| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
30 จาก 90 ที่นั่งในวุฒิสภาสหรัฐ (รวมถึงการเลือกตั้งพิเศษ) จำเป็นต้องมี 46 ที่นั่งจึงจะได้เสียงข้างมาก | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ผลการเลือกตั้ง : พรรคเดโมแครตได้ พรรคเดโมแครต ได้ พรรครีพับลิ กันได้ พรรค รีพับลิกัน ได้รับ พรรค เงินได้ สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
การเลือกตั้งวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาในปี 1898–99จัดขึ้นในวันที่ต่างๆ กันในรัฐต่างๆ เนื่องจาก การเลือกตั้ง วุฒิสภาสหรัฐอเมริกา เหล่านี้ เกิดขึ้นก่อนการให้สัตยาบันต่อการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญครั้งที่ 17ในปี 1913 วุฒิสมาชิกจึงได้รับเลือกโดยสภานิติบัญญัติของรัฐวุฒิสมาชิกได้รับการเลือกตั้งในช่วงเวลาต่างๆ ตลอดปี 1898 และ 1899 และที่นั่งอาจถูกเติมเต็มช้าไปหลายเดือนหรือยังคงว่างเนื่องจากไม่สามารถดำเนินการทางกฎหมายได้ [ 3]ใน การเลือกตั้งครั้งนี้ วุฒิสมาชิกในชั้นที่ 1 จะหมดวาระลง
พรรครีพับลิกันได้รับที่นั่งเพิ่มขึ้นแปดที่นั่งโดยที่พรรคเดโมแครตและพรรคการเมืองย่อยอื่นๆ อีกหลายพรรคเสียที่นั่งไป พรรคเดโมแครตได้รับที่นั่งเพิ่มขึ้นอย่างมากใน การเลือกตั้ง สภาผู้แทนราษฎรปี 1898อย่างไรก็ตาม กลุ่มวุฒิสมาชิกนี้ได้รับการเลือกตั้งครั้งล่าสุดในปี 1892ซึ่งนับจากนั้นเป็นต้นมา ได้มีการจัดแนวทางการเมืองครั้งใหญ่ขึ้นสภานิติบัญญัติของรัฐหลายแห่งในรัฐทางตอนเหนือที่เคยอยู่ภายใต้การควบคุมของพรรคเดโมแครตในช่วงที่พรรคการเมืองที่สามเป็นพรรคการเมืองหลักได้พลิกกลับในช่วงที่พรรครีพับลิกันครองเสียงข้างมากในปี1894และ1896ส่งผลให้พรรคได้รับที่นั่งเพิ่มขึ้นมากมายในปี 1898
พรรคเดโมแครตพลิกสถานการณ์ที่นั่งที่พรรครีพับลิกันระดับซิลเวอร์เคยครองในรัฐมอนทานา ขณะที่พรรครีพับลิกันพลิกสถานการณ์ที่นั่งที่พรรคประชานิยมเคยครองในรัฐเนแบรสกา ในนอร์ทดาโคตา วิสคอนซิน อินเดียนา เวสต์เวอร์จิเนีย แมริแลนด์ นิวยอร์ก และนิวเจอร์ซี พรรครีพับลิกันพลิกสถานการณ์ที่นั่งที่พรรคเดโมแครตเคยครอง
สภานิติบัญญัติของรัฐจำนวนมากไม่สามารถสรรหาสมาชิกวุฒิสภาได้ในช่วงการเลือกตั้งครั้งนี้: ในรัฐยูทาห์พรรครีพับลิกันระดับซิลเวอร์ไม่สามารถคว้าชัยชนะในการเลือกตั้งซ้ำได้ ในเดลาแวร์และแคลิฟอร์เนีย พรรคเดโมแครตสามารถคว้าชัยชนะได้ และในเพนซิลเวเนีย ที่นั่ง ของพรรครีพับลิกันก็ต้องหายไป
ในเนแบรสกาและฟลอริดา วุฒิสมาชิกได้รับการเลือกตั้งไม่นานหลังจากการเริ่มต้นของรัฐสภาชุดที่ 56ในวันที่ 4 มีนาคม
ในรัฐโอเรกอน มีการเลือกตั้งพิเศษเพื่อเติมที่นั่งที่ว่าง
การแบ่งพรรควุฒิสภา รัฐสภาชุดที่ 56 (พ.ศ. 2442–2444)
หลังการเลือกตั้งพิเศษในวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2441 ในโอเรกอน
