รอบเพลย์ออฟ สแตนลีย์ คัพ 1995

รอบเพลย์ออฟสแตนลีย์คัพ ประจำปี 1995ซึ่งเป็นทัวร์นาเมนต์รอบเพลย์ออฟของลีคฮอกกี้แห่งชาติจัดขึ้นระหว่างวันที่ 6 พฤษภาคมถึง 24 มิถุนายน 1995 ฤดูกาลปกติของ NHL ประจำปี 1994–95ถูกย่อให้เหลือ 48 เกม และรอบเพลย์ออฟถูกเลื่อนออกไปเป็นวันหลังเนื่องจากการปิดงานทีมที่ผ่านเข้ารอบ 16 ทีม ซึ่งประกอบไปด้วย 8 ทีมจากแต่ละคอนเฟอเรนซ์ จะแข่งขันแบบ Best of 7 ในรอบก่อนรองชนะเลิศ คอนเฟอเรนซ์ รอบรองชนะเลิศ และชิงแชมป์ จากนั้นแชมเปี้ยนคอนเฟอเรนซ์จะแข่งขันแบบ Best of 7 เพื่อชิงถ้วยสแตนลีย์ คัพ ในรอบ ชิงชนะเลิศ นิวเจอร์ซีเดวิลส์กวาดชัยทีมเต็งอย่างเดทรอยต์ เรดวิงส์ใน 4 เกมเพื่อคว้าแชมป์เป็นครั้งแรก

นี่เป็นครั้งเดียวที่แพทริก รอยพลาดรอบเพลย์ออฟในอาชีพของเขา ทีมของเขามอนทรีออล คาเนเดียนส์พลาดรอบเพลย์ออฟเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 1970ส่วนคาเนเดียนส์และออตตาวา เซเนเตอร์สพลาดรอบเพลย์ออฟในปีนี้ มอนทรีออลและออตตาวาไม่พลาดรอบเพลย์ออฟในปีเดียวกันอีกเลยจนกระทั่งปี 2016เมื่อทีมจากแคนาดาทั้งหมดพลาดรอบเพลย์ออฟ ควิเบก นอร์ดิคส์เล่นซีรีส์เพลย์ออฟเป็นครั้งสุดท้ายในช่วงเวลานี้ พวกเขาย้ายไปที่เดนเวอร์ โคโลราโด ในช่วงฤดูร้อน เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 1980ที่ไม่มีการแข่งขันรอบรองชนะเลิศ/รอบชิงชนะเลิศของลีกในแคนาดา

ทีมแปดอันดับแรกในแต่ละคอนเฟอเรนซ์จะผ่านเข้ารอบเพลย์ออฟ ทีมวางอันดับสองอันดับแรกในแต่ละคอนเฟอเรนซ์จะได้รับรางวัลแก่ผู้ชนะในแต่ละดิวิชั่น ในขณะที่ตำแหน่งที่เหลืออีกหกตำแหน่งจะได้รับรางวัลแก่ทีมที่จบอันดับสูงสุดในแต่ละคอนเฟอเรนซ์ของตน

ทีมต่อไปนี้จะผ่านเข้ารอบเพลย์ออฟ: ^[1]

1. Quebec Nordiquesแชมป์ดิวิชั่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แชมป์ฤดูกาลปกติภาคตะวันออก – 65 คะแนน
2. ฟิลาเดลเฟีย ฟลายเออร์สแชมป์ดิวิชั่นแอตแลนติก – 60 แต้ม
3. พิตต์สเบิร์กเพนกวินส์ – 61 คะแนน
4. บอสตัน บรูอินส์ – 57 คะแนน
5. นิวเจอร์ซีเดวิลส์ – 52 คะแนน (ชนะ 22 ครั้ง, มี 7 คะแนน เจอกับวอชิงตัน)
6. วอชิงตัน แคปิตอลส์ – 52 แต้ม (ชนะ 22 ครั้ง, มี 1 แต้ม เจอกันใหม่กับนิวเจอร์ซี)
7. บัฟฟาโล เซเบอร์ส – 51 แต้ม
8. นิวยอร์ค เรนเจอร์ส – 47 คะแนน

