Víctor Català

Víctor Català

Biografía
Nacemento	(ca) Caterina Albert i Paradís 11 de setembro de 1869 L'Escala, España
Morte	27 de xaneiro de 1966 (96 anos) L'Escala, España
Lugar de sepultura	L'Escala Old Cemetery (en)
Actividade
Ocupación	escritora, ilustradora, escultora, pintora
Membro de	Real Academia das Boas Letras de Barcelona Q20102488
Xénero artístico	Modernismo
Movemento	Modernismo catalán
Profesores	Josep Carcassó (pt) , Narcís Oller e Joan Maragall
Pseudónimo literario	Víctor Català Ficu Marc de Rialp Caterina Alberto
Obra
Obras destacables (1898) La infanticida (1902) Drames rurals (1904) Solitud
Familia
Parentes	Lluís Albert i Rivas, sobriño
Premios
(1909)  Premio Fastenrath, premiado polo traballo Solitud
Descrito pola fonte	Nou diccionari de la literatura catalana

Caterina Albert i Paradís, nada en L'Escala o 11 de setembro de 1869 e finada na mesma vila o 27 de xaneiro de 1966, foi unha escritora catalá da Renaixença, máis coñecida polo pseudónimo literario de Víctor Català. A súa novela máis coñecida é Solitud (1905), unha das obras basilares do modernismo catalán. Tamén se desempeñou como pintora, escultora e debuxante.

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia burguesa. Estudou en Xirona e xa dende moi nova amosou inclinacións artísticas, en especial polo debuxo, a pintura e a poesía, sendo as súas primeiras composicións xuvenís en lingua castelá. En 1890 morreu seu pai e Caterina quedou encargada de administrar o patrimonio familiar. En 1897, escribiu a súa primeira obra importante, obra dramática romántica, El setè, sant matrimoni.

En 1898 concorreu aos Jocs Florals de Olot, onde resultan premiados o seu poema El llibre nou e o seu monólogo La infanticida, que escandaliza pola súa temática e o ton no que estaba escrito, aumentando o escándalo ao saber o xurado que fora unha muller quen o escribira. Por mor disto Catarina dende 1900 utiliza o alcume de Víctor Català. En 1901 sae do prelo o libro de poesías El cant dels mesos e comeza a colaborar na revista Joventut ata o seu peche en 1906. Quatre monòlogs aparece en 1902 e nese ano sae tamén Drames rurals, libro de relatos que se converte nun éxito de vendas e crítica.

Nicho de Caterina Albert.

En 1904 comeza a publicar por entregas en Jovetut a novela modernista Solitud e trasládase a vivir a Barcelona. En 1904 aparece Ombrívoles, conxunto de narracións. En 1905 aparece Solitud, a obra máis recoñecida da autora e unha das mellores da literatura catalá. Caires vius, outro libro de narracións aparece en 1907, e tras el un longo silencio literario ata 1918 no que comeza a publicar na revista Catalana os retallos do que será a novela Un film, que publicará en 1919 e que recibirá duras críticas, a partir de entón diminuirá a súa influencia no mundo literario catalán. Seguirá a publicar algúns libros de relatos como Mare Balena (1920), Contrallums (1930), e xa despois da guerra civil española Vida mólta (1949) aparece logo de publicar un libro en castelán por imposibilidade de publicalo na lingua orixinal. En 1951 aparece Jubileu e as Obres completes.

Véxase tamén

Bibliografía

• Bassas, Assumpta; Masanés, Cristina (2020). Pintar, crear, viure: Dones artistes a l'Alt Empordà (1830-1939) (en catalán). Ajuntament de Figueres. ISBN 978-84-120316-5-2.