Gerald M. Edelman

Gerald M. Edelman
	; (2010)
Nome orixinal	(en) Gerald Maurice Edelman
Biografía
Nacemento	1 de xullo de 1929 ; Queens, Estados Unidos de América
Morte	17 de maio de 2014 (84 anos); La Jolla, Estados Unidos de América
Causa da morte	cancro de próstata
Educación	Ursinus College (en) ; Faculdade Perelman de Medicina da Universidade de Pensilvânia (pt) ; Universidade Rockefeller
Director de tese	Frederick Sanger
Actividade
Campo de traballo	Bioloxía e Inmunoloxía
Ocupación	biólogo, neurólogo, físico, profesor universitario, immunólogo, neurocientífico, químico
Empregador	Universidade Rockefeller
Membro de	Academia francesa das ciencias (membro estranxeiro) (1978–); Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Membro da Academia Nacional de Ciencias dos Estados Unidos) (1969–); Sociedade Filosófica Estadounidense ; Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Asociación Americana para o Avance das Ciencias
Obra
Doutorando	Olaf Sporns (pt)
Premios
	(9 de xullo de 2003) doutor honoris causa pola Universidade da Coruña; (1999) Ariëns Kappers Medal (en) ; (12 de maio de 1995) doutor honoris causa pola Universidade de Miami; (1989) Q126416222 ; (1972) Premio Nobel en Fisioloxía ou Medicina; (1965) Prêmio Eli Lilly de Química Biológica (pt) ;
Descrito pola fonte	Obálky knih, ; Medvik >>>:Edelman, Gerald M., 1929-2014,

Gerald Maurice Edelman, nado en Nova York o 1 de xullo de 1929 e finado en California o 17 de maio de 2014, foi un biólogo estadounidense que obtivo o Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina polo seu traballo con Rodney Robert Porter sobre o sistema inmunitario.

Premio Nobel

Edelman, tras ler un libro que espertou o seu interese polos anticorpos e decidir investigalos en profundidade, estudou fisicoquímica para o seu doutoramento de 1960. A investigación levada a cabo por Edelman, os seus compañeiros e Rodney Robert Porter a principios da década de 1960, produciu avances fundamentais na comprensión da estrutura química dos anticorpos, abrindo a porta para un maior estudo. Por este traballo, Edelman e Porter compartiron o Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina en 1972.

No comunicado de prensa do Premio Nobel de 1972, o Instituto Karolinska, eloxiou o traballo realizado por Edelman e Porter como un moi importante avance:

“

O impacto dos descubrimentos de Edelman e Porter explícase polo feito de que ofreceron unha clara imaxe da estrutura e do modo de acción dun grupo de substancias moi importante bioloxicamente. Mediante isto, sentaron unha base firme para unha investigación verdaderamente racional, algo que faltaba en gran medida na inmunoloxía. Os seus descubrimentos representan un grande avance que inmediatamente incitou unha fervente actividade de investigación en todo o mundo, en todos os campos da ciencia inmunolóxica, producindo resultados de valor práctico para terapias e diagnósticos clínicos.

”

Enlaces disulfuro

As primeiras investigacións de Edelman na estrutura das proteínas dos anticorpos revelaron que pontes disulfuro enlazan as subunidades da proteína. As subunidades de proteína dos anticorpos son de dous tipos: as cadeas grandes e pesadas e as cadeas máis pequenas e lixeiras. Dúas cadeas lixeiras e dúas pesadas son enlazadas por pontes disulfuro para formar un anticorpo funcional.

Modelos moleculares da estrutura do anticorpo

Diagrama dunha molécula de anticorpo ou inmunoglobulina no que se ven os enlaces ou pontes disulfuro (en vermello) que unen as cadeas lixeiras (verde) e pesadas (azul) do anticorpo. Tamén se ven os dominios constantes (C) e variables (V). A molécula ten forma de Y, e nos extremos dos dous brazos do Y está o extremo Fab de unión do antíxeno. O extremo da base do Y chámase extremo Fc.

