การเลือกตั้งวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา พ.ศ. 2441–42


การเลือกตั้งวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา พ.ศ. 2441–42

←  1896 และ 189725 มกราคม พ.ศ. 2441 – 19 เมษายน พ.ศ. 2442ค.ศ. 1900 และ 1901  →

30 จาก 90 ที่นั่งในวุฒิสภาสหรัฐ (รวมถึงการเลือกตั้งพิเศษ)
จำเป็นต้องมี 46 ที่นั่งจึงจะได้เสียงข้างมาก
 พรรคเสียงข้างมากพรรคเสียงข้างน้อย
 
ผู้นำวิลเลียม บี. อัลลิสัน[1]เดวิด เทอร์ปี้[2]
(แพ้การเลือกตั้งซ้ำ)
งานสังสรรค์พรรครีพับลิกันประชาธิปไตย
ผู้นำตั้งแต่๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๔๐๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๔๐
ที่นั่งผู้นำไอโอวาอินเดียน่า
ที่นั่งก่อน4335
ที่นั่งหลัง5127
การเปลี่ยนที่นั่งเพิ่มขึ้น8ลด8
ที่นั่งขึ้น1115
การแข่งขันที่ชนะ176

 บุคคลที่สามฝ่ายที่สี่
 
งานสังสรรค์ประชานิยมซิลเวอร์รีพับลิกัน
ที่นั่งก่อน54
ที่นั่งหลัง42
การเปลี่ยนที่นั่งลด1ลด2
ที่นั่งขึ้น12
การแข่งขันที่ชนะ00

 ฝ่ายที่ห้า
 
งานสังสรรค์เงิน
ที่นั่งก่อน2
ที่นั่งหลัง2
การเปลี่ยนที่นั่งมั่นคง
ที่นั่งขึ้น1
การแข่งขันที่ชนะ1

ผลการเลือกตั้ง :
     พรรคเดโมแครตได้      พรรคเดโมแครต ได้ พรรครีพับลิ
     กันได้ พรรค รีพับลิกัน      ได้รับ พรรค
     เงินได้      สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง

พรรคเสียงข้างมากก่อนการเลือกตั้ง


พรรครีพับลิกัน

พรรคเสียงข้างมากที่ได้รับการเลือกตั้ง


พรรครีพับลิกัน

การเลือกตั้งวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาในปี 1898–99จัดขึ้นในวันที่ต่างๆ กันในรัฐต่างๆ เนื่องจาก การเลือกตั้ง วุฒิสภาสหรัฐอเมริกา เหล่านี้ เกิดขึ้นก่อนการให้สัตยาบันต่อการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญครั้งที่ 17ในปี 1913 วุฒิสมาชิกจึงได้รับเลือกโดยสภานิติบัญญัติของรัฐวุฒิสมาชิกได้รับการเลือกตั้งในช่วงเวลาต่างๆ ตลอดปี 1898 และ 1899 และที่นั่งอาจถูกเติมเต็มช้าไปหลายเดือนหรือยังคงว่างเนื่องจากไม่สามารถดำเนินการทางกฎหมายได้ [ 3]ใน การเลือกตั้งครั้งนี้ วุฒิสมาชิกในชั้นที่ 1 จะหมดวาระลง

พรรครีพับลิกันได้รับที่นั่งเพิ่มขึ้นแปดที่นั่งโดยที่พรรคเดโมแครตและพรรคการเมืองย่อยอื่นๆ อีกหลายพรรคเสียที่นั่งไป พรรคเดโมแครตได้รับที่นั่งเพิ่มขึ้นอย่างมากใน การเลือกตั้ง สภาผู้แทนราษฎรปี 1898อย่างไรก็ตาม กลุ่มวุฒิสมาชิกนี้ได้รับการเลือกตั้งครั้งล่าสุดในปี 1892ซึ่งนับจากนั้นเป็นต้นมา ได้มีการจัดแนวทางการเมืองครั้งใหญ่ขึ้นสภานิติบัญญัติของรัฐหลายแห่งในรัฐทางตอนเหนือที่เคยอยู่ภายใต้การควบคุมของพรรคเดโมแครตในช่วงที่พรรคการเมืองที่สามเป็นพรรคการเมืองหลักได้พลิกกลับในช่วงที่พรรครีพับลิกันครองเสียงข้างมากในปี1894และ1896ส่งผลให้พรรคได้รับที่นั่งเพิ่มขึ้นมากมายในปี 1898

พรรคเดโมแครตพลิกสถานการณ์ที่นั่งที่พรรครีพับลิกันระดับซิลเวอร์เคยครองในรัฐมอนทานา ขณะที่พรรครีพับลิกันพลิกสถานการณ์ที่นั่งที่พรรคประชานิยมเคยครองในรัฐเนแบรสกา ในนอร์ทดาโคตา วิสคอนซิน อินเดียนา เวสต์เวอร์จิเนีย แมริแลนด์ นิวยอร์ก และนิวเจอร์ซี พรรครีพับลิกันพลิกสถานการณ์ที่นั่งที่พรรคเดโมแครตเคยครอง