1. ดีทรอยต์ เรดวิงส์แชมป์ดิวิชั่นกลาง แชมป์ฤดูกาลปกติของฝั่งตะวันตก ผู้ชนะ รางวัลเพรสซิเดนท์ส โทรฟี – 70 แต้ม
2. แคลการี เฟลมส์แชมป์ดิวิชั่นแปซิฟิก – 55 คะแนน
3. เซนต์หลุยส์บลูส์ – 61 คะแนน
4. ชิคาโก แบล็คฮอว์กส์ – 53 แต้ม
5. โตรอนโต เมเปิ้ล ลีฟส์ – 50 แต้ม
6. แวนคูเวอร์ แคนัคส์ – 48 คะแนน
7. ซานโฮเซ่ ชาร์คส์ – 42 คะแนน (ชนะ 19 ครั้ง)
8. ดัลลาส สตาร์ส – 42 คะแนน (ชนะ 17 ครั้ง)

ในแต่ละรอบ ทีมต่างๆ จะแข่งขันกันในซีรีส์แบบ Best-of-7 โดยใช้รูปแบบ 2-2-1-1-1 (คะแนนในวงเล็บจะระบุจำนวนเกมที่ชนะในซีรีส์แบบ Best-of-7 แต่ละซีรีส์) ทีมที่ได้เปรียบในการเล่นในบ้านจะได้เล่นในบ้านในเกมที่ 1 และ 2 (และเกมที่ 5 และ 7 หากจำเป็น) และอีกทีมหนึ่งจะได้เล่นในบ้านในเกมที่ 3 และ 4 (และเกมที่ 6 หากจำเป็น) สำหรับซีรีส์ใดๆ ที่เล่นระหว่างทีมในดิวิชั่น Central และ Pacific ทีมที่ได้เปรียบในการเล่นในบ้านจะมีทางเลือกในการใช้รูปแบบ 2-3-2 เพื่อลดการเดินทาง โดยสถานที่สำหรับเกมที่ 5 และ 6 จะถูกสลับกัน หากเลือกใช้รูปแบบ 2-3-2 ทีมที่ได้เปรียบในการเล่นในบ้านก็จะมีตัวเลือกเพิ่มเติมในการเริ่มซีรีส์นอกบ้านแทนที่จะเป็นที่บ้าน ทีมแปดอันดับแรกในแต่ละคอนเฟอเรนซ์จะเข้าสู่รอบเพลย์ออฟ โดยผู้ชนะทั้งสองดิวิชั่นจะได้อันดับ 1-2 ตามสถิติของฤดูกาลปกติ และทีมที่เหลืออีกห้าทีมจะได้อันดับ 3-8

NHL ใช้ระบบ "จัดลำดับใหม่" แทนระบบเพลย์ออฟแบบสายคงที่ ในช่วงสามรอบแรก ทีมอันดับสูงสุดที่เหลือในแต่ละสายจะพบกับทีมอันดับต่ำสุดที่เหลือ ทีมอันดับสูงสุดรองลงมาจะพบกับทีมอันดับต่ำสุดรองลงมา และดำเนินต่อไป ทีมอันดับสูงกว่าจะได้สิทธิ์เล่นในบ้าน จากนั้นผู้ชนะทั้งสองสายจะได้ผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศสแตนลีย์ คัพ โดยทีมที่มีสถิติฤดูกาลปกติที่ดีกว่าจะได้สิทธิ์เล่นในบ้าน

นี่เป็นการพบกันครั้งแรกในรอบเพลย์ออฟระหว่างสองทีมนี้ และถือเป็นซีรีส์เพลย์ออฟครั้งสุดท้ายที่ Quebec Nordiques ลงเล่น เนื่องจากพวกเขาย้ายไปที่เมืองเดนเวอร์ รัฐโคโลราโด และกลายมาเป็นColorado Avalancheในฤดูกาลถัดมา แชมป์ Stanley Cup สมัยป้องกันแชมป์อย่าง Rangers เอาชนะ Nordiques ไปได้ใน 6 เกม กลายเป็นทีมวางอันดับแปดทีมที่สองในประวัติศาสตร์ NHL ที่สามารถเอาชนะทีมวางอันดับ 1 ได้

