การเปลี่ยนแปลงโลกาภิวัตน์

การเคลื่อนไหวทางสังคม

Alter-globalization (เรียกอีกอย่างว่าalter-globo , alternative globalizationหรือalter-mundialization — จากภาษาฝรั่งเศส alter - mondialisation ) คือขบวนการทางสังคมที่มีผู้สนับสนุนสนับสนุนความร่วมมือและปฏิสัมพันธ์ระดับโลก แต่คัดค้านสิ่งที่เรียกว่าผลกระทบเชิงลบของโลกาภิวัตน์ ทางเศรษฐกิจ โดยถือว่าโลกาภิวัตน์มักจะส่งผลเสียหรือไม่ส่งเสริมคุณค่าของมนุษย์อย่างเหมาะสม เช่น การปกป้อง สิ่งแวดล้อมและสภาพอากาศ ความยุติธรรมทางเศรษฐกิจการคุ้มครองแรงงานการปกป้องวัฒนธรรมพื้นเมืองสันติภาพและเสรีภาพพลเมืองขบวนการนี้มีความเกี่ยวข้องกับขบวนการยุติธรรมระดับโลก

ชื่อดังกล่าวอาจมาจากคำขวัญยอดนิยมของขบวนการนี้ คือ "โลกอีกใบเป็นไปได้" ซึ่งมาจากฟอรัมสังคมโลก [ ^1]ขบวนการโลกาภิวัตน์แบบแปรผันเป็นขบวนการร่วมมือที่ออกแบบมาเพื่อ "ประท้วงทิศทางและผลที่ตามมาในเชิงลบทางเศรษฐกิจ การเมือง สังคม วัฒนธรรม และระบบนิเวศของ โลกาภิวัตน์ แบบเสรีนิยมใหม่ " ^[2]นักโลกาภิวัตน์แบบแปรผันหลายคนพยายามหลีกเลี่ยง "การล่มสลายของเศรษฐกิจท้องถิ่นและผลที่ตามมาทางมนุษยธรรมที่เลวร้าย" สมาชิกส่วนใหญ่ของขบวนการนี้หลีกเลี่ยงป้ายกำกับ " ต่อต้านโลกาภิวัตน์ " เนื่องจากเป็นคำที่ดูถูกและไม่ถูกต้อง เนื่องจากพวกเขาสนับสนุนกิจกรรมของมนุษย์ในระดับโลกอย่างแข็งขันและไม่ได้ต่อต้านโลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจ โดยตรง

ผู้เสนอแนวคิดมองว่าการเคลื่อนไหวดังกล่าวเป็นทางเลือกอื่นของสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า "โลกาภิวัตน์แบบเสรีนิยมใหม่" ซึ่งสถาบันระหว่างประเทศ (องค์การการค้าโลก ธนาคารโลกกองทุนการเงินระหว่างประเทศและอื่นๆ) และบริษัทใหญ่ๆ ทุ่มเทให้กับการทำให้โลกพัฒนาสมบูรณ์ขึ้นในขณะที่ให้ความสนใจน้อยมากหรือไม่ใส่ใจเลยต่อสิ่งที่นักวิจารณ์กล่าวว่าเป็นผลกระทบเชิงลบของการกระทำของพวกเขาต่อประชาชนและสิ่งแวดล้อมของประเทศกำลังพัฒนาซึ่งเป็นประเทศที่มีรัฐบาลอ่อนแอเกินไปหรือทุจริตเกินกว่าที่จะต่อต้านหรือควบคุมพวกเขาได้ ซึ่งไม่ควรสับสนกับลัทธิสากลนิยมของชนชั้นกรรมาชีพ ตามที่ คอมมิวนิสต์เสนอ เนื่องจากนักโลกาภิวัตน์แบบทางเลือกไม่ได้ต่อต้านตลาดเสรี เสมอ ไป แต่เป็นกลุ่มย่อยของการปฏิบัติตลาดเสรีที่มีลักษณะเฉพาะคือทัศนคติทางธุรกิจและนโยบายทางการเมืองบางอย่าง^{[ ต้องการตัวอย่าง ]}ซึ่งพวกเขากล่าวว่ามักนำไปสู่การละเมิดสิทธิมนุษยชน