สภานิติบัญญัติของรัฐจำนวนมากไม่สามารถสรรหาสมาชิกวุฒิสภาได้ในช่วงการเลือกตั้งครั้งนี้: ในรัฐยูทาห์พรรครีพับลิกันระดับซิลเวอร์ไม่สามารถคว้าชัยชนะในการเลือกตั้งซ้ำได้ ในเดลาแวร์และแคลิฟอร์เนีย พรรคเดโมแครตสามารถคว้าชัยชนะได้ และในเพนซิลเวเนีย ที่นั่ง ของพรรครีพับลิกันก็ต้องหายไป

ในเนแบรสกาและฟลอริดา วุฒิสมาชิกได้รับการเลือกตั้งไม่นานหลังจากการเริ่มต้นของรัฐสภาชุดที่ 56ในวันที่ 4 มีนาคม

ในรัฐโอเรกอน มีการเลือกตั้งพิเศษเพื่อเติมที่นั่งที่ว่าง

สรุปผลลัพธ์

การแบ่งพรรควุฒิสภา รัฐสภาชุดที่ 56 (พ.ศ. 2442–2444)

การเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบ

ก่อนการเลือกตั้ง

หลังการเลือกตั้งพิเศษในวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2441 ในโอเรกอน

ดี1ดี2ดี3ดี4ดี5
ดี15ดี14ดี13ดี12ดี11ดี10ดี9ดี8ดี7ดี6
ดี16ดี17ดี18ดี19ดี20
รัน
ดี21
รัน
ดี22
รัน
ดี23
รัน
ดี24
รัน
ดี25
รัน
พี5
รัน
D 34
เกษียณอายุ
D 33
เกษียณอายุ
D 32
เกษียณอายุ
D 31
เกษียณอายุ
ดี30
รัน
ดี29
รัน
ดี28
รัน
ดี27
รัน
ดี26
รัน
พี4พี3พี2พี121ส.ร. 1เอสอาร์2SR 3
รัน
เอสอาร์4
รัน
ความหลากหลาย ↓SR 5
รัน
36
รัน
37
รัน
38
รัน
39
รัน
40
รัน
41
รัน
42
รัน
43
รัน
44
รัน
35
รัน
34
รัน
3332313029282726
16171819202122232425
1514131211109876
12อาร์345

ผลการเลือกตั้งทั่วไป

ดี1ดี2ดี3ดี4ดี5
ดี15ดี14ดี13ดี12ดี11ดี10ดี9ดี8ดี7ดี6
ดี16ดี17ดี18ดี19D 20
ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง
D 21
ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง
D 22
ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง
D 23
ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง
ดี24
โฮลด์
D 25
ได้กำไร
จาก SR
R 50
ได้กำไร
จาก D
SR 3
ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง
เอสอาร์2ส.ร. 112พี1พี2พี3พี4
R 49
ได้กำไร
จาก D
R 48
ได้กำไร
จาก D
R 47
ได้กำไร
จาก D
R 46
ได้กำไร
จาก D
R 45
ได้กำไร
จาก D
R 44
ได้กำไร
จาก D
R 43
โฮลด์
V 1
D การสูญเสีย
V 2
D การสูญเสีย
V 3
D การสูญเสีย
เสียงส่วนใหญ่ →
ร. 42
ได้รับการเลือกตั้งใหม่
V 6
R การสูญเสีย
V5 SR สูญเสีย
V 4
P การสูญเสีย
ร. 36
ได้รับการเลือกตั้งใหม่
ร. 37
ได้รับการเลือกตั้งใหม่
ร. 38
ได้รับการเลือกตั้งใหม่
ร. 39
ได้รับการเลือกตั้งใหม่
ร. 40
ได้รับการเลือกตั้งใหม่
ร. 41
ได้รับการเลือกตั้งใหม่
ร. 35
ได้รับการเลือกตั้งใหม่
ร. 34
ได้รับการเลือกตั้งใหม่
3332313029282726
16171819202122232425
1514131211109876
12อาร์345

การเริ่มต้นของการประชุมสภาครั้งต่อไป

ดี1ดี2ดี3ดี4ดี5
ดี15ดี14ดี13ดี12ดี11ดี10ดี9ดี8ดี7ดี6
ดี16ดี17ดี18ดี19ดี20ดี21ดี22ดี23ดี24ดี25
เอสอาร์3เอสอาร์2ส.ร. 112พี1พี2พี3พี4D 26
ได้รับการแต่งตั้ง
50494847464544วี1วี2วี3
เสียงส่วนใหญ่ →43
วี5วี4
36373839404142
35343332313029282726
16171819202122232425
1514131211109876
12อาร์345
สำคัญ:
ดี#ประชาธิปไตย
พี#ประชานิยม
#พรรครีพับลิกัน
#เงิน
ส.ร. #ซิลเวอร์รีพับลิกัน
วี#ว่าง

สรุปผลการแข่งขัน

การเลือกตั้งในสมัยสภาคองเกรสชุดที่ 55

ในการเลือกตั้งครั้งนี้ ผู้ชนะจะได้รับการจัดที่นั่งในปี พ.ศ. 2441 หรือในปี พ.ศ. 2442 ก่อนวันที่ 4 มีนาคม โดยเรียงตามวันที่เลือกตั้ง

