Pierre Foldes
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 6 de maio de 1951 (73 anos) París, Francia |
Actividade | |
Ocupación | urólogo |
Premios | |
Pierre Marcel Émery Foldes, nado o 6 de maio de 1951 en París, é un cirurxián urolóxico francés, inventor — con Jean-Antoine Robein - dun método cirúrxico para reparar o dano causado pola ablación do clítoris (ou clitoridectomía). Cofundou con Frédérique Martz, WomenSafe,[1]o Instituto de Saúde Reproductiva (ISG) de Saint-Germain-en-Laye, a primeira asociación de Francia que organizou a atención de mulleres e nenas testemuñas ou vítimas de violencia, acolleu nun mesmo lugar un equipo multidisciplinar, aglutinando medicina e xustiza, e evitando así unha ruptura no difícil percorrido das vítimas.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Pierre Foldes estudou no colexio Sainte-Croix de Neuilly desde o sexto curso de 1961-1962[2]onde practicou a esgrima antiga e foi vicecampión de Francia de florete en 1965.
Obtivo un máster en bioloxía humana pola Universidade de París VI, un certificado de posgrao en radioanatomía, anatomía da organoxénese e cirurxía xeral. Estivo en prácticas nos hospitais de París desde 1976[3] ata 1982.
Diplomouse a nivel estatal como doutor en medicina na facultade de medicina Necker-Enfants Malades despois de defender a tese Radical total cystectomy for bladder cancer (Cistectomía total radical para o cancro de vexiga) onde describe unha técnica cirúrxica para extirpar a vexiga. Especializouse en uroloxía e seguiu a súa formación en xinecoloxía-sexoloxía.
Foi docente e axudante de anatomía de 1980 a 1983, ascendeu a profesor axudante de bioloxía humana e axudante de radioloxía en 1982, despois de uroloxía de 1982 a 1985 no hospital Necker. En 1985 comezou a traballar como cirurxián urolóxico, logo foi asistente de xefe clínico dos hospitais de París (1985-1986), entón foi axudante de uroloxía no centro médico-cirúrxico Foch de 1986 a 1987, logo cirurxián hospitalario e médico hospitalario en Saint-Germain-en-Laye desde 1988.
A súa carreira estivo desde moi cedo centrada en poboacións vulnerables. O seu soño era coidar das persoas que ninguén quere coidar e nas zonas onde ninguén quere ir.[4]
Compromiso humanitario
[editar | editar a fonte]Descubriu o traballo humanitario durante os seus estudos de medicina en 1976 no Líbano, onde exerceu a cirurxía de guerra. Sendo un médico xove, ingresou en Médecins du monde (MDM) e traballou ata 2005 en moitos países, en Asia e África[5]onde estivo como:
- responsable de misións de emerxencia, desenvolvemento e exploración (de 1989 a 2007)
- xefe do grupo xeopolítico asiático, desde 1990
- membro do consello de administración de 1992 a 1998
- vicesecretario xeral en 1993-1994
- responsable da rede internacional en 1995-1997
- membro fundador da oficina "MDM Xapón e Hong Kong" en 1996
- secretario xeral de MDM Hollande en 1997
- fundador e presidente de MDM Bélxica en 1997-1999
Na década de 1980, descubriu o abuso causado pola escisión en Burkina Faso. Tamén traballou coa Nai Teresa, en Calcuta, na India, na década de 1990.[6] Durante tres anos, traballou nun dos seus mortuorios e entendeu «o verdadeiro significado do compromiso humanitario». Pierre Foldes dixo que «tiña unha habilidade incrible para comunicarse con quen ía morrer, a través das mans, dos ollos, cunha sensualidade asombrosa», «ela ensinoume todo». Foldès, crente que defínese como «católico non practicante»,obtén a súa enerxía da parábola dos talentos. Lembra o mosaico de fotos da parede do seu despacho, escenas de nenos ateigados de cunchas xunto ao retrato de Gandhi: «A crueldade do home non ten límite pero o que me fai esperar é que aínda sexan máis os que tiran polo camiño correcto».[7] [8]
Os seus compromisos humanitarios tamén o levaron ao Líbano (1976-1977), Tailandia (1978), Eritrea (1980), Angola (1986) e Calcuta (1988-1989).