ประวัติศาสตร์

ในช่วงทศวรรษ 1970 พรรคการเมืองทั้งของรัฐบาลและเอกชนต่างต่อต้านการขยายตัวทั่วโลก วุฒิสมาชิกแฟรงก์ เชิร์ชแสดงความกังวลเกี่ยวกับบทบาทที่บริษัทข้ามชาติเริ่มมีบทบาทในการค้าโลก และได้จัดตั้งคณะอนุกรรมการขึ้นเพื่อตรวจสอบแนวทางปฏิบัติของบริษัทต่างๆ เพื่อดูว่าบริษัทเหล่านี้ได้ส่งเสริมผลประโยชน์ของสหรัฐฯ หรือไม่ (เช่น การส่งออกงานที่สามารถรักษาไว้ได้ภายในสหรัฐฯ) ผลลัพธ์ดังกล่าวทำให้บางประเทศในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนา (ตั้งแต่แทนซาเนียไปจนถึงฟิลิปปินส์) เรียกร้องให้มีกฎเกณฑ์และการดำเนินการร่วมกันที่จะเพิ่มหรือทำให้ราคาของวัตถุดิบคงที่ และเพิ่มการส่งออกของภาคใต้^[3]

การประชุมรัฐมนตรีองค์การการค้าโลกในปี 1999ได้ดึงความสนใจอย่างมากต่อการประท้วงต่อต้านการบูรณาการเศรษฐกิจแบบเสรีนิยมใหม่ผ่านการรายงานข่าว กลุ่มสนับสนุน และนักเคลื่อนไหว^{[ อย่างไร? ]}แม้ว่าการต่อต้านนี้จะได้รับความนิยมอย่างสูงครั้งแรกในการประท้วงองค์การการค้าโลกที่ซีแอตเทิลในปี 1999แต่ก็สามารถสืบย้อนกลับไปได้ก่อนช่วงทศวรรษ 1980 เมื่อฉันทามติวอชิงตันกลายเป็นพัฒนาการที่โดดเด่นในด้านการคิดและการกำหนดนโยบาย^[3]

ประเด็นและกิจกรรม

นักเคลื่อนไหวโลกาภิวัตน์แบบเปลี่ยนแปลงต่อสู้เพื่อการปฏิบัติที่ดีขึ้นต่อประเทศกำลังพัฒนาและเศรษฐกิจของพวกเขา สิทธิแรงงาน การค้าที่เป็นธรรม และสิทธิมนุษยชนที่เท่าเทียมกัน^[4]พวกเขาต่อต้านการเอารัดเอาเปรียบแรงงาน การจ้างเหมาช่วงงานให้กับประเทศต่างชาติ (แม้ว่าบางคนจะโต้แย้งว่านี่เป็นแรงจูงใจแบบชาตินิยมมากกว่าโลกาภิวัตน์แบบเปลี่ยนแปลง) มลภาวะสิ่งแวดล้อมในท้องถิ่น และอันตรายต่อวัฒนธรรมต่างประเทศที่งานถูกจ้างเหมาช่วงไป

ด้านการเคลื่อนไหวประกอบด้วย:

ความพยายามในการปฏิรูปนโยบายและกระบวนการขององค์การการค้าโลก(WTO) ในรูปแบบโลกาภิวัตน์ ได้แก่ "หลักการทางเลือกของความรับผิดชอบสาธารณะ สิทธิของประชาชน และการปกป้องสิ่งแวดล้อม" โดยใช้กรอบทฤษฎีของโรเบิร์ต ค็อกซ์^[5]
ขบวนการแรงงานและ การริเริ่มของ สหภาพแรงงานได้เริ่มตอบสนองต่อโลกาภิวัตน์ทางเศรษฐกิจและการเมืองด้วยการขยายความร่วมมือและการริเริ่มไปสู่ระดับข้ามชาติ^[6]
ความคิดริเริ่ม การค้าที่เป็นธรรมจรรยาบรรณขององค์กร และข้อกำหนดทางสังคม รวมถึงการกลับคืนสู่ตลาดท้องถิ่นแทนที่จะพึ่งพาตลาดโลกมากเกินไป^[7]
"นักเคลื่อนไหวโลกาภิวัตน์แบบเปลี่ยนแปลงได้ส่งเสริมรูปแบบการจัดการน้ำแบบทางเลือกผ่านพันธมิตรแดง-เขียวจากภาคเหนือ-ใต้ระหว่างกลุ่มแรงงานที่จัดตั้งขึ้น กลุ่มสิ่งแวดล้อม กลุ่มผู้หญิง และกลุ่มชนพื้นเมือง" (พูดขึ้นเพื่อตอบสนองต่อการเพิ่มขึ้นของการแปรรูปแหล่งน้ำ ทั่วโลก ) ^[8]
“กระแสแรกของการเคลื่อนไหวโลกาภิวัตน์แบบเปลี่ยนแปลงนี้ถือว่า แทนที่จะเข้าไปเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวระดับโลกและเวทีระดับนานาชาติ เส้นทางสู่การเปลี่ยนแปลงทางสังคมนั้นอยู่ที่การให้ชีวิตแก่ค่านิยมในแนวนอน การมีส่วนร่วม เป็นมิตร และยั่งยืนในกิจวัตรประจำวัน ชีวิตส่วนตัว และพื้นที่ในท้องถิ่น นักเคลื่อนไหวในเมืองหลายคนอ้างถึงวิธีการที่ชาวซาปาติสตาในเม็กซิโกและขบวนการพื้นเมืองละตินอเมริกาอื่นๆ มุ่งเน้นที่การพัฒนาอำนาจปกครองตนเองในท้องถิ่นของชุมชนผ่านการปกครองตนเองแบบมีส่วนร่วม ระบบการศึกษาอิสระ และการปรับปรุงคุณภาพชีวิต นอกจากนี้ พวกเขายังชื่นชมในแง่มุมที่เป็นมิตรของความคิดริเริ่มในท้องถิ่นและคำมั่นสัญญาของพวกเขาที่จะเสนอทางเลือกเล็กๆ น้อยๆ แต่เป็นจริงแทนการโลกาภิวัตน์ขององค์กรและการบริโภคจำนวนมาก” ^[9]

กลุ่มและการประชุม

ผู้สนับสนุนการเปลี่ยนแปลงโลกาภิวัตน์ได้จัดตั้งเครือข่ายข่าวออนไลน์ระดับโลกที่เรียกว่าIndependent Media Centerเพื่อรายงานเกี่ยวกับการพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหว กลุ่มที่สนับสนุนการเปลี่ยนแปลงโลกาภิวัตน์ ได้แก่ATTACซึ่งเป็นเครือข่ายปฏิรูปการค้าระหว่างประเทศที่มีสำนักงานใหญ่ในฝรั่งเศส

ฟอรัมที่ใหญ่ที่สุดสำหรับกิจกรรมการเปลี่ยนแปลงโลกาภิวัตน์คือฟอรัมสังคมโลก ประจำปี ฟอรัมสังคมโลกมีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นพื้นที่ประชาธิปไตยที่จัดตามค่านิยมของการเคลื่อนไหว^[10]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

^ Hinkelammert, Franz Josef; Ulrich Duchrow (2004). ทรัพย์สินเพื่อประชาชน ไม่แสวงหากำไร: ทางเลือกอื่นสำหรับการกดขี่ทุนทั่วโลก Progressio. หน้า vii. ISBN 1-84277-479-4-
^ Krishna-Hensel, Sai (2006). ความร่วมมือระดับโลก: ความท้าทายและโอกาสในศตวรรษที่ 21. Ashgate Publishing. หน้า 202.
^ โดย Broad, Robin; Zahara Heckscher (สิงหาคม 2003). Before Seattle: The Historical Roots of the Current Movement against Corporate-Led Globalisation . Taylor & Francis, Ltd. หน้า 713–728
^ Razsa, Maple. Bastards of Utopia: Living Radical Politics After Socialism . บลูมิงตัน: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอินเดียนา, 2015
^ Paterson, William (ธันวาคม 2006). Before Seattle: The Historical Roots of the Current Movement against Corporate-Led Globalisation. มหาวิทยาลัยสเตอร์ลิง เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 กรกฎาคม 2011
^ Jakopovich, Dan (1 กุมภาพันธ์ 2011). "การก่อสร้างขบวนการแรงงานข้ามยุโรป" Capital & Class . 35 (1): 63–79. doi :10.1177/0309816810394737. S2CID 143386396 – ผ่านทาง SAGE Journals
^ บรอด, โรบิน; จอห์น คาเวอนาห์. การพัฒนาที่กำหนดใหม่: ตลาดบรรลุผลสำเร็จได้อย่างไร
^ Bakker, Karen (2006). "ทรัพยากรส่วนรวมเทียบกับสินค้าโภคภัณฑ์: โลกาภิวัตน์แบบเปลี่ยนแปลง การต่อต้านการแปรรูปเอกชน และสิทธิมนุษยชนในการใช้น้ำในโลกใต้". Antipode . 39 (3): 430–455. doi :10.1111/j.1467-8330.2007.00534.x.
^ Pleyers, Geoffrey (มีนาคม 2009). "WSF 2009: ความท้าทายของคนรุ่นหนึ่ง". OpenSpaceForum . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 กันยายน 2018. สืบค้นเมื่อ9 เมษายน 2009 . Pleyers, Geoffrey (ธันวาคม 2010). "Alter-Globalization". Polity Press
^ Scerri, Andy (2013). "ฟอรัมสังคมโลก: โลกอีกใบอาจเป็นไปได้". Social Movement Studies . 12 (1): 111–120. doi :10.1080/14742837.2012.711522. S2CID 146295322.