สถานะผู้ดำรงตำแหน่งผลลัพธ์ผู้สมัคร
วุฒิสมาชิกงานสังสรรค์ประวัติการเลือกตั้ง
โอไฮโอ
(ชั้น 1)
มาร์ค ฮันน่าพรรครีพับลิกันพ.ศ. 2440 (แต่งตั้ง)ผู้ได้รับแต่งตั้งชั่วคราวได้รับเลือก เมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2441ผู้
ได้รับเลือกยังได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งในวาระต่อไป ดังรายละเอียดด้านล่าง
โอเรกอน
(ชั้น 3)
ว่างสภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง
วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือก เมื่อวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2441พรรครี
พับลิกันได้ รับชัยชนะ

การแข่งขันที่นำไปสู่การเลือกตั้งสภาคองเกรสครั้งที่ 56

ในการเลือกตั้งตามปกตินี้ ผู้ชนะจะได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งตั้งแต่วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2442 ตามลำดับรัฐ

การเลือกตั้งทั้งหมดครอบคลุมที่นั่งชั้น 1

สถานะผู้ดำรงตำแหน่งผลลัพธ์ผู้สมัคร
วุฒิสมาชิกงานสังสรรค์ประวัติการเลือกตั้ง
แคลิฟอร์เนียสตีเฟ่น เอ็ม. ไวท์ประชาธิปไตย1893ผู้ดำรงตำแหน่งเกษียณอายุแล้ว
สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง[4]พรรค
เดโมแครตพ่าย
แพ้ ที่นั่งยังว่างจนถึงวันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2443
คอนเนตทิคัตโจเซฟ ฮอว์ลีย์พรรครีพับลิกัน1881
1887
1893
ดำรงตำแหน่งอีกครั้งในวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2442 [5]
เดลาแวร์จอร์จ เกรย์ประชาธิปไตย1885 (พิเศษ)
1887
1893
ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ
สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง[6]พรรค
เดโมแครตแพ้
ที่นั่งยังคงว่างจนถึงปี 1903
จอร์จ เกรย์ (เดโมแครต)
[ ข้อมูลสูญหาย ]
ฟลอริดาซามูเอล ปาสโกประชาธิปไตย1887
1893 (ไม่ผ่านการเลือกตั้ง)
1893 (แต่งตั้ง)
1893 (พิเศษ)
สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง[7]พรรค
เดโมแครตพ่ายแพ้
ผู้ดำรงตำแหน่งได้รับการแต่งตั้งให้เริ่มดำรงตำแหน่ง[7]
ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งเพื่อสิ้นสุดวาระ ดูด้านล่าง
[ ข้อมูลสูญหาย ]
อินเดียน่าเดวิด เทอร์ปี้ประชาธิปไตย1863 (พิเศษ)
1863 (เกษียณ)
1887
1893
ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ
ผู้ชนะการเลือกตั้งได้รับเลือกเมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2442 พรรค
รีพับลิกันได้รับ ชัยชนะ
เมนยูจีน เฮลพรรครีพับลิกัน1881
1887
1893
ดำรงตำแหน่งต่อในวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2442
  • ยูจีน เฮล (พรรครีพับลิกัน) 84 คะแนนเสียงเครื่องหมายถูกสีเขียวย.
  • ซามูเอล แอล. ลอร์ด (เดโมแครต) 15 โหวต[8]
แมรีแลนด์อาเธอร์ พี. กอร์แมนประชาธิปไตย1880
1886
1892
ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ
วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2441 [9] พรรครีพับลิกัน ได้
รับชัยชนะ
แมสซาชูเซตส์เฮนรี่ คาบ็อต ลอดจ์พรรครีพับลิกัน1893ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้งในปี พ.ศ. 2442
  • เฮนรี่ คาบ็อต ลอดจ์ (พรรครีพับลิกัน)เครื่องหมายถูกสีเขียวย.
  • บรูซ (เดโมแครต)
  • พี. พอร์เตอร์ วินฟิลด์ (สังคมประชาธิปไตย) [10]
มิชิแกนจูเลียส ซี. เบอร์โรวส์พรรครีพับลิกัน1895 (พิเศษ)ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้งในปี พ.ศ. 2442
มินนิโซตาคุชแมน เดวิสพรรครีพับลิกัน1886
1892
ดำรงตำแหน่งต่อในวันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2442 [11]
มิสซิสซิปปี้เฮอร์นันโด มันนี่ประชาธิปไตยพ.ศ. 2440 (แต่งตั้ง)ได้รับการแต่งตั้งชั่วคราวในปี พ.ศ. 2442
มิสซูรี่ฟรานซิส ค็อกเครลประชาธิปไตย1874
1881
1887
1893
ดำรงตำแหน่งอีกครั้งในวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2442 [12]
มอนทาน่าลี แมนเทิลซิลเวอร์รีพับลิกัน1895 (พิเศษ)ผู้ดำรงตำแหน่งสูญเสียการเสนอชื่อ ใหม่ มีการเลือกตั้ง
วุฒิสมาชิกคนใหม่ในปี พ.ศ. 2442 ได้รับชัยชนะในระบอบประชาธิปไตย
เนแบรสกาวิลเลียม วี. อัลเลนประชานิยม1893ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ
สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง[13]
พรรคประชานิยมพ่ายแพ้ที่นั่ง