A súa aposta pola docencia no estranxeiro nunca parou paralelamente con este compromiso humanitario. En 1987-1988, foi formador especializado en litotripsia extracorpórea (destrución de cálculos renais mediante ultrasóns) en Estados Unidos, Inglaterra, India, Israel, Xapón, Vietnam, Tunisia, Marrocos. Foi formador xeral de cirurxiáns urolóxicos de 1987 a 1992 na Arxentina, Chile, Vietnam, India, Xapón, Filipinas, Marrocos, Tunisia, Birmania). Tamén traballa na formación de cirurxiáns africanos sobre como reparar cirurxicamente as mutilacións sexuais.
Misións institucionais
[editar | editar a fonte]Pierre Foldes é membro de varias institucións:
- investigador da Organización Mundial da Saúde (OMS) en Burkina Faso en 1986; en Vietnam en 1986;
- membro da asociación francesa de uroloxía, desde 1987;
- membro da asociación nacional de formación urolóxica continuada, dende 1990;
- membro da Asociación Europea de Uroloxía desde 1999;
- membro do comité científico de Équilibres et Populations desde 2006;
- membro da asociación interhospitalaria-universitaria de sexoloxía, dende 2009;
- membro da fundación do instituto de saúde reprodutiva.
Algunhas das misións nas que participou:
- Investigación para a Organización Mundial da Saúde no centro e norte do Vietnam de 1992 a 1998.
- Ponente da comisión PARINAC do Alto Comisionado das Nacións Unidas para os Refuxiados (UNHCR) en Katmandú en 1997.
- Misión co UNHCR en 1999 en Saraxevo.
- Correspondente do Programa de Nacións Unidas para o desenvolvemento para Bangkok.
- Ponente do proceso DIPECHO, para a prevención de catástrofes en 1999 en Bangkok.
- Membro do comité científico de Equilibrios e Poblacións desde 2006.
- Misión en Malí en 2007 para o grupo de traballo «Equilibrios e Poboacións» co encontro dos dirixentes do país e posta en marcha dunha política de prevención das mutilacións sexuais.
Obras e publicacións
[editar | editar a fonte]Loita contra a escisión
[editar | editar a fonte]Baseándose nas súas observacións clínicas en África e no seu traballo de investigación, desenvolveu unha técnica para a reparación cirúrxica da mutilación feminina por clitoridectomía:[8]hai ao redor de 130 millóns de mulleres no mundo que foron mutiladas deste xeito.[9][10]O seu traballo é recoñecido pola comunidade científica internacional e o 12 de xuño de 2012 publicou un amplo estudo na prestixiosa revista científica médica británica The Lancet que valida o seu método: o clítoris é un órgano esencialmente oculto baixo a pel; estirándoo, podemos reconstruír tanto a anatomía como a inervación, e permitir que a paciente recupere o pracer.[6][11]
Pensou en formas de facer que a súa técnica cirúrxica fose o máis barata posible para que fora accesible a todo o mundo. A técnica consiste en eliminar o tecido cicatricial e reconstruír o clítoris deixando ao descuberto a parte máis fonda non afectada pola mutilacíon. A operación dura aproximadamente media hora.[9]
Desde 2004, en Francia, o seguro de saúde cobre a operación de reparación destas mutilacións, [6]e ademais o diñeiro da mesma é reembolsado.[9]
O obxectivo de Foldes era que a técnica fose doada de levar á asistencia sanitaria local, especialmente en África, onde se traballa moitas veces con recursos limitados. Deste xeito, a súa cirurxía é posible en pacientes ambulatorias con anestesia local, pouco equipamento e de baixo custo.[9]
As súas conferencias, os seus escritos, o seu apoio ás asociacións que loitan contra a escisión, as súas numerosas misións de campo foron poñendo de manifesto aos poucos esta lacra ata entón tabú. Despois, as mulleres foron atrevéndose a falar do que sufriron, a pesar do risco de represalias. Foi crecendo o número de mulleres que demandaron a reparación cirúrxica e moitas as que fixeron campaña activa contra a escisión. Durante as súas misións, Pierre Foldes tamén trata de concienciar aos circuncidadores que coñece, aos médicos pero tamén aos dirixentes dos países afectados.