ดี1 | ดี2 | ดี3 | ดี4 | ดี5 | |||||
ดี15 | ดี14 | ดี13 | ดี12 | ดี11 | ดี10 | ดี9 | ดี8 | ดี7 | ดี6 |
ดี16 | ดี17 | ดี18 | ดี19 | ดี20 รัน | ดี21 รัน | ดี22 รัน | ดี23 รัน | ดี24 รัน | ดี25 รัน |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
พี5 รัน | D 34 เกษียณอายุ | D 33 เกษียณอายุ | D 32 เกษียณอายุ | D 31 เกษียณอายุ | ดี30 รัน | ดี29 รัน | ดี28 รัน | ดี27 รัน | ดี26 รัน |
พี4 | พี3 | พี2 | พี1 | ส2 | ส1 | ส.ร. 1 | เอสอาร์2 | SR 3 รัน | เอสอาร์4 รัน |
ความหลากหลาย ↓ | SR 5 รัน | ||||||||
ร36 รัน | ร37 รัน | ร38 รัน | ร39 รัน | ร40 รัน | ร41 รัน | ร42 รัน | ร43 รัน | ร44 รัน | |
ร35 รัน | ร34 รัน | ร33 | ร32 | ร31 | ร30 | ร29 | ร28 | ร27 | ร26 |
ร16 | ร17 | ร18 | ร19 | ร20 | ร21 | ร22 | ร23 | ร24 | ร25 |
ร15 | ร14 | ร13 | ร12 | ร11 | ร10 | ร9 | ร8 | ร7 | ร6 |
ร1 | ร2 | อาร์3 | ร4 | ร5 |
ดี1 | ดี2 | ดี3 | ดี4 | ดี5 | |||||
ดี15 | ดี14 | ดี13 | ดี12 | ดี11 | ดี10 | ดี9 | ดี8 | ดี7 | ดี6 |
ดี16 | ดี17 | ดี18 | ดี19 | D 20 ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง | D 21 ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง | D 22 ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง | D 23 ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง | ดี24 โฮลด์ | D 25 ได้กำไร จาก SR |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
R 50 ได้กำไร จาก D | SR 3 ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้ง | เอสอาร์2 | ส.ร. 1 | ส1 | ส2 | พี1 | พี2 | พี3 | พี4 |
R 49 ได้กำไร จาก D | R 48 ได้กำไร จาก D | R 47 ได้กำไร จาก D | R 46 ได้กำไร จาก D | R 45 ได้กำไร จาก D | R 44 ได้กำไร จาก D | R 43 โฮลด์ | V 1 D การสูญเสีย | V 2 D การสูญเสีย | V 3 D การสูญเสีย |
เสียงส่วนใหญ่ → | |||||||||
ร. 42 ได้รับการเลือกตั้งใหม่ | V 6 R การสูญเสีย | V5 SR สูญเสีย | V 4 P การสูญเสีย | ||||||
ร. 36 ได้รับการเลือกตั้งใหม่ | ร. 37 ได้รับการเลือกตั้งใหม่ | ร. 38 ได้รับการเลือกตั้งใหม่ | ร. 39 ได้รับการเลือกตั้งใหม่ | ร. 40 ได้รับการเลือกตั้งใหม่ | ร. 41 ได้รับการเลือกตั้งใหม่ | ||||
ร. 35 ได้รับการเลือกตั้งใหม่ | ร. 34 ได้รับการเลือกตั้งใหม่ | ร33 | ร32 | ร31 | ร30 | ร29 | ร28 | ร27 | ร26 |
ร16 | ร17 | ร18 | ร19 | ร20 | ร21 | ร22 | ร23 | ร24 | ร25 |
ร15 | ร14 | ร13 | ร12 | ร11 | ร10 | ร9 | ร8 | ร7 | ร6 |
ร1 | ร2 | อาร์3 | ร4 | ร5 |
ดี1 | ดี2 | ดี3 | ดี4 | ดี5 | |||||
ดี15 | ดี14 | ดี13 | ดี12 | ดี11 | ดี10 | ดี9 | ดี8 | ดี7 | ดี6 |