ถูกเติมเต็มในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2442 ดูด้านล่าง
วิลเลียม วี. อัลเลน (ป๊อปปูลิสต์)
เนวาดาวิลเลียม สจ๊วร์ตซิลเวอร์รีพับลิกัน1887
1893
ดำรงตำแหน่งต่อในวันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2442 [14]
นิวเจอร์ซีย์เจมส์ สมิธ จูเนียร์ประชาธิปไตย1893ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ
วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2442 [17] พรรครีพับลิกัน ได้
รับชัยชนะ
นิวยอร์คเอ็ดเวิร์ด เมอร์ฟี่ จูเนียร์ประชาธิปไตย1893ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ
วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2442 พรรค
รีพับลิกันได้รับชัยชนะ
นอร์ทดาโคตาวิลเลียม เอ็น โรชประชาธิปไตย1893ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ
วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2442 [18] พรรครีพับลิกัน ได้
รับชัยชนะ
โอไฮโอมาร์ค ฮันน่าพรรครีพับลิกันพ.ศ. 2440 (แต่งตั้ง)ผู้ได้รับการแต่งตั้งชั่วคราวได้รับเลือกเมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2441
ผู้ชนะการเลือกตั้งยังได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งจนครบวาระอีกด้วย ดูข้างต้น
เพนซิลเวเนียแมทธิว เอส. คีย์พรรครีพับลิกัน1887
1893
สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง พรรครีพับลิกัน พ่าย
แพ้
ผู้ดำรงตำแหน่งเดิมได้รับการแต่งตั้งให้เริ่มดำรงตำแหน่ง แต่วุฒิสภาปฏิเสธเอกสารรับรอง
ที่นั่งจะว่างจนถึงปี 1901
แมทธิว เอส. คีย์ (พรรครีพับลิกัน)
โรดไอแลนด์เนลสัน ดับเบิลยู. อัลดริชพรรครีพับลิกัน1881 (พิเศษ)
1886
1892
ดำรงตำแหน่งต่อไปในปี พ.ศ. 2441
เทนเนสซีวิลเลียม บี. เบตประชาธิปไตย1887
1893
ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้งในปี พ.ศ. 2442
เท็กซัสโรเจอร์ คิว ​​มิลส์ประชาธิปไตย1892
1893
เกษียณอายุราชการแล้ว
วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2442 [19]
ยึดมั่นในหลักประชาธิปไตย
ยูทาห์แฟรงค์ เจ. แคนนอนซิลเวอร์รีพับลิกัน1896สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง[20]
พรรครีพับลิกันพ่ายแพ้
ที่นั่งจะว่างจนถึงปี 1901
เวอร์มอนต์เรดฟิลด์ พร็อคเตอร์พรรครีพับลิกัน1891 (แต่งตั้ง)
1892 (พิเศษ)
1892
ดำรงตำแหน่งอีกครั้งใน วัน ที่19 ตุลาคม พ.ศ. 2441 [21]
เวอร์จิเนียจอห์น ดับเบิ้ลยู แดเนียลประชาธิปไตย1887
1893
ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้งในปี พ.ศ. 2442
วอชิงตันจอห์น แอล. วิลสันพรรครีพับลิกัน1895 (พิเศษ)ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้ง
ใหม่มีการเลือกตั้ง วุฒิสมาชิกคนใหม่ เมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2442 [22]
พรรครีพับลิกันครองอำนาจ
เวสต์เวอร์จิเนียชาร์ลส์ เจ. ฟอล์กเนอร์ประชาธิปไตย1887
1893
เกษียณอายุราชการแล้ว
วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2442 [23] พรรครีพับลิกัน ได้
รับชัยชนะ
วิสคอนซินจอห์น แอล. มิตเชลล์ประชาธิปไตย1893เกษียณอายุราชการแล้ว
วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2442 [24] พรรครีพับลิกัน ได้
รับชัยชนะ
ไวโอมิงคลาเรนซ์ ดี. คลาร์กพรรครีพับลิกัน1895 (พิเศษ)ดำรงตำแหน่งต่อในวันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2442 [25]

การเลือกตั้งในสมัยสภาคองเกรสชุดที่ 56

ในการเลือกตั้งครั้งนี้ ผู้ชนะจะได้รับเลือกในปี พ.ศ. 2442 หลังวันที่ 4 มีนาคม และได้นั่งในรัฐสภาชุดที่ 56

สถานะผู้ดำรงตำแหน่งผลลัพธ์ผู้สมัคร
วุฒิสมาชิกงานสังสรรค์ประวัติการเลือกตั้ง
เนแบรสกา
(ชั้น 1)
ว่างสภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง ดูข้างต้น
วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกในช่วงปลาย วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2442 [ 26] พรรครีพับลิกัน ได้
รับชัยชนะ
ฟลอริดา
(ชั้น 1)
ซามูเอล ปาสโกประชาธิปไตย1887
1893 (ไม่ผ่านการเลือกตั้ง)
1893 (แต่งตั้ง)
1893 (พิเศษ)
1899 (ไม่ผ่านการเลือกตั้ง)
1899 (แต่งตั้ง)
ผู้ได้รับการแต่งตั้งชั่วคราวแพ้การเลือกตั้งเพื่อดำรงตำแหน่งจนครบวาระ
วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือก เมื่อวันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2442 [ 27]
ยึดมั่นในระบอบประชาธิปไตย

