Nijō
| Nome orixinal | (ja) 後深草院二条  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 1258 Xapón |
| Morte | 1306 (47/48 anos) Xapón |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Xapón |
| Relixión | Budismo |
| Actividade | |
| Ocupación | escritora |
| Lingua | Lingua xaponesa |
| Obra | |
Obras destacables
| |
Familia | |
| Cónxuxe | Imperador Go-Fukakusa |
| Parella | Saionji Sanekane (pt)  Hōjo (en) Shōjo-hosshinnō (en) Imperador Kameyama (pt) |
| Pais | Minamoto no Masatada (en) e Q106637204 |
Nijō (xaponés: 後深草院二条, Go-Fukakusain no Nijō), nada en 1258 e finada despois de 1307, foi unha nobre, poeta e escritora nipoa do período Kamakura. Foi unha das concubinas do emperador Go-Fukakusa entre 1271 e 1283, despois do cal se converteu en monxa budista.[1] Tras numerosas viaxes polo Xapón, entre 1304 e 1307 escribiu un libro autobiográfico: Towazugatari ("Un relato que ninguén pediu"). Esta obra, pola que é recoñecida na actualidade, constitúe tamén a fonte principal sobre a súa vida.[2]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Primeiros anos
[editar | editar a fonte]Nijō naceu no seo da familia Koga, unha póla do clan Minamoto que descendía do emperador Murakami a través da liña do príncipe Tomohira, o seu sétimo fillo.[3] O pai e mais o avó paterno asumiran postos de relevancia na corte imperial, e moitos dos seus familiares e devanceiros tiñan unha gran reputación polo seu talento literario. Descoñécese o seu nome de nacemento. Nijō, o seu apelativo na corte, significa "Segunda Avenida" (era habitual nomear ás damas da corte por rúas), o que indica un alto rango, xa que a devandita avenida estaba situada preto do fogar imperial.[4]
Segundo o Towazugatari, o emperador Go-Fukakusa estaba namorado da nai de Nijō, Sukedai. Porén, esta morreu pouco despois de dar a luz, polo que Go-Fukakusa dirixiu a súa atención cara Nijō. En consecuencia, esta entrou na corte con apenas catro anos, e foi criada alí. En 1271, con só catorce anos, Nijō converteuse en concubina do gobernante.[5] Non existe consenso sobre a súa condición exacta, xa que segundo a información do Towazugatari podería ser tanto unha esposa formal (seisai) como unha concubina (meshudo).[6]
A vida de Nijō na corte foi tortuosa. O seu pai faleceu un ano despois de ela casar, o que dificultou as súas relacións na capital.[7] Ademais, foi violada por varios homes, entre os que se estaba Takatsukasa Kanehira.[1] Por outra banda, a súa relación co emperador foise deteriorando co tempo, xa que este tiña multitude de amantes. Esta situación empeorou pola falta de descendencia: o único fillo da parella finou na infancia, e os outros tres nenos de Nijō eran doutros varóns. Para rematar, a consorte de Go-Fukakusa, Higashi-nijō, descontenta coa preferencia do seu esposo pola poeta, solicitou a súa expulsión da corte, que se cumpriu en 1283.[8]
Conversión ao budismo
[editar | editar a fonte]Tras abandonar a corte, Nijō converteuse nunha monxa budista, como era habitual para as mulleres nobres caídas en desgraza. Deste xeito, viaxou a moitos lugares sagrados ou históricos do Xapón, seguindo as pegadas do célebre poeta e monxe Saigyō. Emporiso, regresaba periodicamente á capital. Porén, segundo Kimura Saeko, algunhas destas viaxes, narradas nos libros IV e V do seu Towazugatari, non serían máis ca invencións da autora.[6] O devandito libro IV comeza o seu relato en 1289, para despois saltar varios anos, o que podería indicar a perda dalgunhas seccións do texto; pola súa banda, o libro V, que inclúe o pasamento do emperador Go-Fukakusa en 1304, conta tamén con omisións temporais. Finalmente, o Towazugatari remata no ano 1306, polo que se descoñece o destino de Nijō con posterioridade a esa data.
Towazugatari
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Towazugatari.
O Towazugatari foi escrito cara a 1307, e recolle sucesos acaecidos entre 1271 e 1306. A obra está considerada unha das máis importantes da literatura xaponesa.[9] Ademais, destaca por rexistrar actos que non adoitan aparecer nos libros nipóns antigos, como a violencia sexual.[1]
Non obstante, o texto non gozou de gran difusión durante a súa época, quizais pola división en faccións da familia imperial ou pola súa representación da figura do emperador Go-Fukakusa, demasiado íntima e humana.[9] Na actualidade, redescubriuse grazas a unha copia do século XVII atopada en 1940 no palacio imperial por Yamagishi Tokuhei.[10] Esta versión carece de varias seccións do libro V, segundo nota do escriba. Foi publicada en 1950, seguida dunha edición anotada en 1966.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Tonomura 2006.
- ↑ Meeks 2003.
- ↑ Marra & Marra 1991, p. 104.
- ↑ Chakrabarti & Haist 2020, p. 8.
- ↑ Shirane 2012, p. 383.
- ↑ 6,0 6,1 Mizuta 2007.
- ↑ Brazell 1976, p. ix.
- ↑ Whitehouse & Yanasigawa 1974.
- ↑ 9,0 9,1 Brazell 1976.
- ↑ Jones 2017.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Brazell, Karen (1976). The Confessions of Lady Nijō (en inglés). Stanford University Press. ISBN 9780804709309.
- Chakrabarti, Chandana; Haist, Gordon (2020). Revisiting Mysticism (en inglés). Cambridge Scholars Publishing. ISBN 978-1-84718-558-7.
- Jones, T. C. (2017). "The Confessions of Lady Nijo: A Memoir of Timeless Depth and Beauty". The Japan Times (en inglés).
- Marra, Michael F.; Marra, Michele (1991). The Aesthetics of Discontent: Politics and Reculsion in Medieval Japanese Literature (en inglés). University of Hawai'i Press. ISBN 9780824813642.
- Meeks, Lori Rachelle (2003). Nuns, Court Ladies, and Female Bodhisattvas: The Women of Japan's Medieval Ritsu-school Nuns' Revival Movement (en inglés). Princeton University Press.
- Mizuta, Noriko (2007). Aspects of Classical Japanese Travel Writing (en inglés). Universidade Josai.
- Shirane, Haruo (2012). Traditional Japanese Literature: An Anthology, Beginnings to 1600, Abridged Edition (en inglés). Cambridge University Press. ISBN 978-0-231-15730-8.
- Tonomura, Hitomi (2006). "Coercive Sex in the Medieval Japanese Court: Lady Nijō's Memoir". Monumenta Nipponica (en inglés) 61 (3): 283–338. ISSN 0027-0741.
- Whitehouse, Wilfrid; Yanasigawa, Eizo (1974). Lady Nijō's Own Story: Towazugatari, the Candid Diary of a Thirteenth-century Japanese Imperial Concubine (en inglés). Tuttle Publishing.
