Pilar Lorengar

Pilar Lorengar

Biografía
Nacemento	(es) Pilar Lorenza García Seta 16 de xaneiro de 1928 Zaragoza, España
Morte	2 de xuño de 1996 (68 anos) Berlín, Alemaña
Causa da morte	cancro de pulmón
Outros nomes	Pilar Lorengar
Educación	Real Conservatorio Superior de Música de Madrid
Actividade
Ocupación	cantante de ópera
Período de actividade	1948 - 1991
Xénero artístico	Música clásica
Tesitura	Soprano
Instrumento	Voz
Selo discográfico	Polydor Records
Premios
(1994)  Order of Merit of Berlin (en) (1991)  Premio Princesa de Asturias das Artes (1973)  Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes

Pilar Lorenza García Seta, coñecida como Pilar Lorengar, nada en Zaragoza o 16 de xaneiro de 1928 e finada en Berlín o 2 de xuño de 1996, foi unha soprano española que realizou gran parte da súa carreira en Berlín con repertorio de zarzuela, Mozart, Puccini, Verdi e Wagner.

Traxectoria

Pilar Lorengar naceu en Zaragoza e viviu os seus primeiros anos nunha vivenda humilde da rúa Las Armas, 92, no barrio de El Gancho de Zaragoza. Asistiu en réxime de internado ao colexio Duquesa Villahermosa das Fillas da Caridade, onde participou no coro escolar. Afeccionouse á zarzuela escoitándoa na radio. Antes de iniciar os seus estudos musicais cantou zarzuela no programa "Ondas Infantiles" de Radio Zaragoza da Cadena SER.

Recibiu as primeiras clases de canto da profesora Margarita Martínez Alfaro. As súas primeiras actuacións en Zaragoza foron nos cafés Avenida, Ambos Mundos e Alaska. Tamén actuou no teatro de variedades Oasis e no teatro Argensola. Estudou oito anos con Ángeles Ottein e máis tarde en Berlín con Carl Ebert e Hertha Klust.

En 1949 trasladouse a Barcelona e matriculouse no conservatorio da cidade. Dous anos despois regresou a Madrid.

En 1952 debutou como solista en Barcelona na Novena Sinfonía de Beethoven e Ein deutsches Requiem de Brahms. O seu debut fora o 2 de maio de 1951 no Teatro Municipal de Orán, na Alxeria francesa, como "Rosa" na ópera Maruxa de Amadeo Vives. Como cantante de ópera debutou en 1955 como "Cherubino" no Festival Internacional de arte lírico de Aix-en-Provence e a continuación como "Violetta" en La traviata de Giuseppe Verdi na Royal Opera House do Covent Garden de Londres. Un ano máis tarde actuou no Festival de Glyndebourne e en 1958 no Teatro Colón de Buenos Aires como "Pamina" de Die Zauberflöte e como protagonista en La zapatera prodigiosa de Juan José Castro dirixida por Margarita Xirgu.

Entre 1952 e 1958, Pilar Lorengar gravou con Ataúlfo Argenta case unha vintena de zarzuelas, entre as que destacaron Los diamantes de la corona e Jugar con fuego, de Barbieri; El rey que rabió, El puñao de rosas, Las Bravías e La Tempestad, de Chapí; Chateau Margaux, de Fernández Caballero; La Alsaciana, de Guerrero; El Caserío, de Guridi, Los cadetes de la reina e Molinos de viento, de Luna; El maestro Campanone, de Lleó; La Dogaresa, de Millán; La canción del olvido e La reina mora, de Serrano; Las golondrinas, de Usandizaga; Maruxa, de Vives ou La rumbosa, de Moreno Torroba.

En 1957 e tras numerosas colaboracións gravou en París o último concerto do director Ataúlfo Argenta, Ein deutsches Requiem de Brahms. En 1958 debutou en Berlín con Carmina Burana, de Carl Orff, e foi contratada pola Deutsche Oper, onde permaneceu ata a fin da súa carreira como unha das artistas máis apreciadas do conxunto. Alí consagrouse na reapertura do teatro en 1961 en Don Giovanni xunto a Dietrich Fischer-Dieskau. En 1963 foille concedido o título de Kammersängerin (cantante de cámara). En 1961 actuou por primeira vez en Salzburgo con IIdomeneo, re di Creta. Na Metropolitan Opera de Nova York deboutou en 1966 como "Donna Elvira" en Don Giovanni, papel co que o mesmo ano regresou a Buenos Aires. Varias xiras tamén a levaron ao Xapón. Na Metropolitan cantou 16 personaxes ata 1982 en máis de 150 representacións.

Ademais destacou como "Elisabetta" en Don Carlos, Madama Butterfly, Manon Lescaut, Suor Angelica, Mignon, Liu, Euridice, Nedda, Regina, Mathis der Maler, "Alice" en Falstaff, "Marguerite" en Faust, "Mimi" en La Bohème, "Agata" en Der Freischütz, "Elisabeth" de Tannhäuser e "Elsa" de Lohengrin. Tamén como "Micaela" en Carmen, "Melisande" en Pelléas et Mélisande, "Marie" en Prodaná nevěsta, Jenůfa, "Tatiana" en Evgenii Onegin, "Eva" en Die Meistersinger von Nürnberg e obtivo grande éxito en 1969 con Tosca dirixida por Lorin Maazel e como "Desdemona" en Otello00.

Como cantante convidada actuou confrecuencia na ópera de Viena e en concertos da Filharmónica de Viena. O seu último éxito en Berlín foi "Valentin"e de Les Huguenots de Giacomo Meyerbeer, escenificada por John Dews, retirándose no Teatro Campoamor de Oviedo en 1991. A súa despedida en Berlin foi como Tosca, ese mesmo anmo. Tiña 63 anos e levaba corenta de carreira profesional.

Faleceu de cancro de pulmón en 1996 aos sesenta e oito anos no Park Sanitarium de Berlín. Segundo o seu desexo, as súas cinsas foron esparexidas no mar do Norte.

Vida privada

O 27 de xullo de 1960 casou co doutor Jurgen Schaff.

Recoñecementos

En 1991, recibiu o Premio Príncipe de Asturias das Artes, colectivamente, con Victoria de los Ángeles, Teresa Berganza, Montserrat Caballé, José Carreras, Alfredo Kraus e Plácido Domingo.

Véxase tamén

Bibliografía

• Castillo, Sergio; Martínez, Alejandro: Pilar Lorengar, una aragonesa de Berlín, Universidade de Zaragoza, 2016, ISBN 978-84-16723-15-7
• Elsner, Werner; Busch, Max W.; Albrecht, Gerd, Pilar Lorengar: ein Portrait, Stapp, 1985, 152 páx.

Ligazóns externas

• Traxectoria de Pilar Lorengar Arquivado 07 de febreiro de 2019 en Wayback Machine. na Fundación Príncipe de Asturias.
• Discografía completa

}