ในการเลือกตั้งครั้งนี้ ผู้ชนะจะได้เข้าสู่รัฐสภาชุดที่ 57เริ่มตั้งแต่วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2444

สถานะผู้ดำรงตำแหน่งผลลัพธ์ผู้สมัคร
วุฒิสมาชิกงานสังสรรค์ประวัติการเลือกตั้ง
เวอร์จิเนีย
(ชั้น 2)
โทมัส เอส. มาร์ตินประชาธิปไตย1893 (ช่วงต้น)ผู้ดำรงตำแหน่งได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้งในช่วงต้นวันที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2442 โดยเริ่มดำรงตำแหน่งตั้งแต่วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2444 [28]

แมรีแลนด์

การเลือกตั้งวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา พ.ศ. 2441 ในรัฐแมริแลนด์
←  189218981904  →

สมาชิก สมัชชาใหญ่แห่งรัฐแมริแลนด์จำนวน 80 คน
 
ผู้สมัครหลุยส์ อี. แม็คโคมาส
งานสังสรรค์พรรครีพับลิกัน
การลงมติของสภานิติบัญญัติ80
เปอร์เซ็นต์93.02%

หลุยส์ อี. แม็กโคมาสได้รับการเลือกตั้งด้วยคะแนนเสียงที่ไม่ทราบแน่ชัดสำหรับที่นั่งระดับ 1 [29]

มินนิโซตา

นิวยอร์ค

การเลือกตั้งในนิวยอร์กจัดขึ้นเมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2442

เอ็ดเวิร์ด เมอร์ฟี จูเนียร์จากพรรคเดโมแครตได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งนี้ในปี 1893และวาระการดำรงตำแหน่งของเขาจะสิ้นสุดลงในวันที่ 3 มีนาคม 1899 ในการเลือกตั้งระดับรัฐในเดือนพฤศจิกายน 1898พรรครีพับลิกัน 27 คนและพรรคเดโมแครต 23 คนได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งในวุฒิสภาของรัฐเป็นระยะเวลา 2 ปี (1899–1900) และพรรครีพับลิกัน 88 คนและพรรคเดโมแครต 62 คนได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งในสภานิติบัญญัติในปี 1899 สภานิติบัญญัติแห่งรัฐนิวยอร์กชุดที่ 122ประชุมกันตั้งแต่วันที่ 4 มกราคมถึง 28 เมษายน 1899 ที่ เมืองออลบานี รัฐ นิวยอร์ก

คณะรีพับลิกันประชุมกันเมื่อวันที่ 12 มกราคม โดยมีวุฒิสมาชิกรัฐHobart Krumเป็นประธาน พวกเขาเสนอชื่อChauncey M. Depewด้วยคะแนนเสียงเป็นเอกฉันท์ Depew ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของนิวยอร์กตั้งแต่ปี 1864 ถึงปี 1865 และเป็นผู้สมัครตัวเต็งที่จะสืบทอดตำแหน่งต่อจากThomas C. Plattในการเลือกตั้งพิเศษของวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาในปี 1881เมื่อเขาถอนตัวหลังจากการลงคะแนนเสียงครั้งที่ 41 ควบคู่ไปกับอาชีพทางการเมืองของเขา เขาก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นใน ระบบรถไฟ Vanderbiltโดยดำรงตำแหน่งประธานของNew York Central และ Hudson River Railroadตั้งแต่ปี 1885 ถึงปี 1898 และดำรงตำแหน่งในบริษัทรถไฟอื่น ๆ อีกหลายสิบแห่ง

คณะกรรมาธิการพรรคเดโมแครต ประชุมกันเมื่อวันที่ 12 มกราคม โดยมี จอร์จ ดับเบิลยู พลันคิตต์วุฒิสมาชิกรัฐ เป็นประธาน และได้เสนอชื่อ เอ็ดเวิร์ด เมอร์ฟี จูเนียร์วุฒิสมาชิกสหรัฐฯ คนปัจจุบันอีกครั้งด้วยคะแนนเสียงเป็นเอกฉันท์

Chauncey M. Depew เป็นผู้ที่ได้รับเลือกจากทั้งสภานิติบัญญัติและวุฒิสภาแห่งรัฐ และได้รับเลือกให้เป็นประธานาธิบดี

ผลการเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา พ.ศ. 2442
บ้านพรรครีพับลิกันประชาธิปไตย
วุฒิสภาแห่งรัฐ
(50 คน)
27เอ็ดเวิร์ด เมอร์ฟี่ จูเนียร์23
สภานิติบัญญัติแห่งรัฐ
(150 คน)
84เอ็ดเวิร์ด เมอร์ฟี่ จูเนียร์60