Creación de Mulleres Seguras, Instituto de Saúde Reprodutiva
[editar | editar a fonte]Pierre Foldes foi ampliando paulatinamente o seu ámbito de intervención. «A miña especialidade ampliouse ata incluír a violencia contra as mulleres. Decateime de que as mulleres extirpadas eran moitas veces vítimas doutras violencias, como o matrimonio forzado e a violación matrimonial. Isto permítenos medir ata que punto esta violencia é mal ou mal tratada no mundo médico. Menos do 1 % da violencia contra as mulleres dá lugar a unha denuncia e menos dun 10 % son tratadas médicamente». En 2014, con Frédérique Martz, fundou Women Safe, Institute for Reproductive Health en Saint-Germain-en-Laye.[12][13] Este instituto é o primeiro centro de Francia que organizou a atención a mulleres vítimas de todo tipo de violencia, por un equipo multidisciplinar que reúne a profesionais da enfermeiría, psicoloxía, avogacía, medicina, cirurxía e, para unha consideración global do psicotrauma, profesionai do masaxe e a osteopatía. As mulleres acollidas están incluídas nun itinerario e, se é necesario, dirixido a unha rede de profesionais da sanidades, sociais e da xustiza.[14]
Estudos sobre o pracer sexual feminino
[editar | editar a fonte]O seu traballo cirúrxico levouno a interesarse por un órgano relativamente descoñecido na medicina: o clítorisDescobre para a súa gran sorpresa que nin un só estudo está interesado no clítoris mentres que máis de 10.000 están dedicados ao pene.[8]Así realizou traballos de investigación anatómica co profesor Vincent Delmas na Facultade de Medicina de París, rue des Saints-Pères. O desenvolvemento da técnica cirúrxica para a reparación do clítoris continúa co profesor Bernard-Jean Paniel, xefe do departamento de obstetricia e xinecoloxía do hospital intercomunal de Créteil. Despois interesouse pola ecografía do clítoris e a súa implicación funcional no moi controvertido punto G (punto de Grafenberg), e dedicoulle varias publicacións. Con Odile Buisson, publicou o libro Who's Afraid of the G-Spot sobre este tema? - Pracer feminino, ansiedade masculina,[15]seguindo estudos realizados conxuntamente a partir de ultrasóns completos e 3D do coito, o que permite identificar unha zona do corpo do clítoris que se amolda á parte posterior da vaxina e do pene durante a penetración.[8]
Obras
[editar | editar a fonte]- Prefacio á obra de Marie-Noël Arras, Entière ou A reparación da escisión, Éditions du Chèvre Feuille étoilée, 2008ISBN 978-2-91446-749-0
- En colaboración con Odile Buisson, Who's Afraid of the G Spot? - Pracer feminino, angustia masculina, 2011ISBN 978-2-35013-257-0
- (en inglés) En colaboración con Hubert Prolongeau, Undoing FGM, 2011ISBN 978-3-98138-631-8
- Cirurxía reconstrutiva de escisión e mutilación xenital feminina, 2013ISBN 978-2-70401-375-3 [ presentación en liña ]
- Artigos especializados indexados no National Center for Biotechnology Information (NCBI) en MEDLINE e accesibles a través de PubMed [16] .
Filmografía
[editar | editar a fonte]- Les enfants sont des dieux, con Serge Lama, 1994.
- Terres de mission, curtametraxe, 1995.
- Médicaments faux à en mourir, urir, importante informe sobre o tráfico de drogas e equipos médicos (Antenne 2, novembro 1999).
- Noires douleurs, participación no filme de France 3, 2006.
Honras
[editar | editar a fonte]O 31 de decembro de 2005, Pierre Foldes foi nomeado cabaleiro na orde nacional da Lexión de Honra como «médico hospitalario" polo seu «29 anos de actividades profesionais, sociais e servizos militares», entón ascendido a oficial o 12 de xullo de 2017 como «cirurxián urolóxico, presidente dun centro de investigación e desenvolvemento especializado na atención a mulleres vítimas de violencia»:[12]a orde da Lexión de Honra indica que esta promoción se enmarca en «compromiso co interese xeral, criterio fundacional da Lexión de Honra».