ดี16 | ดี17 | ดี18 | ดี19 | ดี20 | ดี21 | ดี22 | ดี23 | ดี24 | ดี25 |
เอสอาร์3 | เอสอาร์2 | ส.ร. 1 | ส1 | ส2 | พี1 | พี2 | พี3 | พี4 | D 26 ได้รับการแต่งตั้ง |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ร50 | ร49 | ร48 | ร47 | ร46 | ร45 | ร44 | วี1 | วี2 | วี3 |
เสียงส่วนใหญ่ → | ร43 | ||||||||
วี5 | วี4 | ||||||||
ร36 | ร37 | ร38 | ร39 | ร40 | ร41 | ร42 | |||
ร35 | ร34 | ร33 | ร32 | ร31 | ร30 | ร29 | ร28 | ร27 | ร26 |
ร16 | ร17 | ร18 | ร19 | ร20 | ร21 | ร22 | ร23 | ร24 | ร25 |
ร15 | ร14 | ร13 | ร12 | ร11 | ร10 | ร9 | ร8 | ร7 | ร6 |
ร1 | ร2 | อาร์3 | ร4 | ร5 |
สำคัญ: |
|
---|
ในการเลือกตั้งครั้งนี้ ผู้ชนะจะได้รับการจัดที่นั่งในปี พ.ศ. 2441 หรือในปี พ.ศ. 2442 ก่อนวันที่ 4 มีนาคม โดยเรียงตามวันที่เลือกตั้ง
สถานะ | ผู้ดำรงตำแหน่ง | ผลลัพธ์ | ผู้สมัคร | ||
---|---|---|---|---|---|
วุฒิสมาชิก | งานสังสรรค์ | ประวัติการเลือกตั้ง | |||
โอไฮโอ (ชั้น 1) | มาร์ค ฮันน่า | พรรครีพับลิกัน | พ.ศ. 2440 (แต่งตั้ง) | ผู้ได้รับแต่งตั้งชั่วคราวได้รับเลือก เมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2441ผู้ ได้รับเลือกยังได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งในวาระต่อไป ดังรายละเอียดด้านล่าง |
|
โอเรกอน (ชั้น 3) | ว่าง | สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือก เมื่อวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2441พรรครี พับลิกันได้ รับชัยชนะ |
|
ในการเลือกตั้งตามปกตินี้ ผู้ชนะจะได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งตั้งแต่วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2442 ตามลำดับรัฐ
การเลือกตั้งทั้งหมดครอบคลุมที่นั่งชั้น 1
สถานะ | ผู้ดำรงตำแหน่ง | ผลลัพธ์ | ผู้สมัคร | ||
---|---|---|---|---|---|
วุฒิสมาชิก | งานสังสรรค์ | ประวัติการเลือกตั้ง | |||
แคลิฟอร์เนีย | สตีเฟ่น เอ็ม. ไวท์ | ประชาธิปไตย | 1893 | ผู้ดำรงตำแหน่งเกษียณอายุแล้ว สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง[4]พรรค เดโมแครตพ่าย แพ้ ที่นั่งยังว่างจนถึงวันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2443 |
|
คอนเนตทิคัต | โจเซฟ ฮอว์ลีย์ | พรรครีพับลิกัน | 1881 1887 1893 | ดำรงตำแหน่งอีกครั้งในวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2442 [5] |
|
เดลาแวร์ | จอร์จ เกรย์ | ประชาธิปไตย | 1885 (พิเศษ) 1887 1893 | ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง[6]พรรค เดโมแครตแพ้ ที่นั่งยังคงว่างจนถึงปี 1903 | จอร์จ เกรย์ (เดโมแครต) [ ข้อมูลสูญหาย ] |