หมายเหตุ: การลงคะแนนเสียงเกิดขึ้นในวันที่ 17 มกราคม แต่ทั้งสองสภาได้ประชุมร่วมกันในวันที่ 18 มกราคม เพื่อเปรียบเทียบการเสนอชื่อและประกาศผล

โอไฮโอ

โอเรกอน

โอเรกอน (พิเศษ)

โรดไอแลนด์

เซาท์แคโรไลน่า (พิเศษ)

ยูทาห์

ในช่วงกลางเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2441 อัลเฟรด ดับเบิลยู แม็กคูนตัดสินใจลงสมัครชิงตำแหน่งวุฒิสมาชิกสหรัฐจาก พรรคเดโมแคร ต[30]สมาชิกสภานิติบัญญัติของรัฐได้ระบุแล้วว่าจะไม่สนับสนุนแฟรงก์ เจ.แคนนอน ผู้ดำรงตำแหน่งอยู่ ให้ดำรงตำแหน่งต่อ แคนนอน ซึ่งเป็นสมาชิกพรรครี พับลิกันได้ลงคะแนนเสียงคัดค้านพระราชบัญญัติดิงลีย์ซึ่งจะทำให้ภาษีน้ำตาลสูงขึ้นและช่วยอุตสาหกรรมน้ำตาลในยูทาห์[31]ร่างพระราชบัญญัติดิงลีย์ได้รับการสนับสนุนอย่างแข็งขันจากลำดับชั้นของคริสตจักรแอลดีเอส ซึ่งปัจจุบันคัดค้านการเลือกตั้งซ้ำของเขา[31]ปัจจัยอื่นๆ ได้แก่ การสนับสนุนฟรีซิลเวอร์ข่าวลือเกี่ยวกับการกระทำผิดศีลธรรมที่เขาอาจกระทำขณะอาศัยอยู่ในวอชิงตัน ดี.ซี. และสภานิติบัญญัติของยูทาห์ถูกควบคุมโดยพรรคเดโมแครต[31]ครอบครัวแม็กคูนเป็นเพื่อนสนิทกับเฮเบอร์ เจ. แกรนท์ประธานคริสตจักรแอลดีเอสคนที่เจ็ดและอัครสาวกแอลดีเอสที่ ได้รับการแต่งตั้ง [32]แม้ว่าคริสตจักร LDS จะตัดสินใจ (เพียงไม่กี่สัปดาห์ก่อนหน้านั้น) ว่าจะอยู่ห่างจากการเมืองของรัฐ แต่ McCune ก็ขอความช่วยเหลือจากคริสตจักร Grant ในการชนะการเลือกตั้ง[30] Grant ปรึกษาหารือกับJoseph F. Smith (อัครสาวกและประธาน LDS คนที่หก) และJohn Henry Smith (สมาชิกโควรัมอัครสาวกสิบสองและฝ่ายประธานสูงสุดของคริสตจักร LDS) ซึ่งทั้งคู่สนับสนุนการเสนอตัวเป็นวุฒิสมาชิกของ McCune [30]แต่ McCune ไม่ใช่คนเดียวที่พยายามหาเสียงชิงตำแหน่งนี้ อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร William H. Kingก็ลงสมัครเช่นกัน (และได้รับการสนับสนุนจากอัครสาวกสองคน) เช่นเดียวกับJames Moyle (ทนายความที่มีชื่อเสียงและผู้ก่อตั้งพรรคเดโมแครตของยูทาห์ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากสมาชิกสภานิติบัญญัติของรัฐ) และGeorge Q. Cannon (อัครสาวกและสมาชิกฝ่ายประธานสูงสุด) [30]

ในเวลานั้น สมาชิกวุฒิสภายังคงได้รับเลือกโดยสภานิติบัญญัติของรัฐตามลำดับ[30]สภานิติบัญญัติของรัฐยูทาห์ประชุมกันในเดือนมกราคม พ.ศ. 2442 [33]มีสมาชิกพรรครีพับลิกัน 13 คน และสมาชิกพรรคเดโมแครต 50 คนในสภานิติบัญญัติของรัฐ[34]ตั้งแต่แรกเริ่ม McCune ถือเป็นผู้สมัครชั้นนำ[33]แต่สภานิติบัญญัติก็ไม่สามารถหาเสียงในการเลือกตั้งได้อย่างรวดเร็ว มีการลงคะแนนเสียง 121 เสียง แต่ไม่มีผู้ชนะ[33] McCune ขาดคะแนนเสียงหนึ่งหรือสองเสียงจึงจะชนะในบัตรลงคะแนนหลายใบ[33]เมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ ก่อนการลงคะแนนเสียงรอบที่ 122 ตัวแทนของรัฐ Albert A. Law (สมาชิกพรรครีพับลิกันจากCache Countyและผู้สนับสนุน Cannon) อ้างว่า McCune เสนอเงิน 1,500 ดอลลาร์ให้เขาเป็นค่าโหวต[35] McCune ปฏิเสธข้อกล่าวหานี้อย่างหนักแน่น และมีการจัดตั้งสภานิติบัญญัติที่มีสมาชิก 7 คนเพื่อสอบสวนข้อกล่าวหานี้[33] [35]คณะกรรมการลงมติ 7 ต่อ 2 เสียงเพื่อยกเลิกข้อกล่าวหาของแม็กคูน และผลลัพธ์นี้ได้ประกาศต่อสภานิติบัญญัติเมื่อวันที่ 6 มีนาคม[33] [35]การลงคะแนนเสียงเริ่มดำเนินการอีกครั้ง และเมื่อวันที่ 8 มีนาคม ในการลงคะแนนเสียงครั้งที่ 149 แม็กคูนยังคงไม่มีคะแนนเสียงเพียงพอที่จะได้รับเลือกตั้ง (เขามีคะแนนเสียงเพียง 25 คะแนน) [33] [35]สภานิติบัญญัติปิดสมัยประชุมโดยไม่ได้เลือกสมาชิกวุฒิสภา[36]และแม็กคูนเดินทางไปทั่วยุโรปเป็นเวลาหลายสัปดาห์เพื่อฟื้นฟูสุขภาพ (และกลับมาในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2442) [37]