Pola súa tese de doutor en medicina, recibiu en 1982 o premio Édouard Laborie da Academia Nacional de Cirurxía e en 1983 o da Academia Nacional de Medicina.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Obras
- Marie-Noël Arras, Pierre Foldes (préf. du Dr), Entière ou La réparation de l’excision, Éditions du Chèvre feuille étoilée, 2008.[17][18]
- Hubert Prolongeau (préf. Bernard Kouchner),Victoire sur l'excision : Pierre Foldes, le chirurgien qui redonne espoir aux femmes mutilées, Éditions Albin Michel, 2006, 233 p. (ISBN 978-2-226-16804-7)[19][20]
- Artigos
- Dupont, Gaëlle (17 de decembro de 2014). "Comment jouissent les femmes". Le Monde. LeMonde19062011.
- Cabut, Sandrine (14 de xuño de 2012). "Réparer les femmes excisées". Le Monde. LeMonde16062012..
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]Entrevistas a Pierre Foldes:
- "grand angle - Exciser la souffrance".
- "Le clitoris retrouvé".
- "Pierre Foldès, le chirurgien qui répare les clitoris"..
- "Pierre Foldès, l'homme qui a inventé la chirurgie réparatrice". slate2012.
- "Cachez ce clitoris…"..
- "portrait - Pierre Foldès. Architecte du clitoris"..
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "L’Institut en Santé Génésique créé en 2013 devient Women Safe en 2014". web.archive.org. 2019-10-18. Arquivado dende o orixinal o 18 de outubro de 2019. Consultado o 2024-02-07.
- ↑ Annuaire des ancins élèves de Sainte-Croix de Neuilly et Guide-annuaire pour la classe de sixième 1961-1962.
- ↑ "Les AIHP à l'honneur". AAUHP - Association Amicale des Ancients Internes en Médecine de Hôpitaux de Paris..
- ↑ "Pierre Foldès". Changemaker Library (en castelán). Consultado o 2024-02-07.
- ↑ Slate Afrique magazine - Laura Orosemane- 28 novembre 2012
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 "Pierre Foldès, le chirurgien qui répare les clitoris". La Vie.fr (en francés). 2012-06-12CEST16:10:00+02:00. Consultado o 2024-02-07.
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 18-03-2018. Consultado o 28-01-2024..
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 "Portrait. Pierre Foldès. Architecte du clitoris".
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Alet, Claire. "Exciser la souffrance". Libération (en francés). Consultado o 2024-02-07.
- ↑ La France est le seul pays au monde où l’excision est considérée comme un crime[6].
- ↑ "L’excision, un révélateur d’autres violences faites aux femmes"..
- ↑ 12,0 12,1 "Légion d'honneur du 14 juillet : avec le Pr Raphaël Pitti, le Dr Pierre Foldès… la solidarité récompensée"..
- ↑ "Pierre Foldès et Frédérique Martz, réparer les corps et les âmes".
- ↑ Le Quotidien du Médecin - Anne Teyssédou-Mairé - 6 août 2012.
- ↑ "Cachez ce clitoris…"..
- ↑ "Nacional Library of Medicine"..
- ↑ Arras, Marie-Noelle (2008). Entière ou La réparation de l’excision, Éditions du Chèvre feuille étoilée. Editions du Chèvre feuille étoilée. ISBN 9782914467490.
- ↑ "Entière : La réparation de l'excision". Babelio (en francés). Consultado o 2024-02-24.
- ↑ Prolongeau, Hubert (2006). Victoire sur l'excision : Pierre Foldes, le chirurgien qui redonne espoir aux femmes mutilées. Albin Michel. ISBN 978-2-226-16804-7.
- ↑ Pollina, Delphine (2006-04-01). "Victoire sur l'excision. Pierre Foldes, le chirurgien qui redonne l'espoir aux femmes mutilées". Le Monde diplomatique (en francés). Consultado o 2024-02-24.