grego

Galego

• Pronuncia: [ˈgɾɛ.ɣʊ] (AFI)

Substantivo masculino

1. (Linguas do mundo) Lingua ou conxunto lingüístico da familia indoeuropea, da póla das linguas helénicas, da que existen diferentes variedades e dialectos, falada principalmente en Grecia, Chipre e Albania, e minoritariamente noutros países da rexión do mar Negro como Turquía e Bulgaria.
   • Hipónimos: tsakonio, grego capadocio, grego chipriota, grego demótico, póntico, ievánico, greco-calabrés, grego de Mariupol.
2. Variedade estándar moderna do conxunto anterior, oficial en Chipre, Grecia e a Unión Europea.
   • Sinónimos: grego demótico.
3. Variedade clásica do conxunto anterior.
   • Sinónimos: grego antigo, grego clásico.
   • Hipónimos: grego micénico, grego xónico, grego ático, grego dórico, grego eólico.
4. Pobo indoeuropeo nativo das actuais Grecia, Chipre, Albania meridional, Italia, Turquía e Exipto e, en menor medida, doutros países do mar Mediterráneo, e cunha diáspora significativa.

Traducións

Lingua

Castelán: griego (es). Catalán: grec (ca).

Francés: grec (fr). Hebreo: יוונית (he) Inglés: Greek (en).

Portugués: grego (pt).

Substantivo

1. (Xentilicio) Individuo de dito pobo.
2. (Xentilicio) Cidadán de Grecia.

Traducións

Traducións

Castelán: griego (es). Catalán: grec (ca).

Francés: grec (fr). Hebreo: יווני (he) Inglés: Greek (en).

Portugués: grego (pt).

Adxectivo

1. Pertencente ou relativo a Grecia.

Traducións

Traducións

Alemán: griechisch (de) Castelán: griego (es). Catalán: grec (ca).

Francés: grec (fr). Hebreo: יווני (he) Inglés: Greek (en).

Portugués: grego (pt).