ที่นั่งวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาของรัฐยูทาห์ยังคงว่างอยู่จนถึงเดือนมกราคม พ.ศ. 2444

เวอร์มอนต์

ดูเพิ่มเติม

กระดุมการเมืองเซลลูลอยด์ขาวดำปลายศตวรรษที่ 19 ด้านบนเขียนว่า "สำหรับวุฒิสมาชิกสหรัฐ" และด้านล่างเขียนว่า "เอ็มเอ ฮันนา" โดยมีกรอบเป็นภาพของผู้สมัคร
ปุ่มหาเสียงของ มาร์ค ฮันนาในโอไฮโอ

หมายเหตุ

  1. ^ ในฐานะประธานการประชุมพรรครีพับลิกัน
  2. ^ ในฐานะประธานคณะกรรมาธิการประชาธิปไตย
  3. ^ "การแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญสหรัฐอเมริกาครั้งที่ 17: การเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาโดยตรง (1913)" สำนักงานบริหารเอกสารและบันทึกแห่งชาติ 8 กุมภาพันธ์ 2022
  4. ^ ab "ผู้สืบทอดตำแหน่งของไวท์ไม่ได้ถูกเปิดเผย". The New York Times . 17 มกราคม 1899. หน้า 2.
  5. ^ "Hawley ได้รับการเลือกตั้งในคอนเนตทิคัต". The New York Times . 18 มกราคม 1899. หน้า 2.
  6. ^ “DEADLOCK IN DELAWARE”. The New York Times . 17 มกราคม 1899. หน้า 1, 2.
  7. ^ ab "ประวัติของวุฒิสมาชิก Pasco". The New York Times . 4 มีนาคม 1899. หน้า 2
  8. ^ "วารสารสภาผู้แทนราษฎรแห่งรัฐเมน พ.ศ. 2442 สภานิติบัญญัติสมัยที่ 69" วารสารสภาผู้แทนราษฎร ออกัสตา: วารสารเคนเนเบก พิมพ์ครั้งที่ 91 พ.ศ. 2442
  9. ^ โดย Public Opinion. 1898. หน้า 137.
  10. ^ "Henry Cabot Lodge Re-elected". The New York Times . 18 มกราคม 1899. หน้า 2.
  11. ^ "SENATORS FORMALLY ELEECTED". The Chicago Daily Tribune . 19 มกราคม 1899. หน้า 2.
  12. ^ "Cockrell ได้รับการเลือกตั้งอีกครั้งในรัฐมิสซูรี" The New York Times . 18 มกราคม 1899. หน้า 2
  13. ^ "ไม่มีการเลือกตั้งในเนแบรสกา". The New York Times . หน้า 2.
  14. ^ "Stewart Re-elected in Nevada". The New York Times . 25 มกราคม 1899. หน้า 2.
  15. ^ การเลือกตั้งวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา — 1899, หน้า 244
  16. ^ วารสารของสมัชชาสมัยที่สิบเก้าของสภานิติบัญญัติแห่งรัฐเนวาดา พ.ศ. 2442 (PDF) . คาร์สันซิตี, เนวาดา: สำนักงานการพิมพ์ของรัฐ พ.ศ. 2442. หน้า 34
  17. ^ "KEAN UNITED STATES SENATOR". The New York Times . 25 มกราคม 1899. หน้า 2.
  18. ^ "การเลือกตั้งในนอร์ทดาโคตา". The New York Times . 21 มกราคม 1899. หน้า 1.
  19. ^ "Culberson ได้รับการเลือกตั้งในเท็กซัส". The New York Times . 25 มกราคม 1899. หน้า 2.
  20. ^ "ยูทาห์ล้มเหลวในการเลือกตั้งวุฒิสมาชิก" Boston Evening Transcript 10 มีนาคม 1899 สืบค้นเมื่อ30 เมษายน 2010
  21. ^ "วุฒิสมาชิก Proctor ได้รับการเลือกตั้งอีกครั้ง". The New York Times . 19 ตุลาคม 1898. หน้า 4.
  22. ^ "การเลือกตั้งในวอชิงตัน". The New York Times . 2 กุมภาพันธ์ 1899. หน้า 2.
  23. ^ ab "วุฒิสมาชิกคนใหม่ของเวสต์เวอร์จิเนีย". The New York Times . 26 มกราคม 1899. หน้า 2
  24. ^ “Quarles ได้รับการเลือกตั้งในวิสคอนซิน”. The New York Times . 1 กุมภาพันธ์ 1899. หน้า 8.
  25. ^ "คลาร์กได้รับการเลือกตั้งใหม่ในไวโอมิง". The New York Times . 25 มกราคม 1899. หน้า 2.
  26. ^ ab "Hayward Elected in Nebraska". The New York Times . 9 มีนาคม 1899. หน้า 2
  27. ^ เบิร์ด, หน้า 93.
  28. ^ "วุฒิสมาชิกมาร์ตินได้รับการเลือกตั้งอีกครั้ง" The New York Times . 20 ธันวาคม 1899. หน้า 9
  29. ^ "แคมเปญของเรา - การแข่งขันชิงตำแหน่งวุฒิสมาชิกสหรัฐอเมริกาของรัฐแมริแลนด์ - 00, 1898" www.ourcampaigns.com . สืบค้นเมื่อ2022-11-05 .
  30. ^ abcde Alexander, หน้า 10
  31. ^ abc พาวเวลล์, หน้า 70
  32. ^ วาดลีย์.
  33. ↑ abcdefg วิทนีย์ 1916, p. 527.
  34. ^ สมูท, หน้า 860.
  35. ^ abcd Smoot, หน้า 863
  36. ^ "ยูทาห์กับวุฒิสมาชิกหนึ่งคน" (PDF) . The New York Times . 11 มีนาคม 1899
  37. ^ Whitney1904, หน้า 508.