ฟลอริดา | ซามูเอล ปาสโก | ประชาธิปไตย | 1887 1893 (ไม่ผ่านการเลือกตั้ง) 1893 (แต่งตั้ง) 1893 (พิเศษ) | สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง[7]พรรค เดโมแครตพ่ายแพ้ ผู้ดำรงตำแหน่งได้รับการแต่งตั้งให้เริ่มดำรงตำแหน่ง[7] ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งเพื่อสิ้นสุดวาระ ดูด้านล่าง | [ ข้อมูลสูญหาย ] |
อินเดียน่า | เดวิด เทอร์ปี้ | ประชาธิปไตย | 1863 (พิเศษ) 1863 (เกษียณ) 1887 1893 | ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ ผู้ชนะการเลือกตั้งได้รับเลือกเมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2442 พรรค รีพับลิกันได้รับ ชัยชนะ |
|
เมน | ยูจีน เฮล | พรรครีพับลิกัน | 1881 1887 1893 | ดำรงตำแหน่งต่อในวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2442 |
|
แมรีแลนด์ | อาเธอร์ พี. กอร์แมน | ประชาธิปไตย | 1880 1886 1892 | ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2441 [9] พรรครีพับลิกัน ได้ รับชัยชนะ |
|
แมสซาชูเซตส์ | เฮนรี่ คาบ็อต ลอดจ์ | พรรครีพับลิกัน | 1893 | ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้งในปี พ.ศ. 2442 |
|
มิชิแกน | จูเลียส ซี. เบอร์โรวส์ | พรรครีพับลิกัน | 1895 (พิเศษ) | ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้งในปี พ.ศ. 2442 |
|
มินนิโซตา | คุชแมน เดวิส | พรรครีพับลิกัน | 1886 1892 | ดำรงตำแหน่งต่อในวันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2442 [11] |
|
มิสซิสซิปปี้ | เฮอร์นันโด มันนี่ | ประชาธิปไตย | พ.ศ. 2440 (แต่งตั้ง) | ได้รับการแต่งตั้งชั่วคราวในปี พ.ศ. 2442 |
|
มิสซูรี่ | ฟรานซิส ค็อกเครล | ประชาธิปไตย | 1874 1881 1887 1893 | ดำรงตำแหน่งอีกครั้งในวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2442 [12] |
|
มอนทาน่า | ลี แมนเทิล | ซิลเวอร์รีพับลิกัน | 1895 (พิเศษ) | ผู้ดำรงตำแหน่งสูญเสียการเสนอชื่อ ใหม่ มีการเลือกตั้ง วุฒิสมาชิกคนใหม่ในปี พ.ศ. 2442 ได้รับชัยชนะในระบอบประชาธิปไตย |
|
เนแบรสกา | วิลเลียม วี. อัลเลน | ประชานิยม | 1893 | ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง[13] พรรคประชานิยมพ่ายแพ้ที่นั่ง ถูกเติมเต็มในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2442 ดูด้านล่าง | ▌ วิลเลียม วี. อัลเลน (ป๊อปปูลิสต์) |
เนวาดา | วิลเลียม สจ๊วร์ต | ซิลเวอร์รีพับลิกัน | 1887 1893 | ดำรงตำแหน่งต่อในวันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2442 [14] |
|
นิวเจอร์ซีย์ | เจมส์ สมิธ จูเนียร์ | ประชาธิปไตย | 1893 | ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2442 [17] พรรครีพับลิกัน ได้ รับชัยชนะ |
|
นิวยอร์ค | เอ็ดเวิร์ด เมอร์ฟี่ จูเนียร์ | ประชาธิปไตย | 1893 | ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2442 พรรค รีพับลิกันได้รับชัยชนะ |