Usando datos experimentais das súas propias investigacións e doutros científicos, Edelman elaborou modelos moleculares de anticorpos.^[1] Unha característica clave destes modelos era que os dominios de unión ao antíxeno dos anticorpos (os fragmentos Fab) incluían tanto aminoácidos da cadea lixeira coma da pesada que formaban o anticorpo. Os enlaces disulfuro entre as dúas cadeas contribuían a manter xuntas as dúas partes do dominio de unión ao antíxeno.^[2]

Secuencia anticorpo

Edelman e os seus compañeiros usaron bromuro de cianóxeno e proteases para fragmentar as subunidades de proteína do anticorpo en pezas máis pequenas que poderían ser analizadas para a determinación da súa secuencia de aminoácidos. No momento no que foi determinada a primeira secuencia completa de anticorpo (1969), era a secuencia completa máis grande xamais determinada dunha proteína. A dispoñibilidade de secuencias de aminoácidos das proteínas de anticorpos permitiu recoñecer o feito de que o corpo pode producir moitas proteínas de anticorpo distintas con rexións constantes de anticorpos similares e rexións variables de anticorpos diverxentes.

Topobioloxía

Topobioloxía é a teoría de Edelman que afirma que a morfoxénese é impulsada por interaccións adhesivas diferenciais entre as poboacións celulares heteroxéneas, e que explica como unha soa célula pode dar lugar a un organismo multicelular complexo. Segundo o proposto por Edelman en 1988, topobioloxía é o proceso que esculpe e mantén tecidos diferenciados e é adquirido pola segregación enerxicamente favorecida das células a través de interaccións celulares heterólogas.

Obras

Neural Darwinism: The Theory of Neuronal Group Selection (Basic Books, Nova York 1987). ISBN 0-19-286089-5
Topobiology: An Introduction to Molecular Embryology (Basic Books, 1988, Reissue edition 1993) ISBN 0-465-08653-5
The Remembered Present: A Biological Theory of Consciousness (Basic Books, Nova York 1990). ISBN 0-465-06910-X
Bright Air, Brilliant Fire: On the Matter of the Mind (Basic Books, 1992, edición reimpresa 1993). ISBN 0-465-00764-3
The Brain, Edelman e Jean-Pierre Changeux, editores, (Transaction Publishers, 2000). ISBN 0-7658-0717-3
A Universe of Consciousness: How Matter Becomes Imagination, Edelman e Giulio Tononi, coautores, (Basic Books, 2000, Reprint edition 2001). ISBN 0-465-01377-5
Wider than the Sky: The Phenomenal Gift of Consciousness (Yale Univ. Press 2004) ISBN 0-300-10229-1
Second Nature: Brain Science and Human Knowledge (Yale University Press 2006) ISBN 0-300-12039-7

Notas

↑ Edelman, G.; Gally, J. (1964). "A Model for the 7S Antibody Molecule". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 51 (5): 846–853. Bibcode:1964PNAS...51..846E. doi:10.1073/pnas.51.5.846. PMC 300172. PMID 14173001.
↑ Structural differences among antibodies of different specificities Arquivado 08 de maio de 2006 en Wayback Machine. by G. M. Edelman, B. Benacerraf, Z. Ovary and M. D. Poulik in Proc Natl Acad Sci U S A (1961) volume 47, pages 1751-1758.

[1] Edelman, G.; Gally, J. (1964). "A Model for the 7S Antibody Molecule". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 51 (5): 846–853. Bibcode:1964PNAS...51..846E. doi:10.1073/pnas.51.5.846. PMC 300172. PMID 14173001.

[Edelman1961-2] Structural differences among antibodies of different specificities Arquivado 08 de maio de 2006 en Wayback Machine. by G. M. Edelman, B. Benacerraf, Z. Ovary and M. D. Poulik in Proc Natl Acad Sci U S A (1961) volume 47, pages 1751-1758.

[1]

[2]