Juan Fernández Latorre
.jpg)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 8 de agosto de 1848 A Coruña, España |
| Morte | 14 de marzo de 1912 (63 anos) |
.svg){kind=small} Gobernador civil | |
| 1911 – 14 de marzo de 1912 | |
 Gobernador civil da provincia de Madrid | |
| 7 de novembro de 1910 – 14 de marzo de 1912 ← Luis Canalejas – Demetrio Alonso Castrillo (pt)  → | |
| Deputado no Congreso dos Deputados | |
| 24 de febreiro de 1891 – 14 de marzo de 1912 ← Vicente Donato Villarnovo – José Sánchez Anido → Circunscrición electoral: Ortigueira | |
| Deputado no Congreso dos Deputados | |
| 6 de xuño de 1873 – 8 de xaneiro de 1874 ← Robert Robert i Casacuberta (pt) Circunscrición electoral: Districte electoral de Granollers (en) | |
| Undersecretary of the Ministry of the Interior (en) | |
| decembro de 1905 – Federico Requejo Avedillo (mul) → | |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | político, emprendedor |
| Membro de | |
| Familia | |
| Fillos | Felisa, María Victoria Fernández-Latorre |
 | |
Juan Fernández Latorre, nado na Coruña o 8 de outubro de 1848[1] e finado en Madrid o 14 de marzo de 1912, foi un empresario e político galego, fundador do xornal La Voz de Galicia.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Ingresou no Exército, onde chegou a sarxento de artillaría e participou na rebelión do cuartel de San Gil, un golpe de Estado progresista que tivo lugar contra a raíña Isabel II en xuño de 1866 en Madrid. En 1869 redactou unha proclama, pola que foi condenado á morte, pena que lle foi conmutada pola de cadea perpetua. Fuxiu a Francia, de onde volveu a España con ocasión da amnistía de 1870.
Foi secretario do concello de Granollers e deputado a Cortes na Primeira República. Tralo golpe do xeneral Pavía, Latorre exiliouse de novo a Francia.
De volta a Galicia, a canda Antonio Prieto Puga e José Manuel Martínez Pérez fundou La Voz de Galicia en 1882. En 1885 disolveuse a sociedade fundacional e Latorre converteuse en propietario único do diario.
Nas eleccións lexislativas de 1891 obtivo acta de deputado republicano por Ortigueira, e en 1910 conseguiu escano pola Coruña. Ademais de deputado a Cortes, tamén foi subsecretario de Gobernación en 1905 e en 1910. En 1911 nomeárono gobernador civil de Madrid, cargo que desempeñou ata o día da súa morte en 1912.
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Casou con Felisa Ozores de Prado, e foi pai de María Victoria Fernández-Latorre.[2]
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]Na cidade da Coruña está o CEIP Juan Fernández Latorre, e en 1906 púxoselle o seu nome a unha avenida.[3] En 2004 bautizouse co seu nome a biblioteca municipal de Ortigueira,[4] localidade onde unha das súas rúas preserva tamén a súa memoria.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Muerto ilustre: Fernández Latorre". Gaceta de Galicia. 16 de marzo de 1912.
- ↑ "Falleció la hija del fundador de La Voz", La Voz de Galicia, 20 de decembro de 2000 (en castelán).
- ↑ García López, Alfonso. Calles con historia (en castelán). Espacio Cultura.
- ↑ "Ortigueira dedica su nueva biblioteca municipal a Juan Fernández Latorre". La Voz de Galicia (en castelán). 14-1-2004. Arquivado dende o orixinal o 25-08-2016. Consultado o 9-8-2016.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Juan Fernández Latorre  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- "Fernández Latorre, Xoán". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 1999-2002. ISBN 84-7680-288-9.
- Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada (DVD). El Progreso. 2005. ISBN 84-87804-88-8.
- Couceiro Freijomil, Antonio (1951-53). Diccionario bio-bibliográfico de escritores (en castelán). Bibliófilos Gallegos.
- Vieira, Ramiro (1907). Siluetas de las personalidades más salientes de Galicia (en castelán). Vigo: Tip, y Librería de M. Mariño.