|
นอร์ทดาโคตา | วิลเลียม เอ็น โรช | ประชาธิปไตย | 1893 | ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้งซ้ำ วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2442 [18] พรรครีพับลิกัน ได้ รับชัยชนะ |
|
โอไฮโอ | มาร์ค ฮันน่า | พรรครีพับลิกัน | พ.ศ. 2440 (แต่งตั้ง) | ผู้ได้รับการแต่งตั้งชั่วคราวได้รับเลือกเมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2441 ผู้ชนะการเลือกตั้งยังได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งจนครบวาระอีกด้วย ดูข้างต้น |
|
เพนซิลเวเนีย | แมทธิว เอส. คีย์ | พรรครีพับลิกัน | 1887 1893 | สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง พรรครีพับลิกัน พ่าย แพ้ ผู้ดำรงตำแหน่งเดิมได้รับการแต่งตั้งให้เริ่มดำรงตำแหน่ง แต่วุฒิสภาปฏิเสธเอกสารรับรอง ที่นั่งจะว่างจนถึงปี 1901 | ▌ แมทธิว เอส. คีย์ (พรรครีพับลิกัน) |
โรดไอแลนด์ | เนลสัน ดับเบิลยู. อัลดริช | พรรครีพับลิกัน | 1881 (พิเศษ) 1886 1892 | ดำรงตำแหน่งต่อไปในปี พ.ศ. 2441 |
|
เทนเนสซี | วิลเลียม บี. เบต | ประชาธิปไตย | 1887 1893 | ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้งในปี พ.ศ. 2442 |
|
เท็กซัส | โรเจอร์ คิว มิลส์ | ประชาธิปไตย | 1892 1893 | เกษียณอายุราชการแล้ว วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2442 [19] ยึดมั่นในหลักประชาธิปไตย |
|
ยูทาห์ | แฟรงค์ เจ. แคนนอน | ซิลเวอร์รีพับลิกัน | 1896 | สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง[20] พรรครีพับลิกันพ่ายแพ้ ที่นั่งจะว่างจนถึงปี 1901 |
|
เวอร์มอนต์ | เรดฟิลด์ พร็อคเตอร์ | พรรครีพับลิกัน | 1891 (แต่งตั้ง) 1892 (พิเศษ) 1892 | ดำรงตำแหน่งอีกครั้งใน วัน ที่19 ตุลาคม พ.ศ. 2441 [21] |
|
เวอร์จิเนีย | จอห์น ดับเบิ้ลยู แดเนียล | ประชาธิปไตย | 1887 1893 | ได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้งในปี พ.ศ. 2442 |
|
วอชิงตัน | จอห์น แอล. วิลสัน | พรรครีพับลิกัน | 1895 (พิเศษ) | ผู้ดำรงตำแหน่งแพ้การเลือกตั้ง ใหม่มีการเลือกตั้ง วุฒิสมาชิกคนใหม่ เมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2442 [22] พรรครีพับลิกันครองอำนาจ |
|
เวสต์เวอร์จิเนีย | ชาร์ลส์ เจ. ฟอล์กเนอร์ | ประชาธิปไตย | 1887 1893 | เกษียณอายุราชการแล้ว วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2442 [23] พรรครีพับลิกัน ได้ รับชัยชนะ |
|
วิสคอนซิน | จอห์น แอล. มิตเชลล์ | ประชาธิปไตย | 1893 | เกษียณอายุราชการแล้ว วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกเมื่อวันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2442 [24] พรรครีพับลิกัน ได้ รับชัยชนะ |
