Miñato común

Exemplar nos Países Baixos

Pouco preocupante^[1]

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Clase:	Aves
Orde:	Accipitriformes
Familia:	Accipitridae
Xénero:	Buteo
Especie:	B. buteo

Nome binomial

Buteo buteo
(Linnaeus, 1758)

Verde escuro: permanente
Verde claro e azul: época de cría e inverno

Subespecies

7-10, ver texto

O miñato común^[2] (Buteo buteo) é unha ave de presa propia do Vello Mundo. Recibe tamén os nomes de miato,^[3] bexato,^[4] buxato,^[5] lamego^[6] ou lamote.^[7] O miñato típico acada entre 51 e 57 cm de lonxitude, cunha envergadura de 110 a 130 cm coas ás despregadas, o que o coloca entre as rapaces de tamaño medio. A súa especie espállase pola maior parte de Europa e tamén se estende por Asia. Polo corrente é unha ave que se estaciona todo o ano, excepto nas partes máis frías do hábitat, e máis no caso dalgunhas subespecies. Os miñatos poden chegar a vivir até 20 anos.

Os machos son máis grandes en tamaño e en peso que as femias.

Os miñatos, normalmente, non forman bandos, pero ás veces poden ser vistos xuntos da cando hai movementos migratorios ou nun bo hábitat. O escritor da época vitoriana , William Crossing, estando en Dartmoor, rexistrou que tiña visto, en ocasións, bandos de 15 ou máis miñatos nalgúns sitios.

Esta rapaz de amplas ás, posúe unha boa variedade de plumaxes, de xeito que en Europa pode ser confundido co parecido Buteo lagopus e co invulgar e distantemente emparentado miñato abelleiro (Pernis apivorus), capaz de mimetizar a plumaxe do miñato común para se protexer do azor.

Reprodución

O miñato común constrúe un único niño ben en árbores ou en penas illadas. A femia pón só 2 ou 3 (moi raramente 1 ou 4) ovos no niño, entre marzo e maio. Os ovos son caracteristicamente branco-azulentos con pintas grises ou acastañadas. O chocamento dura, polo normal, 34 días, alternándose, para chocalos, machos e femias. Os peldrachos fican no niño por uns 40 ou 50 días.

Hábitos alimenticios

Cría nos bosques, mais acostuma a cazar en terreo aberto. Aliméntase de pequenos mamíferos, réptiles, batracios, insectos, paxaros, e pode mesmo aceptar a calaza.

Outros nomes en galego

O miñato común, ave abundante na Galiza, coñécese aínda con outros nomes: bexato ou buxato (aínda que bexato é tamén normativo, buxato está quizais máis espallado), queima, tartaraña, ...

Subespecies

As diferentes subespecies de miñatos divídense en varios grupos :

Grupo occidental

O grupo occidental está esencialemente composto de subespecies residentes ou migratorias, mais neste caso só de moi curto radio. Atopamos:

Buteo buteo buteo: Europa
B. b. rothschildi: Illas Azores
B. b. insularum: Illas Canarias
B. b. arrigonii: Córsega e Sardeña
B. b. menetriesi: Cáucaso
B. b. harterti: Illas de Madeira

Grupo oriental

Está representado polas subespecies seguintes :

B. b. vulpinus : Eurasia. É un migrante de "longa distancia", excepto os inviduos que viven no Himalaia.
B. b. japonicus: Xapón.

Grupo africano

As dúas variantes, que viven en illas africanas, poderían pertencer ao primeiro grupo, mais mantéñense como especies distintas logo de ser analizado o seu ADN (Clouet & Wink 2000). Son: