ปรสิตเจเกอร์
| ปรสิตเจเกอร์ | |
|---|---|
 | |
การจำแนกประเภททางวิทยาศาสตร์  | |
| โดเมน: | ยูคาริโอต้า |
| อาณาจักร: | สัตว์ในตระกูลแอนิมาเลีย |
| ไฟลัม: | คอร์ดาต้า |
| ระดับ: | อเวส |
| คำสั่ง: | วงศ์ Charadriiformes |
| ตระกูล: | สเตอโคราริอิดี |
| ประเภท: | สเตอร์โคเรเรียส |
| สายพันธุ์: | S.ปรสิต |
| ชื่อทวินาม | |
| สเตอร์โคเรอุส พาราซิติคัส ( ลินเนียส , 1758) | |
 | |
| คำพ้องความหมาย | |
ลารัส parasiticus Linnaeus, 1758 | |
นกจาเกอร์ปรสิต (อเมริกาเหนือ) หรือนกสคัวอาร์กติก (ยุโรป) ( Stercorarius parasiticus ) เป็นนกทะเลใน วงศ์ นกสคัว Stercorariidae เป็นนกที่อพยพย้ายถิ่นฐานโดยจะเพาะพันธุ์ในบริเวณสแกนดิเนเวีย ตอนเหนือ สกอตแลนด์ไอซ์แลนด์กรีนแลนด์แคนาดาตอนเหนือ อลาสก้าและไซบีเรียและอพยพข้ามซีกโลกใต้ใน ช่วงฤดูหนาว การขโมยอาหารเป็นแหล่งอาหารหลักของนกชนิดนี้ในช่วงอพยพและฤดูหนาว และเป็นที่มาของชื่อ
อนุกรมวิธาน
ปรสิตเจเกอร์ได้รับการอธิบายอย่างเป็นทางการในปี 1758 โดยนักธรรมชาติวิทยาชาวสวีเดนCarl Linnaeusในฉบับพิมพ์ครั้งที่ 10ของSystema Naturaeภายใต้ชื่อทวินาม Larus parasiticus [ 2] Linnaeus ระบุตำแหน่งชนิดว่า "ภายในเส้นศูนย์สูตรของมะเร็งยุโรป อเมริกา และเอเชีย" แต่ปัจจุบันจำกัดอยู่แค่แนวชายฝั่งสวีเดนเท่านั้น[3]ปัจจุบัน ปรสิตเจเกอร์ได้รับการจัดวางร่วมกับสกัวอีกหกตัวในสกุลStercorariusซึ่งถูกนำเข้ามาในปี 1760 โดยนักสัตววิทยาชาวฝรั่งเศสMathurin Jacques Brissonสายพันธุ์นี้ถือเป็นชนิดเดียว : ไม่มีการระบุชนิดย่อย[4]ชื่อสกุลStercorariusเป็นภาษาละตินและแปลว่า "มูลสัตว์" อาหารที่นกตัวอื่นกินเมื่อสกัวไล่ตามเคยคิดว่าเป็นอุจจาระParasiticus เฉพาะนั้น มาจากภาษาละตินและแปลว่า "ปรสิต" [5]คำว่า "jaeger" เป็นคำภาษาเยอรมันJägerซึ่งแปลว่า "นักล่า" [6]คำว่า "skua" ในภาษาอังกฤษมาจากชื่อภาษาแฟโรว่าskúgvur [ˈskɪkvʊər] ซึ่งหมาย ถึงนกสคัวขนาดใหญ่โดยเกาะสคัวเป็นที่รู้จักในฐานะอาณานิคมของนกชนิดนี้ คำศัพท์ทั่วไปในภาษาแฟโรสำหรับนกสคัวคือkjógvi [ˈtʃɛkvə] [ 7]
คำอธิบาย
การระบุชนิดมีความซับซ้อนเนื่องจากมีความคล้ายคลึงกับนกจาเอเกอร์หางยาวและนกจาเอเกอร์โพ มารีน และการมี นกจาเอ เกอร์ สามสี นกจาเอเกอร์ปรสิตตัวเล็กสำหรับสคัวมีความยาว 41–48 ซม. (16–19 นิ้ว) ปีกกว้าง 107–125 ซม. (42–49 นิ้ว) และมีน้ำหนัก 300–650 กรัม (11 ออนซ์ – 1 ปอนด์ 7 ออนซ์) [8] [9]หางของนกโตเต็มวัยที่ผสมพันธุ์มีความยาวประมาณ 7 ซม. (3 นิ้ว) นกโตเต็มวัยที่มีสีอ่อนมีหลังสีน้ำตาล ส่วนล่างเป็นสีขาวเป็นหลักและขนปีกหลักสีเข้มพร้อม "แสงวาบ" สีขาว หัวและคอเป็นสีเหลืองอมขาวมีหมวกสีดำและมีส่วนหางยื่นออกมาตรงกลางที่แหลม นกโตเต็มวัยที่มีสีเข้มมีสีน้ำตาลเข้ม ส่วนนกในระยะกลางจะมีสีคล้ำโดยส่วนล่าง หัว และคอจะซีดกว่าเล็กน้อย นกจาเอเกอร์ทั้งหมดมีแสงวาบปีกสีขาว
การระบุนกวัยอ่อนนั้นยิ่งมีปัญหาเข้าไปอีก และเป็นการยากที่จะแยกนกจาเกอร์ปรสิตจากนกจาเกอร์หางยาว นกจาเกอร์ปรสิตจะมีขนาดใหญ่กว่า ปีกสั้นกว่า และมีลักษณะคล้ายนกนางนวลน้อยกว่านกจาเกอร์หางยาว นกจาเกอร์ปรสิตมักจะมีสีโทนอุ่นกว่า โดยมีเฉดสีน้ำตาลมากกว่าสีเทา อย่างไรก็ตาม นกจาเกอร์เหล่านี้ก็มีขนที่หลากหลายเหมือนกัน การบินจะ คล้าย นกเหยี่ยว มากกว่า นกจาเกอร์ปรสิตเป็นนกจาเกอร์ที่พบได้บ่อยที่สุดในบรรดานกจาเกอร์ทั้งสามสายพันธุ์เมื่อมองจากชายฝั่ง
เสียงร้องที่เป็นเอกลักษณ์ของนกชนิดนี้คือเสียงร้องแบบมีเสียงจากจมูก ซึ่งร้องซ้ำหลายครั้งในขณะที่แสดง ส่วนเสียงร้องปลุกของนกชนิดนี้จะเป็นเสียงที่สั้นกว่า
การกระจายพันธุ์และถิ่นที่อยู่อาศัย
นก สายพันธุ์นี้เพาะพันธุ์ในตอนเหนือของยูเรเซียและอเมริกาเหนือ โดยมีประชากรจำนวนมากทางใต้สุดของสกอตแลนด์ใน หมู่ เกาะเช็ตแลนด์และออร์กนีย์เกาะเฮบริดีสด้านนอก ซัทเทอร์ แลนด์ เคธเนสและบางเกาะใน อาร์ไก ล์ นกในอเมริกาเหนือเพาะพันธุ์ในอลาสก้ายูคอนนอร์ทเวสต์เทร์ริ ทอรีส์ นูนาวุตชายฝั่งอ่าวฮัดสันและบางส่วนของควิเบกตอนเหนือและนูนาวุต[10]
เยเกอร์ปรสิตเป็นสัตว์อพยพที่อาศัยอยู่ในทะเลในเขตร้อนและมหาสมุทรทางตอนใต้ในช่วงฤดูหนาว แม้ว่าการอพยพส่วนใหญ่จะเป็นทางทะเล แต่การอพยพทางบกในฤดูใบไม้ผลิจะเกิดขึ้นที่หุบเขาแม่น้ำแคนนิง รัฐ อลาสก้าและการอพยพทางบกในฤดูใบไม้ร่วงจะเกิดขึ้นจากทางตอนเหนือของรัสเซียไปยังอ่าวเปอร์เซียในกลุ่มประชากรยูเรเซีย และผ่านบริเวณเกรตเลกส์ (โดยเฉพาะทะเลสาบออนแทรีโอ ) ในกลุ่มประชากรในอเมริกา[11]
พฤติกรรม
การผสมพันธุ์
การทำรังจะเกิดขึ้นในทุ่งทุนดรา ที่แห้งแล้ง เนินเขาสูงและเกาะต่างๆโดยจะวางไข่ครั้งละ 4 ฟอง สีน้ำตาลมะกอก โดยทั่วไปแล้ว นกเยเกอร์จะเงียบ ยกเว้นเสียงร้องเหมียวๆ และคร่ำครวญเมื่ออยู่ในแหล่งเพาะพันธุ์ เช่นเดียวกับนกสกัวชนิดอื่นๆ นกเยเกอร์จะบินเข้าหาหัวของมนุษย์หรือสุนัขจิ้งจอกที่กำลังเข้าใกล้รังของมัน
การให้อาหาร
นกชนิดนี้จะกินสัตว์ฟันแทะ แมลง ไข่ ลูกไก่ และนกตัวเล็กในฤดูผสมพันธุ์ แต่ส่วนใหญ่แล้วอาหาร (โดยเฉพาะในฤดูหนาวและช่วงอพยพ) จะประกอบด้วยอาหารที่มันหาได้โดยการแย่งสิ่งที่นก อื่นจับได้ (โดยเฉพาะนกนางนวลและนกนางนวลหางยาว ) ซึ่งเรียกว่าการ ขโมยของจากนกชนิดอื่น
สถานะการอนุรักษ์
ในปี 2561 Stercorarius parasiticusได้รับการยกระดับจากสถานะใกล้สูญพันธุ์ในไอซ์แลนด์เป็นสัตว์ที่มีความเสี่ยงต่ำที่สุดในปี 2543 หลังจากที่จำนวนของสัตว์ชนิดนี้ลดลงอย่างมากในช่วงต้นทศวรรษปี 2543 [12]สัตว์ชนิดนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นสัตว์ที่มีความเสี่ยงต่ำที่สุดทั่วโลก
อ้างอิง
- ^ โดย BirdLife International (2018). "Stercorarius parasiticus". บัญชีแดงของ IUCN ของสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ . 2018 : e.T22694245A132535550. doi : 10.2305/IUCN.UK.2018-2.RLTS.T22694245A132535550.en . สืบค้นเมื่อ7 กันยายน 2022 .