เกมที่ 5 เป็นเกมสุดท้ายใน NHL ที่จัดขึ้นที่Quebec Coliseum

นี่เป็นการพบกันในรอบเพลย์ออฟครั้งที่สามระหว่างสองทีมนี้ โดยฟิลาเดลเฟียเป็นฝ่ายคว้าชัยชนะในซีรีส์ก่อนหน้านี้ทั้ง สองครั้ง ครั้งสุดท้ายที่พบกันคือในรอบก่อน รองชนะเลิศสแตนลีย์ คัพ ปี 1978ซึ่งฟิลาเดลเฟียเป็นฝ่ายเอาชนะไปได้ 5 เกม เกมที่สี่เป็นเกมเพลย์ออฟเกมสุดท้ายที่บัฟฟาโล เมโมเรียล อดิทอเรียม

นี่เป็นการพบกันในรอบเพลย์ออฟครั้งที่สองติดต่อกันและเป็นครั้งที่สี่โดยรวมระหว่างทั้งสองทีม โดยพิตต์สเบิร์กเป็นฝ่ายชนะสองจากสามซีรีส์ก่อนหน้านี้ ส่วนวอชิงตันชนะ การพบกันในรอบเพลย์ออฟ เมื่อปีที่แล้วด้วยคะแนนรวมหกเกม

จากชัยชนะในเกมที่ 7 ทำให้เพนส์กลายเป็นทีมแรกที่สามารถพลิกกลับมาชนะ 3-1 ได้ในซีรีส์เพลย์ออฟกับทีมเดียวกันถึง 2 ครั้ง

นี่เป็นการพบกันในรอบเพลย์ออฟครั้งที่สองติดต่อกันและเป็นครั้งที่สามระหว่างทั้งสองทีม โดยทั้งสองทีมแบ่งแต้มกันในสองซีรีส์ก่อนหน้านี้ นิวเจอร์ซีย์ชนะ การพบกันในรอบเพลย์ออฟ เมื่อปีที่แล้วด้วยคะแนน 6 เกม

เกมที่ห้าเป็นเกมสุดท้ายที่เล่นในBoston Garden

นี่เป็นการพบกันครั้งที่สองในรอบเพลย์ออฟระหว่างสองทีมนี้ โดยก่อนหน้านี้ ดีทรอยต์เป็นฝ่ายชนะซีรีส์นี้เพียงเกมเดียว ครั้งสุดท้ายที่พบกันคือในรอบรองชนะเลิศดิวิชั่นนอร์ริสเมื่อปี 1992ซึ่งดีทรอยต์ชนะมินนิโซตา นอร์ธ สตาร์ส ไป 7 เกม

การพบกันในรอบเพลย์ออฟครั้งแรกระหว่างสองทีมนี้ แคลกะรีสร้างสถิติ NHL ด้วยการทำประตูได้ 35 ประตู ซึ่งมากที่สุดในบรรดาทีมทั้งหมดในซีรีส์ 7 เกม นอกจากนี้ 35 ประตูดังกล่าวยังเป็นจำนวนประตูสูงสุดที่ทีมที่แพ้ในซีรีส์ทำได้ในประวัติศาสตร์ NHL อีกด้วย โดยทั้งสองทีมทำประตูได้รวมกัน 61 ประตูในซีรีส์ ซึ่งถือเป็นจำนวนประตูสูงสุดระหว่างทั้งสองทีมในซีรีส์ 7 เกมในประวัติศาสตร์ NHL ^[2]

นี่คือการพบกันในรอบเพลย์ออฟครั้งแรกของทั้ง 2 ทีม

นี่เป็นการพบกันในรอบเพลย์ออฟครั้งที่สองติดต่อกันและเป็นครั้งที่เก้าของทั้งสองทีม โดยโตรอนโตชนะไปแล้วหกครั้งจากแปดซีรีส์ก่อนหน้านี้ โตรอนโตชนะ การพบกันในรอบเพลย์ออฟ ปีที่แล้วด้วยหกเกม

นี่เป็นการพบกันในรอบเพลย์ออฟครั้งที่ 9 ระหว่างทั้งสองทีม โดยทั้งสองทีมแบ่งแต้มกันในซีรีส์ก่อนหน้านี้ 8 ครั้ง ครั้งสุดท้ายที่พบกันคือในรอบรองชนะเลิศดิวิชั่นแพทริก ปี 1987ซึ่งฟิลาเดลเฟียเป็นฝ่ายชนะใน 6 เกม

นี่เป็นการพบกันในรอบเพลย์ออฟครั้งที่สามระหว่างทั้งสองทีม โดยพิตต์สเบิร์กเป็นฝ่ายคว้าชัยชนะในซีรีส์ก่อนหน้านี้ทั้งสองครั้ง ครั้งสุดท้ายที่พบกันคือในรอบรองชนะเลิศดิวิชั่นแพทริกเมื่อปี 1993ซึ่งพิตต์สเบิร์กเป็นฝ่ายเอาชนะไปได้ 5 เกม

