Nancy Fraser
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 20 de maio de 1947 (77 anos) Baltimore (Estados Unidos de América) |
Educación | CUNY Graduate Center |
Actividade | |
Campo de traballo | Teoria social (pt) , teoria política (pt) , teoría feminista e Estudos de xénero |
Ocupación | filósofa, politicóloga, socióloga, profesora universitaria, feminista |
Empregador | Universidade do Noroeste Universidade Stanford Universidade da Geórgia (pt) Universidade de Groningen The New School |
Membro de | |
Influencias | |
Participou en | |
maio de 2015 | Manifesto de apoio a Barcelona en Comú |
Premios | |
Descrito pola fonte | Obálky knih, |
Nancy Fraser, nada en Baltimore (Maryland) o 20 de maio de 1947, é unha filósofa política, intelectual pública e feminista estadounidense. Exerceu como profesora de ciencias políticas e sociais. Na actualidade é profesora de filosofía en The New School en Nova York. É ampliamente coñecida polas súas críticas e contribucións teóricas no ámbito da filosofía política, especialmente en cuestións de política da identidade, sobre o construto de xusticia social e a teoría feminista.
Concepto de xusticia social
[editar | editar a fonte]Fraser considera a xustiza social como un concepto complexo que comprende varias dimensións interrelacionadas: a distribución de recursos, o recoñecemento e a representación.[1] En termos xerais, Fraser defende un enfoque neopragmático que permita unha análise democrática das institucións e dos movementos sociais. As súas contribucións teóricas baséanse na teoría feminista, a teoría crítica e o posestructuralismo.[2]
Fraser argumenta que un gran número de movementos sociais nos anos 60 e 70 fixeron afirmacións relacionadas coa raza, o xénero, a orientación sexual e a etnia. Neste contexto, o enfoque en corrixir o non recoñecemento destas cuestións eclipsou a importancia dos problemas de mala distribución. O foco excesivo nas cuestións de identidade desviou a atención dos efectos do neoliberalismo, da acumulación de capital e da crecente desigualdade económica que caracteriza a moitas sociedades.
O posicionamiento feminista de Nancy Fraser
[editar | editar a fonte]Nun traballo recente, Fraser vai máis aló e relaciona o estreitamento do foco nas cuestións da identidade coa crecente brecha entre ricos e pobres, aludindo particularmente ao feminismo liberal, ao cal Fraser chama "servente (handmaiden) do capitalismo". Reflexionando sobre o libro Lean In, de Sheryl Sandberg, a autora explica que:
Para min, o feminismo non é simplemente un asunto de poñer un puñado de mulleres individuais en postos de poder e privilexio dentro da actual xerarquía social. É ir máis aló e superar estas xerarquías. Isto require desafiar as fontes estruturais da dominación de xénero na sociedade capitalista, sobre todo, a institucionalización de supostamente dous tipos de traballo: por unha banda, aquela chamada traballo produtivo, historicamente asociado con homes e remunerado a través de salarios; polo outro lado, as actividades de coidar, habitualmente non remuneradas e aínda executadas principalmente por mulleres. Desde o meu punto de vista, esta división jerarquizada e generizada da produción e a reprodución é unha estrutura que define a sociedade capitalista e unha fonte profunda de asimetrías de xénero imbricada nela. Non pode haber emancipación da muller mentres estas estruturas se manteñan intactas.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Nancy Fraser (14 de outubro de 2013). "How feminism became capitalism's handmaiden - and how to reclaim it". The Guardian.
- ↑ Milagros Pérez Oliva (3 de agosto de 2014). "Si las élites no reaccionan, las cosas se pondrán muy feas". El País (en castelán).