Salvador Cánovas Cervantes
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 13 de novembro de 1880 Cartaxena, España |
| Morte | 1949 (68/69 anos) Caracas, Venezuela |
 Deputado das Cortes | |
| Circunscrición electoral: Q40668817  | |
| Datos persoais | |
| Educación | Universidade de La Laguna |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista, político |
| Descrito pola fonte | Diccionari biogràfic del moviment obrer als Països Catalans (pt) , (sec:Cànovas Cervantes, Salvador, p.318-319) |
 | |
Salvador Cánovas Cervantes, nado en Cartaxena o 13 de novembro de 1880 e finado en Caracas en 1949, foi un avogado, xornalista e historiador español.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Licenciado en Dereito pola Universidade de La Laguna. En 1902 era secretario da asociación Club Republicano Federal "Los Girondinos" de Barcelona presidida por Federico Gironella. Colaborou en La Tribuna de Barcelona e El Mundo de Madrid e foi redactor de Las Noticias de Barcelona. En 1910 participou na campaña de mitins agrarios de Acción Gallega. Fundador e primeiro director do maurista La Tribuna de Madrid (1911-1923), foi proclamado deputado por Almadén polo artigo 29 na elección parcial de 24 de setembro de 1916. Despois foi director de La Tierra (1930-1935), publicación próxima ás posicións anarquistas. En xuño de 1936 promoveu e dirixiu a revista mensual Energías[1]. Logo do golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 integrouse na redacción de Solidaridad Obrera. Tamén dirixiu o periódico anarquista Castilla Libre.
Ao rematar a guerra exiliouse en Francia onde foi director de Democracia (1939) publicado polo Consello xeral do movemento libertario español. Na liberación de Francia era redactor de Solidaridad Obrera. En decembro de 1947 marchou a Venezuela e morreu en Caracas en 1949.
Obras
[editar | editar a fonte]- Pugna entre dos poderes. Soberania y monarquia absoluta, 1929.
- Como llego a reinar Fernando VII, 1930.
- El primer pronunciamiento, 1930.
- Apuntes históricos de Solidaridad Obrera. Proceso historico de la revolucion española, 1937.
- Pugna entre dos poderes. La soberania nacional triunfa sobre la monarquia absoluta, 1937.
- La revolucion de julio de 1936, 1938.
- De Franco a Negrin pasando por el partido comunista. Historia de la revolucion española, 1945.
- Durruti y Ascaso. La CNT y la revolucion de julio, 1948.
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- López de Zuazo Algar, Antonio (1981). Catálogo de periodistas españoles del siglo XX. Madrid: Fundación Universidad - Empresa. ISBN 84-86227-81-X.