เป็นการพบกันในรอบเพลย์ออฟครั้งที่สองติดต่อกันและเป็นครั้งที่สองโดยรวมระหว่างทั้งสองทีม ซานโฮเซชนะ ในรอบเพลย์ออฟ ปีที่แล้วด้วยคะแนน 7 คะแนน เรดวิงส์ล้างแค้นฉลามได้สำเร็จโดยยิงไป 6 ประตูจากทั้ง 4 เกม

นี่เป็นการพบกันครั้งที่สองในรอบเพลย์ออฟระหว่างสองทีมนี้ โดยก่อนหน้านี้แวนคูเวอร์เป็นฝ่ายชนะในซีรีส์นี้เพียงเกมเดียว ครั้งสุดท้ายที่ทั้งสองทีมพบกันคือรอบชิงชนะเลิศของการประชุม Clarence Campbell เมื่อปี 1982ซึ่งแวนคูเวอร์เป็นฝ่ายชนะใน 5 เกม

เกมที่สี่เป็นเกมสุดท้ายที่เล่นในPacific Coliseum

นี่เป็นรอบเพลย์ออฟครั้งที่สองระหว่างสองทีมนี้ โดยฟิลาเดลเฟียเป็นฝ่ายชนะการพบกันครั้งแรกในสองเกมก่อนหน้านี้ ครั้งสุดท้ายที่พบกันคือรอบคัดเลือกปี 1978ซึ่งฟิลาเดลเฟียกวาดชัยเหนือโคโลราโดร็อคกี้ส์นี่เป็นการเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศระดับคอนเฟอเรนซ์ครั้งที่สามของนิวเจอร์ซีย์ และเป็นครั้งที่สองติดต่อกันที่เข้ารอบหลังจากแพ้ให้กับนิวยอร์ก เรนเจอร์สในเจ็ดเกมเมื่อปีก่อน ฟิลาเดลเฟียเข้ารอบชิงแชมป์ระดับคอนเฟอเรนซ์เป็นครั้งที่สี่ และเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่แพ้มอนทรีออลในหกเกมเมื่อปี 1989

นิวเจอร์ซีย์ทำให้ฟิลาเดลเฟียพ่ายแพ้ในบ้านสองเกมแรกของฤดูกาลด้วยคะแนน 4-1 ในเกมแรกและ 5-2 ในเกมที่สอง และพวกเขายิงประตูได้มากกว่าฟลายเออร์ส 28-21 และ 24-20 ตามลำดับ ในเกมที่สาม ฟิลาเดลเฟียเล่นด้วยความรู้สึกเร่งด่วน ตามหลัง 2-1 ฟลายเออร์สตีเสมอได้จาก ประตูของร็ อด บรินดอมัวร์เมื่อเหลือเวลา 6:03 นาทีในเวลาปกติ พวกเขาเดินหน้าคว้าชัยชนะในเกม 3-2 จากประตูของกัปตันเอริก ลินดรอสในนาทีที่ 4:19 ของช่วงต่อเวลาพิเศษแรก ด้วยความมั่นใจที่เพิ่งค้นพบใหม่ ฟลายเออร์สจึงชนะเกมที่สี่ด้วยคะแนน 4-2 แม้ว่าจะโดนยิงประตูน้อยกว่า 34-19 ผู้รักษาประตูของฟลายเออร์สรอน เฮ็กซ์ทอลล์เซฟได้ 32 ครั้ง ในเกมที่ห้า เดวิลส์ขึ้นนำ 2-1 ในช่วงต้นครึ่งหลัง ซึ่งจบลงด้วยการทำแต้มไม่ได้ ฟลายเออร์สตีเสมอได้จาก ประตูที่สองของเกมของ เควิน ดินีนในนาทีที่ 3:13 ของช่วงที่สาม เดวิลส์เกือบจะกลับมานำได้อีกครั้งจากลูกยิงของสเตฟาน ริเชอร์ ที่พุ่งไปโดนคานประตูเมื่อเหลือเวลาไม่ถึงสี่นาทีของเวลาปกติ จากนั้นเมื่อเหลือเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที คล็อด เลอมิเออซ์ กองหน้าของเดวิลส์ ก็เก็บลูกพัคจากการเช็กในโซนของนิวเจอร์ซีและพุ่งขึ้นไปบนน้ำแข็ง เมื่อข้ามเส้นบลูไลน์ของฟลายเออร์สไปแล้ว เลอมิเออซ์ก็ตบลูกยิงเข้าประตูผ่านเฮ็กซ์ทอลล์ที่ยืนอยู่ฝั่งบล็อกของเขา ประตูดังกล่าวทำให้ฝูงชนในสเปกตรัมเงียบลงและทำให้ทีมนิวเจอร์ซีนำ 3-2 เมื่อเหลือเวลาอีกเพียง 44.2 วินาที เดวิลส์ยังคงรักษาชัยชนะในเกมนี้ไว้ได้ด้วยคะแนน 3-2