|
ไวโอมิง | คลาเรนซ์ ดี. คลาร์ก | พรรครีพับลิกัน | 1895 (พิเศษ) | ดำรงตำแหน่งต่อในวันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2442 [25] |
|
ในการเลือกตั้งครั้งนี้ ผู้ชนะจะได้รับเลือกในปี พ.ศ. 2442 หลังวันที่ 4 มีนาคม และได้นั่งในรัฐสภาชุดที่ 56
สถานะ | ผู้ดำรงตำแหน่ง | ผลลัพธ์ | ผู้สมัคร | ||
---|---|---|---|---|---|
วุฒิสมาชิก | งานสังสรรค์ | ประวัติการเลือกตั้ง | |||
เนแบรสกา (ชั้น 1) | ว่าง | สภานิติบัญญัติล้มเหลวในการเลือกตั้ง ดูข้างต้น วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือกในช่วงปลาย วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2442 [ 26] พรรครีพับลิกัน ได้ รับชัยชนะ |
| ||
ฟลอริดา (ชั้น 1) | ซามูเอล ปาสโก | ประชาธิปไตย | 1887 1893 (ไม่ผ่านการเลือกตั้ง) 1893 (แต่งตั้ง) 1893 (พิเศษ) 1899 (ไม่ผ่านการเลือกตั้ง) 1899 (แต่งตั้ง) | ผู้ได้รับการแต่งตั้งชั่วคราวแพ้การเลือกตั้งเพื่อดำรงตำแหน่งจนครบวาระ วุฒิสมาชิกคนใหม่ได้รับเลือก เมื่อวันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2442 [ 27] ยึดมั่นในระบอบประชาธิปไตย |
|
ในการเลือกตั้งครั้งนี้ ผู้ชนะจะได้เข้าสู่รัฐสภาชุดที่ 57เริ่มตั้งแต่วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2444
สถานะ | ผู้ดำรงตำแหน่ง | ผลลัพธ์ | ผู้สมัคร | ||
---|---|---|---|---|---|
วุฒิสมาชิก | งานสังสรรค์ | ประวัติการเลือกตั้ง | |||
เวอร์จิเนีย (ชั้น 2) | โทมัส เอส. มาร์ติน | ประชาธิปไตย | 1893 (ช่วงต้น) | ผู้ดำรงตำแหน่งได้รับการเลือกตั้งใหม่อีกครั้งในช่วงต้นวันที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2442 โดยเริ่มดำรงตำแหน่งตั้งแต่วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2444 [28] |
|
ส่วนนี้ต้องการการขยายเพิ่มเติมคุณสามารถช่วยได้โดยการเพิ่มข้อมูลเข้าไป ( พฤศจิกายน 2022 ) |
| ||||||||||||||||
สมาชิก สมัชชาใหญ่แห่งรัฐแมริแลนด์จำนวน 80 คน | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
หลุยส์ อี. แม็กโคมาสได้รับการเลือกตั้งด้วยคะแนนเสียงที่ไม่ทราบแน่ชัดสำหรับที่นั่งระดับ 1 [29]
การเลือกตั้งในนิวยอร์กจัดขึ้นเมื่อวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2442
เอ็ดเวิร์ด เมอร์ฟี จูเนียร์จากพรรคเดโมแครตได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งนี้ในปี 1893และวาระการดำรงตำแหน่งของเขาจะสิ้นสุดลงในวันที่ 3 มีนาคม 1899 ในการเลือกตั้งระดับรัฐในเดือนพฤศจิกายน 1898พรรครีพับลิกัน 27 คนและพรรคเดโมแครต 23 คนได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งในวุฒิสภาของรัฐเป็นระยะเวลา 2 ปี (1899–1900) และพรรครีพับลิกัน 88 คนและพรรคเดโมแครต 62 คนได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งในสภานิติบัญญัติในปี 1899 สภานิติบัญญัติแห่งรัฐนิวยอร์กชุดที่ 122ประชุมกันตั้งแต่วันที่ 4 มกราคมถึง 28 เมษายน 1899 ที่ เมืองออลบานี รัฐ นิวยอร์ก