อ้างอิง

  • การแบ่งพรรคการเมืองในวุฒิสภา ตั้งแต่ปี 1789 ถึงปัจจุบัน ผ่านทาง Senate.gov
  • การดำเนินการต่อหน้าคณะกรรมาธิการว่าด้วยสิทธิพิเศษและการเลือกตั้งของวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาในประเด็นการประท้วงต่อต้านฝ่ายขวาเกี่ยวกับการที่นายรีด สมูต วุฒิสมาชิกจากรัฐยูทาห์ ดำรงตำแหน่งอยู่ เล่มที่ 1. วอชิงตัน ดี.ซี. : สำนักพิมพ์ของรัฐบาลสหรัฐอเมริกา . 2449
  • Alexander, Thomas G. (1996). ลัทธิมอร์มอนในช่วงเปลี่ยนผ่าน . Urbana, Illinois : University of Illinois Press .
  • Byrd, Robert C. (1 ตุลาคม 1993). Wolff, Wendy (ed.). The Senate, 1789–1989: Historical Statistics, 1789–1992. United States Senate Historical Office (เล่ม 4 ฉบับครบรอบ 200 ปี) Washington, DC : US Government Printing Office ISBN 9780160632563-
  • Maisel, Louis S. (2001). ชาวยิวในวงการการเมืองอเมริกัน . Lanham, Maryland : Rowman & Littlefield
  • พาวเวลล์, อัลลัน เคนท์ (1995). สารานุกรมประวัติศาสตร์ยูทาห์ . ซอลต์เลกซิตี้: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยยูทาห์ .
  • Rhoades, Henry Eckford; McPherson, Edward; Schem, AJ; Ottarson, FJ; Cleveland, John F.; Greeley, Horace (1899). "United States Senators". The Tribune Almanac and Political Register 1899. New York : The Tribune Association . หน้า 255–256 – ผ่านHathi Trust Digital Library
  • Rhoades, Henry Eckford; McPherson, Edward; Schem, AJ; Ottarson, FJ; Cleveland, John F.; Greeley, Horace (1900). "United States Senators". The Tribune Almanac and Political Register 1900. New York : The Tribune Association . หน้า 240–247 – ผ่านHathi Trust Digital Library
  • วาดลีย์, คาร์มา (19 เมษายน 2544) “สมบัติล้ำค่าอายุกว่า 100 ปี” Deseret News
  • Whitney, Orson F. (ตุลาคม 1904) ประวัติศาสตร์ของยูทาห์ เล่มที่ IV ชีวประวัติ George Q. Cannon & Sons., Co.
  • Whitney, Orson F. (1916). ประวัติศาสตร์ยอดนิยมของยูทาห์. Deseret News {{cite book}}: |work=ไม่สนใจ ( ช่วยด้วย )
  • “นายเดพิว ผู้แทนวุฒิสมาชิก” (PDF) . เดอะนิวยอร์กไทมส์ . 13 มกราคม พ.ศ. 2442
  • “วุฒิสมาชิกเมอร์ฟีได้รับการเสนอชื่ออีกครั้ง” (PDF) . The New York Times . 13 มกราคม พ.ศ. 2442
  • “การเลือกตั้งนายเดอเพว” (PDF) . เดอะนิวยอร์กไทมส์ . 18 มกราคม พ.ศ. 2442
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=การเลือกตั้งวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาปี 1898–99&oldid=1230397571"