ในเกมที่ 6 ฟิลาเดลเฟียได้เปิดสกอร์จากประตูของจิม มอนต์โกเมอรี ในนาทีที่ 4:05 ของครึ่งแรก เดวิลส์ใช้กับดักโซนเป็นกลางอย่างใจเย็นเพื่อปิดเกมรุกของฟลายเออร์สในขณะที่กองหน้าของพวกเขาใช้ประโยชน์จากข้อได้เปรียบ สเตฟาน ริ เชอร์ ตีเสมอด้วยประตูจากการเล่นเพาเวอร์เพลย์ในนาทีที่ 10:25 และไบรอัน โรลสตันทำให้เดวิลส์ขึ้นนำ 2-1 ด้วยประตูในนาทีที่ 18:15 นิวเจอร์ซีย์ยังคงเสมอ 2-1 จนถึงกลางครึ่งหลัง หลังจากที่ชอว์น แช มเบอร์ส กองหลังเดวิลส์บล็อกลูกยิง ทำให้นิวเจอร์ซีย์ต้องบุกสามต่อหนึ่ง แรนดี้ แม็คเคย์ก็ทำประตูที่ 7 ของเขาในรอบเพลย์ออฟ เดวิลส์ทำให้เป็น 4-1 ในนาทีที่ 10:11 ของครึ่งหลัง เมื่อบ็อบบี้ คาร์เพนเตอร์ส่งลูกพัคผ่านคาร์ลไดคฮุย ส์ กองหลังของฟลายเออร์ส ไปยังคล็อด เลอมิเออซ์ที่กึ่งกลางสนาม ซึ่งเข้าไปทำประตูจากจังหวะหลุดเดี่ยวและทำประตูที่ 11 ของเขา ซึ่งถือเป็นประตูสูงสุดของลีกในรอบเพลย์ออฟ Flyers กลับมาสู้ได้เมื่อMikael Renbergทำคะแนนจากการเล่นเพาเวอร์เพลย์ในนาทีที่ 16:29 เพื่อลดช่องว่างคะแนนนำของ Devils เหลือ 4-2 แต่ New Jersey ยังคงรักษาคะแนนนำเอาไว้ได้และเอาชนะเกมและซีรีส์ไปได้ ก่อนจะเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ Stanley Cupเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของทีม

นี่เป็นซีรีส์เพลย์ออฟครั้งที่ 14 ระหว่างทั้งสองทีม โดยชิคาโกชนะไป 8 จาก 13 ซีรีส์ก่อนหน้านี้ ครั้งสุดท้ายที่ทั้งสองทีมพบกันคือรอบชิงชนะเลิศดิวิชั่นนอร์ริสในปี 1992ซึ่งชิคาโกกวาดชัยดีทรอยต์ไป 4 เกม นี่เป็นการเข้าชิงชนะเลิศคอนเฟอเรนซ์ครั้งที่ 7 ของชิคาโก และเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 1992 ที่แบล็กฮอว์กส์กวาดชัยเอดมันตันไป 4 เกม ดีทรอยต์เข้าชิงชนะเลิศคอนเฟอเรนซ์เป็นครั้งที่ 3 และเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่แพ้เอดมันตันไป 5 เกมในปี 1988เรดวิงส์เอาชนะแบล็กฮอว์กส์ไปได้ 5 เกม และกลับเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศสแตนลีย์ คัพได้เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 1966

