A compañía desapareceu o 31 de decembro de 2012 debido á unificación dos operadores estatais de vía estreita e vía ancha. A infraestrutura foi transferida a Adif e a explotación dos trens a Renfe Operadora, que opera baixo a marca Renfe Feve.[2]
Historia
[editar | editar a fonte]A rede de FEVE formábana as liñas das antigas compañías Sociedad General de Ferrocarriles Vasco-Asturiana, Ferrocarriles Económicos de Asturias, Ferrocarril de Langreu, Ferrocarril de Carreño, Ferrocarril Cantábrico, Ferrocarril Santander-Bilbao, Ferrocarril de La Robla, Ferrocarril Cartagena-Los Blancos, ademais do Ferrocarril Ferrol-Xixón, construído integramente polo Estado.
A liña de maior lonxitude que posuía a compañía ten 330 km, o coñecido Ferrocarril de La Robla. Orixinalmente ía de La Robla (León) a Bilbao e foi construída para facer chegar carbón da minería leonesa ata a siderurxia biscaíña. Debido ó peche dos altos fornos este tren perdeu o seu sentido e optouse por construír o ramal Matallana-León para darlle ó ferrocarril unha nova oportunidade de facer servizos rexionais entre León e Bilbao. Actualmente o tramo entre Matallana e La Robla non presta servizo de viaxeiros. É a máis longa de Europa de vía métrica, percorrendo a montaña oriental leonesa, o norte da provincia de Palencia, o sur de Cantabria e o norte da provincia de Burgos.
A principal liña de FEVE na Cornixa Cantábrica era a que conecta Ferrol con Bilbao a través das provincias de Cantabria, Asturias e Lugo. Así mesmo conectaban con esta liña xeral diversas liñas menores e ramais, onde prestaban servizo como norma xeral trens de proximidade. Estas liñas e ramais eran, en Asturias, as liñas Trubia - Mieres - Collanzo, Pravia - San Esteban, Xixón - Laviana, Xixón - Avilés - Cudillero e Ferrol - Xixón. En Cantabria existía un ramal que comunicaba Liérganes con Orejo, estación do tramo Bilbao - Santander. Tamén existían diversos ramais industriais que comunicaban a rede xeral de FEVE con cargadoiros de industrias particulares e portos marítimos.
FEVE tamén era titular da liña internacional Ponte Internacional/Nazioarteko Zubia (en Irún)-Hendaia, popularmente coñecida como "O Topo", aínda que a explotación estaba cedida a EuskoTren. En Asturias e Cantabria FEVE contaba cunha importante rede de liñas de proximidade. Ademais, posuía en Murcia a liña entre Cartagena e Los Nietos.
Nos últimos anos da súa existencia, unha parte significativa da rede fora transferida ás comunidades autónomas, que a xestionaban a través de empresas públicas:
- EuskoTren - opera no País Vasco.
- FGC - dá servizo á área metropolitana de Barcelona.
- FGV - opera na Comunidade Valenciana.
- SFM - opera dúas liñas en Mallorca.
FEVE estaba especializada en transporte de mercancías e rexional e de proximidade de pasaxeiros. O servizo estrela da compañía era o tren turístico de luxo Transcantábrico, que funciona desde 1982. Realiza o traxecto Santiago de Compostela (en autobús ata Ferrol)-Ferrol-Bilbao-León.
Supresión
[editar | editar a fonte]En 2005 FEVE, ante o novo escenario ferroviario español protagonizado pola liberalización e a apertura á competencia (da que FEVE queda exenta inicialmente) aínda que teña a consideración de liña de interese xeral, o ente público emprende un plan estratéxico que marca as pautas para a empresa a medio prazo para iniciar o proceso de liberación ferroviario que obriga a Unión Europea. O plan fai fincapé na optimización dos recursos humanos e na especialización por sectores, polo que se crean as direccións-xerencias (similares ás UNs de Renfe Operadora), que se especializarán nos seus correspondentes mercados. O plan estratéxico ten como fin aumentar o índice de cobertura da empresa 12 puntos ata situalo no 45%, destacando a procura de ingresos mediante a captación de tráficos de tipo turístico e de novos clientes en mercancías, así como a súa consolidación en viaxeiros de trens de proximidade e rexionais.
O 20 de xullo de 2012, apróbase o Real Decreto-lei 22/2012, de 20 de xullo, polo cal FEVE queda extinguida o día 31 de decembro de 2012 e subrógase a Adif a infraestrutura e a Renfe Operadora a explotación dos trens.[3] Desta forma unifícanse as redes nacionais de vía ancha e vía estreita. Na práctica, Renfe continúa usando a marca Feve para referirse a todos os servizos que herdou da anterior compañía.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Decreto-ley 11/1965, de 23 de septiembre, por el que se reorganiza el Organismo autónomo "Explotación de Ferrocarriles por el Estado" que se denominará "Ferrocarriles de Vía Estrecha" http://www.boe.es/boe/dias/1965/09/25/pdfs/A13102-13102.pdf
- ↑ RTVE.es (ed.). "Deixa de existir FEVE, cuxo patrimonio de bens e servizos repartirase entre Renfe e Adif" (en español). Consultado o 31 de decembro de 2012.
- ↑ Decreto-lei 22/2012 do 20 de xuño. Boletín Oficial del Estado Número 174. 21 de xuño de 2012 http://www.boe.es/boe/dias/2012/07/21/pdfs/BOE-A-2012-9772.pdf