อ่านเพิ่มเติม

Razsa, Maple. Bastards of Utopia: Living Radical Politics After Socialism . บลูมิงตัน: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอินเดียนา, 2015
เกรเบอร์, เดวิด. Fragments of an Anarchist Anthropologyชิคาโก: Prickly Paradigm Press, 2004
ไคลน์ นาโอมิ. โนโลโก้ . ลอนดอน: โฟร์ธเอสเตท (2010)

ลิงค์ภายนอก

"บทวิจารณ์ของ Henrietta L. Moore สำหรับ "Alter-Globalization. Becoming actors in the global age" โดย "Geoffrey Pleyers", Cambridge, Polity, 2011.
“ABCs of the Global Economy” จากนิตยสารDollars & Sense
โลกอีกใบ สารคดีภาพเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวโลกาภิวัตน์แบบเปลี่ยนแปลง 2003–2005 เก็บถาวรจากแหล่งเดิม
(ในภาษาฝรั่งเศส) fr:Altermondiaisme

[1] Hinkelammert, Franz Josef; Ulrich Duchrow (2004). ทรัพย์สินเพื่อประชาชน ไม่แสวงหากำไร: ทางเลือกอื่นสำหรับการกดขี่ทุนทั่วโลก Progressio. หน้า vii. ISBN 1-84277-479-4-

[2] Krishna-Hensel, Sai (2006). ความร่วมมือระดับโลก: ความท้าทายและโอกาสในศตวรรษที่ 21. Ashgate Publishing. หน้า 202.

[bh713-3] โดย Broad, Robin; Zahara Heckscher (สิงหาคม 2003). Before Seattle: The Historical Roots of the Current Movement against Corporate-Led Globalisation . Taylor & Francis, Ltd. หน้า 713–728

[4] Razsa, Maple. Bastards of Utopia: Living Radical Politics After Socialism . บลูมิงตัน: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอินเดียนา, 2015

[5] Paterson, William (ธันวาคม 2006). Before Seattle: The Historical Roots of the Current Movement against Corporate-Led Globalisation. มหาวิทยาลัยสเตอร์ลิง เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 กรกฎาคม 2011

[6] Jakopovich, Dan (1 กุมภาพันธ์ 2011). "การก่อสร้างขบวนการแรงงานข้ามยุโรป" Capital & Class . 35 (1): 63–79. doi :10.1177/0309816810394737. S2CID 143386396 – ผ่านทาง SAGE Journals

[7] บรอด, โรบิน; จอห์น คาเวอนาห์. การพัฒนาที่กำหนดใหม่: ตลาดบรรลุผลสำเร็จได้อย่างไร

[8] Bakker, Karen (2006). "ทรัพยากรส่วนรวมเทียบกับสินค้าโภคภัณฑ์: โลกาภิวัตน์แบบเปลี่ยนแปลง การต่อต้านการแปรรูปเอกชน และสิทธิมนุษยชนในการใช้น้ำในโลกใต้". Antipode . 39 (3): 430–455. doi :10.1111/j.1467-8330.2007.00534.x.

[9] Pleyers, Geoffrey (มีนาคม 2009). "WSF 2009: ความท้าทายของคนรุ่นหนึ่ง". OpenSpaceForum . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 กันยายน 2018. สืบค้นเมื่อ9 เมษายน 2009 . Pleyers, Geoffrey (ธันวาคม 2010). "Alter-Globalization". Polity Press

[10] Scerri, Andy (2013). "ฟอรัมสังคมโลก: โลกอีกใบอาจเป็นไปได้". Social Movement Studies . 12 (1): 111–120. doi :10.1080/14742837.2012.711522. S2CID 146295322.