เกมแรกของซีรีส์ที่สนามกีฬาJoe Louis Arenaในเมืองดีทรอยต์เป็นการแข่งขันระหว่างผู้รักษาประตูEd BelfourและMike Vernonทั้งสองทีมเสมอกัน 1–1 หลังจากหมดเวลาปกติ ก่อนที่Nicklas Lidstromจะยิงประตูชัยให้กับ Detroit ในนาทีที่ 1:01 ของช่วงต่อเวลาพิเศษแรก นับเป็นเกมเพลย์ออฟช่วงต่อเวลาพิเศษเกมแรกที่ Detroit ชนะในบ้านนับตั้งแต่ปี 1960 ในเกมที่สอง Chicago นำอยู่ 2–1 หลังจากผ่านไป 2 ช่วงจากประตูของChris CheliosและTony Amonteในช่วงที่สาม Detroit ยังคงกดดันต่อไปและในที่สุดก็ตีเสมอได้จากประตูของDoug Brown Kris Draperยิงประตูชัยให้กับ Detroit เมื่อเหลือเวลาอีกเพียง 1:45 นาทีในช่วงปกติ ในเกมที่สามของซีรีส์ที่United Center Detroit นำอยู่ 3–2 เมื่อเข้าสู่ช่วงที่สามJeff Shantzยิงประตูตีเสมอให้กับ Chicago ในนาทีที่ 8:33 เกมดำเนินไปในช่วงต่อเวลาพิเศษสองครั้ง โดยVladimir Konstantinovยิงประตูชัยให้กับ Detroit ในนาทีที่ 9:25 ชัยชนะครั้งนี้ทำให้ Red Wings ขึ้นนำซีรีส์อย่างเด็ดขาดด้วยคะแนน 3-0 Blackhawks ตอบสนองต่อความเร่งด่วนและออกมาได้ดีในเกมที่สี่ โดยDenis SavardและJoe Murphyยิงได้สองครั้ง และกัปตันDirk Grahamก็ยิงได้หนึ่งประตู ทำให้ Chicago ขึ้นนำอย่างเด็ดขาดด้วยคะแนน 5-0 หลังจากผ่านไป 40 นาที Detroit ยิงได้สองครั้งในช่วงที่สามจากประตูของ Kris Draper และRay Sheppardทำให้ Blackhawks เอาชนะเกมนี้ไปได้ 5-2 ในเกมที่ห้า Chicago ขึ้นนำ 1-0 จากประตูของ Denis Savard ในการเล่นเพาเวอร์เพลย์ในนาทีที่ 10:18 ของช่วงแรก จากนั้น Detroit ก็ตีเสมอได้จากประตูของกัปตันSteve Yzermanในนาทีที่ 11:36 ของช่วงที่สอง หลังจากช่วงที่สามไม่มีการทำประตู เกมก็เข้าสู่ช่วงต่อเวลาพิเศษสองครั้ง โดยVyacheslav Kozlovทำประตูได้ในนาทีที่ 2:25 ทำให้ Red Wings ชนะไปด้วยคะแนน 2-1 และคว้าชัยชนะซีรีส์ไปครอง

นี่เป็นการพบกันครั้งแรกในรอบเพลย์ออฟระหว่างสองทีมนี้ ดีทรอยต์ได้เข้ารอบชิงชนะเลิศเป็นครั้งที่ 19 และเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 1966ที่พวกเขาแพ้ให้กับมอนทรีออล คาเนเดียนส์ใน 6 เกม นิวเจอร์ซีย์เข้ารอบชิงชนะเลิศเป็นครั้งแรกในฤดูกาลที่ 21 หลังจากเข้าสู่ลีกในปี 1974ในชื่อแคนซัสซิตี สเกาต์ส์ครั้งสุดท้ายที่ดีทรอยต์ได้แชมป์สแตนลีย์ คัพคือในปี 1955

เหล่านี้คือนักสเก็ต 10 อันดับแรกตามคะแนน^[3]

ตารางนี้แสดงผู้รักษาประตู 5 อันดับแรกตามค่าเฉลี่ยประตูที่ เสีย และผู้รักษาประตู 5 อันดับแรกตามเปอร์เซ็นต์การเซฟโดยลงเล่นอย่างน้อย 420 นาที ตารางนี้เรียงตาม GAA และเกณฑ์สำหรับการรวมจะแสดงเป็นตัวหนา^[4]

• ฤดูกาล NHL 1994–95
• รายชื่อฤดูกาล NHL