- ↑ ลินเนียส, คาร์ล (1758) Systema Naturae per regna tria naturae, คลาส secundum, ordines, จำพวก, สปีชีส์, ลักษณะเฉพาะ, differentiis, คำพ้องความหมาย, locis (ในภาษาละติน) ฉบับที่ 1 (ฉบับที่ 10). โฮลเมีย (สตอกโฮล์ม): Laurentii Salvii หน้า 136–137. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 2023-04-22 . สืบค้นเมื่อ 2024-07-21 .
- ^ Peters, James Lee , ed. (1934). Check-List of Birds of the World. Vol. 2. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. p. 311-312. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2024-07-21 . สืบค้นเมื่อ 2024-07-21 .
- ^ Gill, Frank ; Donsker, David; Rasmussen, Pamela , eds. (ธันวาคม 2023). "Noddies, gulls, terns, auks". IOC World Bird List Version 14.1 . สหภาพนักดูนกนานาชาติ. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 สิงหาคม 2019. สืบค้นเมื่อ21 กรกฎาคม 2024 .
- ^ Jobling, James A (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. ลอนดอน: Christopher Helm. หน้า 292, 365. ISBN 978-1-4081-2501-4-
- ^ "Jaeger" . Oxford English Dictionary (ฉบับออนไลน์). Oxford University Press . (ต้องสมัครสมาชิกหรือเป็นสมาชิกสถาบันที่เข้าร่วม)
- ^ "Skua" . Oxford English Dictionary (ฉบับออนไลน์). Oxford University Press . (ต้องสมัครสมาชิกหรือเป็นสมาชิกสถาบันที่เข้าร่วม)
- ^ "Parasitic jaeger". 2011. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-11-06 . สืบค้นเมื่อ 2011-10-20 .
- ^ Dunning, John B. Jr., ed. (1992). CRC Handbook of Avian Body Masses . CRC Press. ISBN 978-0-8493-4258-5-
- ^ Wiley, RH; Lee, DS (2020). Billerman, SM (ed.). "Parasitic Jaeger (Stercorarius parasiticus), version 1.0" . Birds of the World . Ithaca, NY, USA: Cornell Lab of Ornithology. doi :10.2173/bow.parjae.01. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 ตุลาคม 2024 . สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2024 .
- ^ Sherony, Dominic F. (1999). "The Fall Migration of Jaegers on Lake Ontario". Journal of Field Ornithology . 70 (1): 33–41. JSTOR 4514379. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-09-02 . สืบค้นเมื่อ 2022-09-02 – ผ่านทาง JSTOR.
- ↑ https://www.ni.is/node/27109 เก็บไว้เมื่อ 2022-12-08 ที่Wayback Machine Kristinn Haukur Skarphéðinsson, "Kjói ( Stercorarius parasiticus )," สถาบันประวัติศาสตร์ธรรมชาติไอซ์แลนด์ อัปเดตล่าสุดเมื่อเดือนตุลาคม 2018
ลิงค์ภายนอก
- นกนางนวลอาร์กติก - ข้อความสายพันธุ์ใน The Atlas of Southern African Birds
- ข้อมูลและภาพถ่าย Arctic skua ที่โครงการ Handa Island Skua
- นก RSPBตามชื่อ: นกนางนวลอาร์กติก
- "สื่อนกสคัวอาร์กติก" คอลเลคชันนกทางอินเทอร์เน็ต
- แกลเลอรี่ภาพปรสิตเจเกอร์ที่ VIREO (มหาวิทยาลัย Drexel)
- แผนที่ระยะโต้ตอบของ Stercorarius parasiticus ในแผนที่บัญชีแดงของ IUCN
- การบันทึกเสียงของ Parasitic jaeger บนXeno- canto