คณะรีพับลิกันประชุมกันเมื่อวันที่ 12 มกราคม โดยมีวุฒิสมาชิกรัฐHobart Krumเป็นประธาน พวกเขาเสนอชื่อChauncey M. Depewด้วยคะแนนเสียงเป็นเอกฉันท์ Depew ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของนิวยอร์กตั้งแต่ปี 1864 ถึงปี 1865 และเป็นผู้สมัครตัวเต็งที่จะสืบทอดตำแหน่งต่อจากThomas C. Plattในการเลือกตั้งพิเศษของวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาในปี 1881เมื่อเขาถอนตัวหลังจากการลงคะแนนเสียงครั้งที่ 41 ควบคู่ไปกับอาชีพทางการเมืองของเขา เขาก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นใน ระบบรถไฟ Vanderbiltโดยดำรงตำแหน่งประธานของNew York Central และ Hudson River Railroadตั้งแต่ปี 1885 ถึงปี 1898 และดำรงตำแหน่งในบริษัทรถไฟอื่น ๆ อีกหลายสิบแห่ง
คณะกรรมาธิการพรรคเดโมแครต ประชุมกันเมื่อวันที่ 12 มกราคม โดยมี จอร์จ ดับเบิลยู พลันคิตต์วุฒิสมาชิกรัฐ เป็นประธาน และได้เสนอชื่อ เอ็ดเวิร์ด เมอร์ฟี จูเนียร์วุฒิสมาชิกสหรัฐฯ คนปัจจุบันอีกครั้งด้วยคะแนนเสียงเป็นเอกฉันท์
Chauncey M. Depew เป็นผู้ที่ได้รับเลือกจากทั้งสภานิติบัญญัติและวุฒิสภาแห่งรัฐ และได้รับเลือกให้เป็นประธานาธิบดี
บ้าน | พรรครีพับลิกัน | ประชาธิปไตย | ||
---|---|---|---|---|
วุฒิสภาแห่งรัฐ (50 คน) | 27 | เอ็ดเวิร์ด เมอร์ฟี่ จูเนียร์ | 23 | |
สภานิติบัญญัติแห่งรัฐ (150 คน) | 84 | เอ็ดเวิร์ด เมอร์ฟี่ จูเนียร์ | 60 |
หมายเหตุ: การลงคะแนนเสียงเกิดขึ้นในวันที่ 17 มกราคม แต่ทั้งสองสภาได้ประชุมร่วมกันในวันที่ 18 มกราคม เพื่อเปรียบเทียบการเสนอชื่อและประกาศผล
ในช่วงกลางเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2441 อัลเฟรด ดับเบิลยู แม็กคูนตัดสินใจลงสมัครชิงตำแหน่งวุฒิสมาชิกสหรัฐจาก พรรคเดโมแคร ต[30]สมาชิกสภานิติบัญญัติของรัฐได้ระบุแล้วว่าจะไม่สนับสนุนแฟรงก์ เจ.แคนนอน ผู้ดำรงตำแหน่งอยู่ ให้ดำรงตำแหน่งต่อ แคนนอน ซึ่งเป็นสมาชิกพรรครี พับลิกันได้ลงคะแนนเสียงคัดค้านพระราชบัญญัติดิงลีย์ซึ่งจะทำให้ภาษีน้ำตาลสูงขึ้นและช่วยอุตสาหกรรมน้ำตาลในยูทาห์[31]ร่างพระราชบัญญัติดิงลีย์ได้รับการสนับสนุนอย่างแข็งขันจากลำดับชั้นของคริสตจักรแอลดีเอส ซึ่งปัจจุบันคัดค้านการเลือกตั้งซ้ำของเขา[31]ปัจจัยอื่นๆ ได้แก่ การสนับสนุนฟรีซิลเวอร์ข่าวลือเกี่ยวกับการกระทำผิดศีลธรรมที่เขาอาจกระทำขณะอาศัยอยู่ในวอชิงตัน ดี.ซี. และสภานิติบัญญัติของยูทาห์ถูกควบคุมโดยพรรคเดโมแครต[31]ครอบครัวแม็กคูนเป็นเพื่อนสนิทกับเฮเบอร์ เจ. แกรนท์ประธานคริสตจักรแอลดีเอสคนที่เจ็ดและอัครสาวกแอลดีเอสที่ ได้รับการแต่งตั้ง [32]แม้ว่าคริสตจักร LDS จะตัดสินใจ (เพียงไม่กี่สัปดาห์ก่อนหน้านั้น) ว่าจะอยู่ห่างจากการเมืองของรัฐ แต่ McCune ก็ขอความช่วยเหลือจากคริสตจักร Grant ในการชนะการเลือกตั้ง[30] Grant ปรึกษาหารือกับJoseph F. Smith (อัครสาวกและประธาน LDS คนที่หก) และJohn Henry Smith (สมาชิกโควรัมอัครสาวกสิบสองและฝ่ายประธานสูงสุดของคริสตจักร LDS) ซึ่งทั้งคู่สนับสนุนการเสนอตัวเป็นวุฒิสมาชิกของ McCune [30]แต่ McCune ไม่ใช่คนเดียวที่พยายามหาเสียงชิงตำแหน่งนี้ อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร William H. Kingก็ลงสมัครเช่นกัน (และได้รับการสนับสนุนจากอัครสาวกสองคน) เช่นเดียวกับJames Moyle (ทนายความที่มีชื่อเสียงและผู้ก่อตั้งพรรคเดโมแครตของยูทาห์ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากสมาชิกสภานิติบัญญัติของรัฐ) และGeorge Q. Cannon (อัครสาวกและสมาชิกฝ่ายประธานสูงสุด) [30]
ในเวลานั้น สมาชิกวุฒิสภายังคงได้รับเลือกโดยสภานิติบัญญัติของรัฐตามลำดับ[30]สภานิติบัญญัติของรัฐยูทาห์ประชุมกันในเดือนมกราคม พ.ศ. 2442 [33]มีสมาชิกพรรครีพับลิกัน 13 คน และสมาชิกพรรคเดโมแครต 50 คนในสภานิติบัญญัติของรัฐ[34]ตั้งแต่แรกเริ่ม McCune ถือเป็นผู้สมัครชั้นนำ[33]แต่สภานิติบัญญัติก็ไม่สามารถหาเสียงในการเลือกตั้งได้อย่างรวดเร็ว มีการลงคะแนนเสียง 121 เสียง แต่ไม่มีผู้ชนะ[33] McCune ขาดคะแนนเสียงหนึ่งหรือสองเสียงจึงจะชนะในบัตรลงคะแนนหลายใบ[33]เมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ ก่อนการลงคะแนนเสียงรอบที่ 122 ตัวแทนของรัฐ Albert A. Law (สมาชิกพรรครีพับลิกันจากCache Countyและผู้สนับสนุน Cannon) อ้างว่า McCune เสนอเงิน 1,500 ดอลลาร์ให้เขาเป็นค่าโหวต[35] McCune ปฏิเสธข้อกล่าวหานี้อย่างหนักแน่น และมีการจัดตั้งสภานิติบัญญัติที่มีสมาชิก 7 คนเพื่อสอบสวนข้อกล่าวหานี้[33] [35]คณะกรรมการลงมติ 7 ต่อ 2 เสียงเพื่อยกเลิกข้อกล่าวหาของแม็กคูน และผลลัพธ์นี้ได้ประกาศต่อสภานิติบัญญัติเมื่อวันที่ 6 มีนาคม[33] [35]การลงคะแนนเสียงเริ่มดำเนินการอีกครั้ง และเมื่อวันที่ 8 มีนาคม ในการลงคะแนนเสียงครั้งที่ 149 แม็กคูนยังคงไม่มีคะแนนเสียงเพียงพอที่จะได้รับเลือกตั้ง (เขามีคะแนนเสียงเพียง 25 คะแนน) [33] [35]สภานิติบัญญัติปิดสมัยประชุมโดยไม่ได้เลือกสมาชิกวุฒิสภา[36]และแม็กคูนเดินทางไปทั่วยุโรปเป็นเวลาหลายสัปดาห์เพื่อฟื้นฟูสุขภาพ (และกลับมาในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2442) [37]
ที่นั่งวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาของรัฐยูทาห์ยังคงว่างอยู่จนถึงเดือนมกราคม พ.ศ. 2444
{{cite book}}
: |work=
ไม่สนใจ ( ช่วยด้วย )